'Een uitvaart
skip ik maar.
Zonder mij is er
bij voorbaat
geen hol aan'
besproken met mijn vrouw. Heb haar en de
kinderen verteld dat ze zich niet druk moeten
maken om mijn artistieke nalatenschap. Alles
staat op Spotify en YouTube.
Ik krijg nog een mooie klapper als vertaler van
Matilda de musical, die vanaf maart een jaar
in Oude Luxor gaat spelen. Misschien pikken
ze Hello, Dolly! ook weer op. En ik heb voor
mezelf Carousel bewerkt, de musical van
You'll never walk alone en toegeschreven op
het Katendrecht van 1873. Maar het was met
corona niet het moment die te lanceren. Die
komt vanzelf wel een keertje. Ik zorg ervoor
dat alles bewaard blijft op een harde schijf,
dat ze het later zo terug kunnen vinden.
Dat vind ik een groot voordeel van mijn
situatie: het is geen hartaanval. Ik heb alle tijd
om dingen te regelen en ervaar ook hoeveel
warmte loskomt bij mensen. Onder het Face-
bookbericht over mijn ziekte kreeg ik 1500
reacties. Gisteren nog kreeg ik een heel lieve
brief van een vriend, die schreef: 'De besten
gaan het eerst, dat is een troost'. Dat vind ik
wel een mooie.'
Hoe kunstig hij ook is met taal, het ontbreekt
Rot momenteel aan literaire munitie om
zijn huidige bestaan te gieten in welke kunst
vorm dan ook. 'Vaak schrijf ik veel op, als in
een dagboek. Tijdens mijn ziekte heb ik dat
ook gedaan, tot die dag in het ziekenhuis.
Toen hoorde ik hoe het afloopt en dat vind ik
helemaal geen leuk einde. Dan maar geen
boek.'
Na anderhalf uur praten blijkt de morfine hem
niet te hebben gedeerd, wel is Rot doodop. 'Ik
ga straks thuis even op de bank liggen. Ik vind
het jammer voor de fotograaf, maar ik voel de
rimpels opkomen in mijn gezicht.'
Rot zoekt naar de juiste woorden, die niet
bestaan. Hij denkt aan zijn gezin: 'Ik ben al 21
jaar heel gelukkig met ze en het is ontzettend
oneerlijk, echt gruwelijk, dat het niet nog 21
jaar kan. Zij moeten straks verder zonder mij.
Hoe dat moet, weet niemand precies, maar
het gaat ze lukken. Ik schreef aan Daniël
Lohues: Het leven klopt van geen kant en dat
maakt het waarschijnlijk zo de moeite waard.'
Het laatste woord heeft Rot als het aankomt
op zijn afscheid van het leven. Wil hij dat
zelf regisseren? 'Ik heb daar een dag over
nagedacht, wie zou er moeten spreken, wie
zou er moeten zingen? De conclusie is dat ik
nog wel een feestje geef bij leven. Een uitvaart
skip ik maar. Zonder mij is er bij voorbaat
geen hol aan.'
18
