II
Kilo wol levert nu 5 tot 10 eurocent op
Die boodschap verspreidt het Hol
lands Wol Collectief, een club die
zich er hard voor maakt weer een
markt in eigen land te vinden voor
Nederlandse wol. Onder meer
voor isolatie, dakbedekking en
kleding. Nu gaat nagenoeg alle wol
uit Nederland nog naar het bui
tenland.
,,Op zich een leuk initiatief,
maar j e moet eerst afzet hebben in
eigen land. En die is er niet, al
thans, niet op grote schaal", zegt
Johan Westerbeke uit Waarde. Hij
werkt voor de Wolfederatie, die
wol van verschillende schapen
houders verzamelt in Zeeland.
Een kilo wol levert volgens
Westerbeke nu 5 tot 10 eurocent
op. Voor corona was dat zo'n 50
cent. „Gemiddeld komt er 3,5 kilo
wol van een schaap, dus dan heb je
sief, met kammen, wassen, spin
nen en verven. Tot de jaren 60 ge
beurde dat nog in eigen land, maar
daar zijn de lagelonenlanden voor
in de plaats gekomen. Daarom gaat
alle onbewerkte wol naar het bui
tenland, zegt de enige overgeble
ven wolhandelaar van Nederland,
Herman Brouwer van Hermes
Wolhandel uit Noord-Holland.
Alle wol uit Nederland, dus ook
uit Zeeland, komt eerst bij hem te
recht, voordat hij het verhandelt.
,,Naar Turkije, Marokko, India, Pa
kistan, Maleisië en China."
Niet bij het afval
Dat er wol bij het afval belandt, zo
als het Hollands Wol Collectief
beweert, daar geloven de wolver
zamelaars niet in. „Misschien inci
denteel", zegt Brouwer. Remco
Breel houdt altijd een paar mooie
schapenvachtjes apart voor lief
hebbers. ,,Wij hebben een winkel
bij de boerderij en soms vragen
mensen ernaar."
veehandelaar en verzamelt als
'service aan de klant' ook de scha
penvachten. Ze liggen in balen van
60 kilo opgeslagen in zijn loods.
,,We doen dit op dit moment kos
teloos, maar eigenlijk moet ik er
geld voor vragen. De marktprijs is
historisch laag."
Het liefst zien schapenhouders
natuurlijk meer geld voor hun
vachten, zoals in de guldenstijd.
Toen deed wol nog zo'n vijf gul
den de kilo. ,,Maar de wol is eigen
lijk bijzaak", zegt Breel. ,,In dit
land fokken wij schapen voor het
vlees en de melk, niet voor de
wol", beaamt Westerbeke. De wol
uit bijvoorbeeld Australië en Wa
les daarentegen, is geliefder voor
kleding. ,,Die schapen hebben
dunnere en zachtere wol. Onze
schapen hebben grovere wol", zegt
Westerbeke. ,,Het is eigenlijk B-
keuze wat wij hier hebben."
Dat neemt niet weg dat de prijs
voor de verwerking van wol het
zelfde blijft. En dat proces is inten-
30 of 40 eurocent per schaap. Dat
is natuurlijk niks", zegt schapen
houder Guus de Regt uit Kats.
Remco Breel uit Veere ontkomt
er net als alle andere schapenhou
ders niet aan om zijn dieren mini
maal een keer per jaar te scheren.
,,Zo'n vacht gaat anders jeuken en
schuren, maar het scheren kost mij
eigenlijk meer dan dat het op
brengt."
Jan van Zuidland uit Zierikzee is
In dit land fokken wij schapen voor
het vlees en de melk, niet voor de wol
It
vrijdag 3 september 2021 pzc.nl e-mail: walcheren@pzc.nl
Schapenvacht
is geen lor
meer waard
De tijd van wollen kriebeltruien
is allang vervlogen. Tegenwoor
dig kiezen we liever een truitje
van synthetische stoffen of -
als we dan toch voor wol kiezen
- eentje van wol van het zachte
Merinoschaap uit Australië. Ne
derlandse wol is uit, weinig tot
niets meer waard en belandt in
het ergste geval bij de vuilnis.
Valeska Nastaly
Waarde
Veehandelaar Jan van Zuidland haalt als 'service' ook de wol op bij zijn klanten.
Die slaat hij op in zijn loods in Zierikzee. foto katja van noort
Schapen
houder Remco
Breel uit Veere
houdt altijd
een paar
mooie vachten
apart voor par
ticulieren die
ernaar komen
vragen.
FOTO LEX DE MEESTER
- Johan Westerbeke, Wolfederatie
Remco Breel met
zijn schaapskudde.
FOTO LEX DE MEESTER
