'Het moet een keer
gezegd: Nederlandse
acteurs zijn slecht,
verwend en
zelfingenomen'
|p I
I
j
Eapsifflafll
m
fsiKs;
landse viel wel mee. Maar toch, altijd als ze me
benaderen voor het verfilmen van een boek,
denk ik direct: kun je zélf niets verzinnen?'
Was jij in Jiskefet acteur?
'We probeerden wel te acteren. Het was niet
alleen typetjes doen, of gek doen. Kees Prins is
een betere acteur dan ik, en Michiel Romeyn
ook, maar zolang ik het personage dat ik doe
geloof, kom ik een heel eind. Ik kan niet in een
film spelen met een vaste tekst. Ik kan alleen
zeggen wat in me opkomt, dingen die ik zelf
bedenk. Bij Jiskefet hadden we dan ook geen
script.'
'Oef. Bij dat soort dingen dacht ik toen al:
gaat het niet te ver? Het was behoorlijk vrouw
onvriendelijk. Van: 'Ik ga eerst je ouwe moeder
inneuken.' Maar zo waren die jongens. Dat
laat je dus zien. Wij hadden echt heel vrouw
onvriendelijke dingen, ook in het kantoor van
Debiteuren Crediteuren, met juffrouw Jannie,
arme juffrouw Jannie. Maar we kregen eens
een brief van ChessPot, een lesbische schaak
vereniging uit Limburg. Zij feliciteerden
ons met de scherpe portrettering van foute
mannen. Zij zagen erdoorheen, zij zagen dat
wij lieten zien hoe verschrikkelijk die mannen
waren. En het was natuurlijk wel heel leuk,
hè? Het waren heerlijke dingen om te zeggen,
maar een politiek correcte commissie zou nu
zeggen: kan het niet wat minder?'
Deze zomer in Barcelona hebben Herman
en Amalia geen dag gekookt. Elke dag ergens
lunchen, vaak bij Adonis. Zij is wat actiever,
zoekt mensen op, vrienden van vroeger, haar
familie vanzelfsprekend. Hij geniet van het
tragere ritme van het Spaanse leven. Net zo
zorgeloos als 35 jaar geleden - met meer geld
en bezittingen, dat wel. 'Maar dat zorgeloze
kan ook in je karakter zitten. Ik geef niet veel
om die bezittingen. Als het wat minder zou
gaan en we moeten deze flat verkopen, dan
doen we dat direct.'
Een flat waar hij bijna elke ochtend gewoon
weer achter de keukentafel is gaan zitten, met
uitzicht op de Sagrada Familia. 'Ik had me
voorgenomen deze maand in Barcelona niks
te doen, maar wat is niks? Niks is ook schrijven.
Er is niet veel verschil. Ik voel me een soort
van met pensioen, maar in plaats van iemand
die een tuintje verzorgt ben ik iemand die
elke dag weer een pagina vult. Van alle leuke
dingen die je op een dag kunt doen, is schrijven
er een.'
MEZZA 17
S«»M*iS5ES2"lrtte
i
P
In
r Ea
B
m
ii
1
V I
1
>aütias3Br 1
BI'
rii&B ■brhskf hi t«
-4' a I v Ii y
t
L.,i
I - fg
jLotsla-iiat.--- Jy_
Zouden de Lullo's nu nog kunnen?
