Als het in haar appartement
te warm wordt, verkast
FERNANDA DE JAGER (34)
naar haar uitgestrekte
achtertuin mét Euromast.
JE ZOU KUNNEN ZEGGEN
dat het park bij de Euromast haar
achtertuin is. Ze kijkt er, thuis in het
voormalige Belastingkantoor van
Rotterdam, direct op uit. Haar
appartement bevalt goed, alleen
's zomers houdt het eerbiedwaardige
gebouw veel warmte vast. Dan kun
je beter buiten zitten, barbecueënd
met oud-collegaatjes van een GGZ-
huis waar ze begeleidster was. Sinds
kort werkt Fernanda in een woning
die meer gericht is op gehandicapten
zorg. Best intensief, maar het geeft
voldoening. Noem het een late
roeping, want hiervoor was ze
grafisch vormgever: dagenlang
achter het scherm, inclusief nek-
klachten. Dan is dit toch leuker,
juist omdat geen dag hetzelfde is.
In Het Park houdt ze ook geregeld,
lekker relaxed, haar cursus Spaans
bij. Fernanda komt oorspronkelijk
uit Colombia en werd als 4-jarige
geadopteerd. Haar biologische
ouders kent ze niet, ze zat daar al
in een pleeggezin. Wel bleek er een
oudere zus te zijn. Haar Zeeuwse
adoptieouders hebben jarenlang
geprobeerd hen hier te verenigen.
Toen dat uiteindelijk mocht, wilde
haar zus niet meer mee. Twee jaar
geleden reisde Fernanda er voor
het eerst in haar eentje heen. Heel
spannend. Het gaf wel degelijk een
gevoel van thuiskomen. Dankzij het
NHA-Spaans kon ze zich redelijk
verstaanbaar maken, ook tegenover
de pleegfamilie. Heel fijn. Een paar
jaar terug is ze een zoektocht naar
haar echte ouders begonnen. Stel dat
ze worden gevonden, dan zou dat
vooral mooi zijn voor haar zus, die
van kindertehuis naar kindertehuis
ging en nooit ouders had die voor
haar zorgden. Laatst vroeg haar
adoptiemoeder of ze ooit weer in
Colombia zou willen wonen. Maar
daar is Fernanda te vernederlandst
voor. Ze heeft haar draai gevonden.
