Ad Linders, de laatste kroegbaas van Hansweert
m
6
Ooit telde Hansweert 13 cafés. Eind dit jaar valt voor de laatste kroeg definitief
het doek. Uitbater Ad Linders is met café Zeelandia tegen wil en dank de
langstzittende kroegbaas van het dorp geworden. Maar als slimme zoon uit een
Rotterdams arbeidersgezin had hij heel andere dromen. Een carrière als
hoogleraar aan de faculteit economie van de universiteit, dat leek hem wel wat.
,,Het is anders gelopen. Geleidelijk ben ik de horeca steeds meer als een roeping
gaan zien."
m
e naam van de kroeg staat in
ouderwetse ingekleurde let-
i ters op een grote gevelsteen
I gekerfd. Rechtsboven in een
wat frivoler handschrift een
jaartal: 1592. ,,Een grapje van
mijn zwager", lacht Linders.
Het pand is lang niet zo oud, maar heeft wel
een rijke historie die bijna honderd jaar terug
gaat. Behalve een café heeft Zeelandia ook een
feestzaal. Het is de trots van Linders.
Hoewel er bijna niets meer wordt georgani
seerd en de dansvloer langzaam gevuld raakt
met spullen voor de aanstaande verhuizing,
laat Linders de eigenhandig verbouwde ruimte
nog graag even zien. Het podium met zware
gordijnen, een plateau met een disco-installa
tie, de bar met dakpannen, de geschilderde
portretten van Laurel en Hardy op de wand -
waar vind je het nog? ,,Zonde dat zo'n zaal ver
loren gaat voor Hansweert. Dit heeft veel meer
sfeer dan het dorpshuis. En toch gaan mensen
liever daarnaartoe voor een feestje."
„Corona heeft veel veranderd", zegt hij na
een korte stilte. „Doordat alle zaken een jaar
moesten sluiten, hebben horecaondernemers
ervaren dat er meer is dan alleen werken. Voor
ons wordt het ook lichamelijk steeds zwaarder.
We doen het nog graag, maar mijn vrouw en ik
krijgen steeds meer mankementen. Ik word
volgend jaar 70. Ik heb nog wel energie, maar
ben 's avonds vaker afgemat. Het ligt na aan
mijn hart hoor, maar op een gegeven moment
moet je een grens trekken."
,,Ik groeide op in een arbeidersgezin in Kralin
gen. Mijn vader en moeder knoopten met veel
moeite de eindjes aan elkaar, maar hadden alles
over voor hun kinderen. Ik wilde per se ho
gerop, niet zo hard werken als mijn vader. Hij
had een jutenzakkenreparatiebedrijf waar het
altijd keihard werken was. Op school haalde ik
goede cijfers, ik kon na de hbs-A mooie banen
krijgen: luchtverkeersleider, kapitein op de
grote handelsvaart... Toentertijd werd je door
bedrijven en overheden nog zelf benaderd, ik
vond het allemaal prachtig maar kon niet van
huis af. Ik was heel erg gehecht aan mijn ou
ders."
,,Ik wilde hoogleraar worden maar dat is er he
laas niet van gekomen. Door ziekte verloor ik
mijn concentratie en moest ik mijn studie af
breken. De decaan vond dat ik het weer moest
oppakken, maar omdat ik weer was gaan wer
ken kon ik dat niet opbrengen. De dienstplicht
was er nog, dus ik moest het leger in. Door
mijn jeugd had ik een grote hekel gekregen aan
alcohol en cafés. Maar doordat mijn maten mij
meevroegen te stappen, leerde ik het caféleven
toch kennen. En omdat ik destijds geen doel
had, haalde ik mijn horecadiploma's maar."
,,Ik zit hier nu veertig jaar. Onvoorstelbaar,
want ik heb Zeelandia in een impulsieve bui
gekocht en wilde het zo snel mogelijk weer
kwijt. Op dat moment was ik al anderhalf jaar
aan het zoeken naar een horecapand. Dit pand
had ik maar vluchtig bekeken, want ik vond het
veel te ouderwets. Door de druk van thuis heb
ik het toch gedaan. Mijn vader vond dat ik eens
aan de slag moest. Dus zei ik tegen m'n moe
der: bel de eigenaar maar dat ik het doe. Voor
Rotterdamse begrippen was het een schijntje.
Ik dacht: Als ik het over twee jaar heb opge
knapt, verkoop ik het weer."
,,De noodverlichting, nooduitgangen, gas, licht,
alles moest aangepakt worden. De koelingen
waren roestig, niks was meer goed. In ander
half jaar tijd heb ik samen met mijn vader de
boel gerenoveerd. Op 18 maart 1983 kon het café
open. Met de inkomsten daaruit kon ik verder
met de renovatie van de zaal, want daar had ik
m'n zinnen op gezet. Nog voor alles af was,
ging de zaal al af en toe open voor plaatselijke
verenigingen. Tussen het puin werd Sinterklaas
gevierd."
Jt
ït/é
,,Ik wilde er een discotheek van maken, zoals ik
die daarvoor ook net over de grens in Essen had
gehad. Die was ik kwijtgeraakt, omdat alles in
brand was gestoken. ik had niets met Zeeland,
maar volgens m'n zwager hadden ze hier nog
geen disco. De zaal van Zeelandia leende zich
ervoor, dacht ik. Om een vergunning van de
gemeente te krijgen moesten de grote ramen
van de oude concertzaal worden dichtgemet
seld. Ook moest er een geluidwerend plafond
in. Om de oud-Hollandse sfeer er in te bren
gen, heb ik al die steentjes van mijn afgebrande
pand in Essen overgereden. De zaal werd een
soort kopie van de dancing daar. Maar in de
praktijk werkte dat hier niet, Hansweert bleek
meer een cafédorp."
,,Nadat ik een jaar op de computerafdeling van
Unilever centen had gespaard, kon ik een café
kopen in Belgisch Limburg. Na anderhalf jaar
hield ik het voor gezien. Het was niet mijn stijl
om elke dag tot diep in de nacht door te wer
ken. In Essen kocht ik een weekenddancing.
Dat pand was volledig kapot en heb ik hele
maal zelf opgebouwd. We noemden het de Co-
pacabana - het interieur was deels oud-Hol
lands, deels tropisch. Vanaf het eerste weekend
liep het als een trein, elke zaterdag en zondag
was het volle bak met vijfhonderd man. Het
was 4,5 jaar lang mijn lust en mijn leven, maar
de burgemeester wilde niet dat de zaak her
bouwd zou worden. Doordat het was afgebrand
kon hij mij onteigenen. Het heeft lang geduurd
voordat ik dat verwerkt had. Tot voor kort
kwam ik elke week in Essen, nu nog om de
veertien dagen. Bij mijn oude bierhandel ont
moet ik nog steeds oude klanten. 'Ben jij Ad?',
hoor ik dan. Schijnbaar ben ik niet veel veran
derd."
,,De horeca ben ik steeds meer als een roeping
gaan zien. Toen ik begon waren hier nog zes ca
fés. Geleidelijk aan verdwenen ze allemaal en
bleef ik als enige over. Op de een of andere ma
nier kwamen de mensen toch graag bij ons.
•1
ZATERDAG 28 AUGUSTUS 2021 GO
'Ik neem afscheid
met weemoed'
E I
JOERI WISSE
Aan uw tongval te horen, stond uw wieg niet
in Zeeland.
Uiteindelijk koos u voor een studie bedrijfs
economie aan wat nu de Erasmus-universi
teit is.
Toch was het helemaal niet uw doel om ca
fébaas te worden. Laat staan in Hansweert.
Maar dat viel behoorlijk tegen?
Wat waren uw dromen met de zaal?
Hoe bent u in België beland?
Waarom bent u Zeelandia toch trouw geble
ven?
I:: A
By
