Oh ja,
kantoor!
9
korte tijd worden gebruikt en zijn niet
geschikt voor mensen die hun asiel
procedure moeten afwachten. De be
staande asielzoekerscentra zitten zo
goed als vol, meldde het COA vorige
maand al. Begin 2020 was dat ook al zo.
In februari van dat jaar stond burge
meester Sybrand Buma van Leeuwar
den zelfs op het punt om in een eve
nementenhal in zijn stad een noodop
vang te openen. Maar toen kwam het
coronavirus en bleek dat niet meer no
dig. Inmiddels trekt het aantal asiel
zoekers weer aan.
Al jaren sluit de instroom van asiel
zoekers niet aan bij de capaciteit bij
het COA en de Immigratie- en Natu
ralisatiedienst (IND), die beslist of
een asielzoeker in Nederland mag
blijven. Of asielzoekerscentra (azc's)
puilen uit, of ze staan leeg. Vorig jaar
sprak het kabinet af dat de opvang
voortaan 'flexibel' moet zijn om 'snel
te kunnen meebewegen met de be
hoefte'. Het asielproces moet ook
worden versneld.
Maar het probleem is dat asielzoe
kers die in Nederland mogen blijven,
nauwelijks vertrekken uit het azc. Ge
meenten hebben door de woning
nood geen huizen voor hen. ,,Er zitten
11.000 statushouders in azc's. Als die
mensen morgen allemaal een huis
toegewezen zouden krijgen, geeft dat
lucht", zegt de COA-woordvoerder.
Dan is er in één klap plek zat. Dat is
geen realistisch scenario, dus moet er
een andere oplossing worden gevon
den. Voor het ministerie van Justitie
en Veiligheid heeft zo'n structurele
oplossing 'prioriteit'.
Voor de korte termijn bouwt defen
sie op verzoek van het COA een ten
tenkamp voor maximaal duizend
mensen in de bossen bij Nijmegen. Op
die plek verrees tijdens de vluchtelin-
gencrisis van 2015 ook al tentenkamp
Heumensoord om grote aantallen
vooral Syrische asielzoekers op te van
gen. Gedacht wordt ook nog aan
noodopvang in evenementenhallen,
net als in 2020. Dat is niet ideaal, er
kent de COA-woordvoerder. ,,Maar
het is beter dan waar ze vandaan kwa
men."
Al langer probeert het COA be
staande centra langer open te houden.
Ook zijn er nog 'tig' gemeenten waar
voormalige azc's leegstaan, bijvoor
beeld omdat het gemeentebestuur
ooit aan de inwoners beloofde dat de
opvang voor maximaal vijf jaar open
zou blijven. Nieuwe locaties zou de or
ganisatie ook graag openen, maar dat
gaat 'zeer moeizaam'. Het duurt nor
maal al lang om een nieuw azc te ope
nen, maar met de gemeenteraadsver
kiezingen van 2022 in het vooruitzicht
is er niet veel politieke wil bij gemeen
teraden om binnen hun gemeente
grenzen opvang mogelijk te maken.
Vol
Ook bij defensie raakt de rek eruit. De
kazernes zullen op heel korte termijn
alweer vol zitten. Dat denkt ook het
COA: ,,Als de evacuaties doorgaan, ko
men er elke dag meer dan honderd
mensen binnen."
Verbeek heeft niet direct meer ka
zernes paraat en doet een beroep op
het COA om eerst zelf naar locaties te
kijken. Maar als het moet, gaat hij weer
zoeken. ,,Het elastiek kan altijd nog
verder worden uitgerekt."
IN QUARANTAINE
DAG 529
Bij het tijdsbesef van je kleine
kinderen sta je zelden stil.
Soms komt het evenwel
ineens binnen. Ik weet nog goed dat
we vijf jaar geleden verhuisden naar
het huis waarin we nu wonen. Om
van alle inpakstress bij te komen, wa
ren we net voor de verhuizing een
weekendje met de kleuters naar
Friesland geweest. Toen kwam de
verhuizing van de ene naar de andere
stad en een paar weken later besloten
we voor de zomervakantie de klein
tjes toch maar even een weekje uit te
laten op Vlieland. Op een ochtend,
we waren alweer even terug in ons
nieuwe huis, kwam de jongste met
haar lievelingsknuffel in de armen de
slaapkamer binnen en vroeg: 'Waar
gaan we volgende week wonen?' To
taal gedesoriënteerd, dacht dat we
elke week ergens anders onze intrek
namen.
deze week naar beneden stormde om
naar mijn echte werk te gaan. Ja, het
kan weer af en toe en ik had een af
spraak met mijn nieuwe baas. We
moesten het maar eens over mijn
toekomst hebben.
De kleintjes hebben nog vakantie.
Ze zaten te tekenen aan de grote eet
tafel. Enfin, daar kwam ik de trap af
gestormd. Het was geen afspraak
waarop je even in T-shirt verschijnt,
dus ik had een overhemd van het rek
geplukt en droeg een jasje. 'Hé, wat
Ik realiseerde me dat ze
mij de laatste anderhalf
jaar in spijkerbroek en
T-shirt hadden gezien
zie jij d'r uit. Je lijkt wel een direc
teur!' was de ontvangst die de oudste
me opkijkend van haar tekening gaf.
En het was meer dan oprechte verba
zing. Ook die van 6 keek me met
grote ogen aan: wat is er aan de hand?
Op dat moment realiseerde ik me
dat ze mij de laatste anderhalf jaar
van hun leven in spijkerbroek en T-
shirt hadden gezien. Voor de oudste
betekent dat een vijfde, voor de jong
ste zelfs een kwart van haar leven. Als
je nagaat dat echte herinneringen pas
beginnen wanneer we 2 of 3 zijn, lig
gen die percentages zelfs hoger.
Ik was niet geschokt, hoor. Ik kon
erom glimlachen, deed een ronde
dansje. 'Vroeger droeg ik altijd pak
ken, jongens.' En ik besefte dat die
hele coronashit voor kinderen en
jongeren snel voorbij moet zijn. Voor
mij is het anderhalfjaar op de 64. Een
bijzondere episode. Laat het voor hen
vooral iets worden waar ze later met
enige verwondering en een 'oh ja!' op
terugkijken.
woensdag 25 augustus 2021
GO
kazernes en tenten
Net aangekomen
Afghaanse kinde
ren verkennen in le
gerplaats Hars
kamp hun nieuwe
omgeving.
FOTO RAPHAEL DRENT
Frank
Poorthuis
Frank Poorthuis schrijft dagelijks
over het gezinsleven tijdens co
rona.
Eenzelfde inzicht kreeg ik toen ik
Reageren:
frankpoorthuis@dpgmedia.nl
Een militair
op de Ameri
kaanse vlieg
basis Ram-
stein in Duits
land vermaakt
Afghaanse
kinderen die
op de basis
worden opge
vangen.
FOTO AP
