Gesteund door haar vriend Ralph
vond MONIQUE WIJNEN (36)
uit Kerkdriel, recruiter bij een
horecagroothandel, het
moestuingeluk op een groen
en gemoedelijk verenigings
complex in Zaltbommel.
Ze heeft altijd al iets met planten
gehad. Veel mensen kennen haar
als iemand die zelfs de ergste
kneusjes omarmt en weer tot leven
wekt. Daarom is het ook niet zo
vreemd dat de tuin achter hun huis
- waar ze met van die vierkante
meterbakken bezig was - toch
ontoereikend bleek te zijn. Monique
hunkerde naar meer uitdaging en
dacht: ik zou wel een volkstuin
willen. Eind december, ruim een
half jaar na de inschrijving, konden
ze hier in Zaltbommel al terecht.
Eerdere gegadigden hadden bedankt
toen ze de vorm en de omvang zagen:
lang, smal, 180 meter vierkante
meter. Maar dat maakte haar niets
uit, ze heeft 'm inmiddels totaal
anders ingedeeld. Wel staat er nog
een kas met twee rode druiven als
erfenisje van de vorige eigenaar, nu
ook met hun tomaten, aubergines,
komkommers én meloen. In de
tuin zelf probeert ze van alles uit,
van spitskool tot rabarber en van
aardbeien tot bietjes en venkel.
En courgettes, uiteraard.
Veel mensen denken: waar begin
je aan, zoveel werk? Maar wat is veel
werk als je iets superleuk vindt?
Het gééft juist energie. Als een
zaadje tot eetbaar gewas uitgroeit:
waanzinnig, daar wordt ze erg blij
van. Dit is, kortom, een verrijking.
Monique kan er prima haar hoofd
leegmaken en ongemerkt een hele
zondag doorbrengen. Ze gaat ook
geregeld na het werk even langs,
in haar keurige outfit - dan zijn
die gelakte nagels zeker welkom,
want ze draagt hier geen hand
schoenen. Ralph vindt het ook
prachtig, maar hij is meer van:
doen wat ze moeten doen en weer
naar huis. Terwijl Monique vaak
nog even om zich heen staat te
kijken, intens genietend.
