'Beangstigend dat ik ooit moet
stoppen met werken. Wat moet
ik dan de hele dag doen?'
Maria Idske van der Weij
Soms maakt beeldspraak opeens duidelijk wat
je allang wist. Dat gebeurde toen Mieke van
der Weij sprak met de 70-jarige rechter Frank
Wieland voor haar podcast Dor Hout. Wieland
vertelde dat met pensioen gaan voor hem
voelde als een dikke stalen deur die achter hem werd
dichtgeslagen. Bam, in één klap afgesloten van die oude
wereld. Maar, zo zei hij, na die dikke deur kom je in een
nieuwe ruimte en dan kijk je daar wat er allemaal te
ontdekken valt. Een filosofie vanuit het boeddhisme,
waar hij veel mee bezig is.
'Toen hij dat zo formuleerde, dacht ik: o ja, natüürlijk!
Misschien hoef ik daar helemaal niet zo bang voor te zijn,'
zegt Van der Weij, zelf net 68 geworden. 'Frank Wieland
had zich van tevoren afgevraagd: als ik met pensioen ga,
doe ik er dan nog toe in het leven? Wat heeft het dan nog
voor zin? Dat is een beeld dat ik herken en waar ik ook
wel voor vrees, als ik eerlijk ben. Maar door zijn verhaal
denk ik nu vaker: weet je, in die nieuwe ruimte valt vast
ook weer van alles te ontdekken. Ja, het is een cliché van
heb ik jou daar, maar toch kwam het bij me binnen.'
'Ja, gewoon. Dat ik me afvraag: wat moet ik dan de hele
dag dóen? Het liefst zou ik sterven in het harnas, maar dat
heb je niet zelf in de hand. Je bent altijd afeankelijk van of
iemand je een programma gunt en of de manager het ziet
zitten met jou. Ik merk dat ik het belangrijk vind als ik kan
zeggen: ik doe nu dit en dat project. Dat geeft me een goed
en trots gevoel. Als ik met pensioen zou zijn en mensen
vragen: 'Wat doe je?' en ik zeg: 'Nou, niks...' Korte stilte.
'Als het moment daar is dat Hilversum het
genoeg geweest vindt met mij, denk ik dat
ik het nog knap lastig krijg.'
'Ja, maar dan hoeft niet het hele gesprek
daarover te gaan. Nu lijkt het alsof het een
afscheidsinterview is, maar ik ben op dit
moment een vrouw die nog hartstikke veel
werkt. Nieuwsweekend is nog steeds het best
beluisterde programma van Radio 1. Ik bedoel
maar. Bovendien zijn mannen als Philip Freriks
en Paul Witteman nog hartstikke populair en
ouder dan ik. Dus ik zie wel hoe het gaat.
Misschien zou ik meer willen schrijven; dat
heb ik vroeger gedaan en zou ik best weer
kunnen oppakken. Ik heb ook wel weer
voldoende vertrouwen in mezelf dat het
goed komt. Als ik dan in die nieuwe kamer
terechtkom, dan kijk ik daar gewoon eens
rond hoe alles eruitziet, welke plantjes er in
de hoeken groeien.'
GEBOREN op 2 augustus 1953 in Rotterdam GROEIDE OP in een
gereformeerd onderwijzersgezin in Genderen STUDEERDE Nederlandse
taal- en letterkunde. PRESENTEERT voor NPO Radiol, Met het oog op
morgen, voor Omroep MAX Nieuwsweekend INTERVIEWT in de podcast
Dor Hout. OP TV De Rijdende Rechter, Jules Unlimited en De Nationale
Bijbeltest WOONT in Amsterdam met echtgenoot Sijbolt Noorda.
Wat beangstigt je zo in dat beeld dat je moet stoppen met
werken?
Kun je daar echt over tobben, over hoe dat zou
gaan?
Opeens resoluut: 'Neeee, nee zeg. Dat gaat te
ver. Je hoeft nou ook weer niet té lang door te
gaan op dit thema. Ik kan er namelijk niet veel
meer over zeggen dan dat ik nu gedaan heb.'
Nou ja, als dat stoppen zo'n schrikbeeld is
en het door je leettijd best reëel is dat dat
misschien binnen een paar jaar gebeurt,
dan is dat toch een dingetje.
34
