van mevrouw Hamersma
Hoe een omvangrijke wijncollectie,
een sjofele opslagplaats en een
boekwinkel uitmondden in een
eregalerij van eterij.
Wie mevrouw Hamersma vraagt hoe dat
ooit is begonnen met die kookboekwinkel
van haar, krijgt als antwoord 'het huis
werd te klein'.
Nu moet u niet denken dat er geen plek
meer was voor haar collectie kookboeken. Daarop was
bij de keuze van onze woning allang voorgesorteerd.
Waar anderen zich wellicht hadden gebogen over een
kinderkamer, bestudeerde zij destijds de mogelijkheid
van een aparte ruimte om haar honderden 'kleintjes' een
gepaste plek te geven. Belandden daarom onze eigen twee
kinderen in een stapelbed in de gangkast? Welnee. Die
waren toen allang het huis uit.
Hoe dan ook, de schuldige ben ik. Vanwege mijn werk
ontving en ontvang ik jaarlijks duizenden flessen wijn.
Al was ons huis daar al op ingericht, met extra kasten en
koelkasten, op een zeker moment stond er toch echt een
pallet met zeshonderd flessen in de woonkamer. 'Het
wordt tijd eens naar een werkruimte uit te kijken,' meende
mevrouw Hamersma.
Deze diende zich aan in een oude, verfomfaaide kookboek
winkel die ter overname stond. Grote pre: die was voor
zien van een professionele keuken. Zodat ook aan de
andere inmiddels ontstane verlangens van 'de media' kon
worden voldaan. 'Zou het niet leuk zijn als mevrouw
Hamersma bij die door meneer geselecteerde wijnen wat
bijpassende gerechten kookte?' Enfin. Wie onze rubriek
leest, weet dat daaraan gehoor is gegeven. Met als gevolg
dat sommige lezers mevrouw Hamersma niet alleen meer
in de krant wilden zien, maar ook in haar natuurlijke
habitat. Om te vertellen dat zij haar recepten op hun
koelkastdeur plakten. Op één dag kreeg zij twee fans in
haar winkel, beiden een ringband torsend waarin zij alle
recepten van de afgelopen tien jaar hadden gebundeld.
Ook kwam eens iemand binnenstappen die met zijn
buren een eetclubje was begonnen. Op zondag maakten
zij dan 'haar gerecht' uit de zaterdagkrant, om daar dan
ook de door 'meneer Hamersma' geadviseerde wijn bij te
drinken. Zodoende klonk steeds regelmatiger de vraag
'wanneer haar eigen kookboek eindelijk kwam?'
U begrijpt, dat is er nu. 'Op veler verzoek' zou je kunnen
stellen. Over de titel hoefde ze niet lang na te denken:
Verzamelde recepten. Meer tijd kostte het selecteren.
Ruimte voor alle recepten was er niet. Maar wel voor een
fiks aantal klassiekers van eigen hand, aangevuld met
gerechten uit kookboeken die in 'de krant' belandden.
Welbeschouwd is het een eregalerij van eterij.
De 19de ligt het boek in de winkel. Als voorproeve vindt
u hier alvast drie favoriete gerechten met bijpassende
wijnen.
28
HET BESTE
Voor lekker eten en drinken moet je bij kookboekkenner Karin en wijngoeroe Harold Hamersma zijn.
X
co
LU
I
