z
zorg ik dat je van mening verandert.
Maar andersom dus ook. Een
ex zei: 'Jij voldoet wel graag aan
negatieve verwachtingen.'
Tijdens het gesprek klinkt op de
binnenplaats continu het getjilp
van vogels. 'Vogels hoor je alleen
als je rust hebt,' zegt Aldith. Die
vindt ze niet in Nederland, wel in
Jamaica, de plek waar ze al jaren
lang in de winter Nederland voor
verruilt. 'Ik noem maar iets idioots:
je zit in de tuin en ziet een stoet
mieren langslopen. In Nederland
zie je dat niet, hier heb je nooit tijd
om te kijken wat mieren doen.
Maar in Jamaica wel. En het is
interessant, wat mieren doen!'
Na haar definitieve vertrek bij de
NOS ging ze aan de slag als free
lancejournalist. Of nee, correctie:
global freestyle multimedia journa
list. Aldith kijkt streng en tikt met
haar wijsvinger op tafel. 'Echt
goed opschrijven. Want dat ben
ik. Ik kan mijn werk overal doen.'
Ze leidde als kind al een nomadisch
bestaan, werd in Suriname geboren,
woonde op vier continenten, is in
zes talen opgevoed. Haar vader
was landbouwkundig ingenieur.
Het gezin, één zoon en vier doch
ters, woonde in Maleisië, Brazilië,
Tunesië. In de jaren 80, na haar
schooldiploma, vertrok Aldith
naar Nederland om economie
te studeren. Het werden twaalf
ambachten en dertien ongelukken,
tot ze was waar ze wilde zijn: in een
studio. 'Ik ben heel trots op mijn
gemengde roots, en dat ik de hele
wereld heb leren kennen. Ik ben er
niet op vakantie geweest, ik heb er
gewóónd. Ik heb talen geleerd, de
gewoonten, ik heb overal vrienden.
Dat is heel wat anders dan in Thai
land even een tempel bezoeken en
verder op het strand liggen en met
je vingers knippen voor een cola.
Ik heb geleerd overal ter wereld te
wonen. Mijn brede blik, dat is mijn
houvast. Maar wat ik pas later
inzag: dat de buitenwereld ook iets
met mij moet. En daar ideeën bij
heeft. En dat die niet stroken met
hoe ik naar de buitenwereld kijk.'
MEZZA 15
