Heleen van Royen
'Ik klap de luifel in.
eruit?' vraagt Bart. We zijn op vakantie in Frankrijk met
een gehuurde camper en onze honden. De eerste nacht
hebben we op een camping in de Bourgogne doorgebracht.
Het is even wennen: van een riant huis in het Gooi naar
een rijdend hokje op wielen.
'Natuurlijk,' antwoord ik, terwijl ik geroutineerd probeer
te klinken. Bart is een handige man, hij kan dingen vou
wen, rollen en wegleggen alsof ze net uit de verpakking
komen.
Ik heb de motoriek van een 4-jarige, maar dit taakje moet
ik kunnen volbrengen. Ik trek de stekker uit de stroom-
paal, rol de kabel op en plaats deze in het daarvoor
bestemde kastje. Alles in een camper moet je opbergen
en zekeren, anders vliegt het door de ruimte zodra je
wegrijdt. Klassieke fout is de koelkast vergeten te ver
grendelen, zodat de deur bij de eerste de beste bocht
openvliegt, waarna de twaalf eieren die je bij de vorige
campingboer had gekocht - 'O, wat enig, ze hebben hier
levende kippen en verse eieren!' - worden gelanceerd en
je dagen later in alle hoeken en gaten nog steeds kleverig
struif vindt.
Groot voordeel van een camper is dat je je reisbestemming
onderweg kunt aanpassen. We waren van plan om via
Luxemburg naar het meer van Genève te rijden, de Mont
Blanc te zien en Grenoble ook nog even mee te pakken.
De enorme regenval en overstromingen deden ons
besluiten Luxemburg links te laten liggen. Daarbij viel
de weersverwachting van Grenoble tegen. Van zaterdag
tot en met donderdag zag ik het pictogram van een grijze
wolk met druppels en een bliksemflits.
'Als we daarheen gaan, zien we geen Mont Blanc, alleen
maar mist,' zei ik.
'Dan wordt het de Bourgogne,' besloot Bart. 'Daar schijnt de
zon.'
Ook in de Bourgogne bleek het grijs en miezerig. De Neder
landse eigenaresse van de camping verontschuldigende
zich: 'We wonen hier al meer dan tien jaar, maar zulk slecht
weer hebben we in de zomer nog nooit meegemaakt.'
'Goh, echt?' antwoordde ik.
'Morgen schijnt het beter te worden.' Haar toon verraadde
dat ze het zelf ook niet geloofde.
De volgende dag is het nog steeds grijs en nat. 'We rijden
net zolang door tot we de zon zien,' besluiten we. Ander
pluspunt van een camper is dat er een chemisch toilet in
zit, zodat we niet om de vijftig kilometer hoeven te stoppen
omdat ik moet plassen.
Na vijfeonderd kilometer vinden we een mooie plek op een s
gemeentecamping in Saint-Léon-sur-Vézère in de Dordogne
Er schijnt een waterig zonnetje. h
'Klap jij de luifel uit, dan sluit ik de stroom aan,' zegt Bart. g
Hij pakt de kabel uit het kastje. g
'Waar is het verloop?' vraagt hij.
'Welk verloop?'
'Het tussenstuk waarmee hij aan het stroompunt zat.'
'Ik heb geen verloop gezien. Ik heb gewoon de stekker eruit
getrokken, zoals jij zei.'
Bart begint te vloeken. Ergens in de Bourgogne hangt het
meest cruciale onderdeel van onze camper. Zonder verloop
geen stroom. Zonder stroom lauw bier en geen koffie. 2
Een camper: het blijft een uitdaging. En we gaan nog niet
naar huis. Nog lange niet.
MEZZA 7
Schrijver Heleen van Royen (56) woont samen met Bart (34). Ze is moeder van Olivia (28) en
Sam (24) en oma van Spencer (1 jaar) en van twee bonuskleinkinderen van 13 en 11.
Een rijdend
hokje
op wielen,
dat is even
wennen
CO
