O, DIE ADRENALINE
ALS DE PIEPER GAAT
•A\\
-vr«
Als voorzitter van de Katwijkse
Reddingsbrigade (KRB) is
Michael van der Plas (36), in
het dagelijks leven coördinator
in de verslavingszorg, zwaar
verslingerd aan het strand.
HIJ KWAM EEN KEER kijken
met een vriendje van de basis
school, om vervolgens nooit meer
weg te gaan. Bijna een kwart eeuw
later mag Michael zich voorzitter
noemen, bovenal is en blijft hij
een gedreven vrijwilliger. Gewoon
meedraaien in het team, dat geeft
hem veel voldoening en energie.
Niet dat alles in zijn functie positief
is, zeker niet. Maar als je ziet wat
ze hier hebben, aan gebouwen en
materiaal, dan moet je wel trots
zijn dat je lid bent van deze club.
Soms loopt die aanwas langs
familielijnen, zoals bij Kees
de Mol en zijn zonen, maar de
meesten starten tegenwoordig
al in het zwembad: daar werkt
de KRB met 'Jonge Redders', een
diploma-opleiding waar zo'n 250
tot 300 kinderen aan deelnemen.
Als je een jaar of 12 bent, word je
uitgenodigd om een strandcursus
te volgen. Hij noemt het een
kweekvijver. Vaak ontstaan dan
vriendschappen, waardoor er
meer kans is dat ze blijven hangen
en uiteindelijk volleerd lifeguard
willen worden. Natuurlijk, het
moet ook in je zitten om dienst
baar te zijn, maar de kick is net zo
bepalend: zodra de pieper gaat
omdat er een vermissing is, krijg
je toch een stoot adrenaline die
maakt dat je er alles aan doet de
persoon in kwestie te helpen.
Vorig jaar hebben ze tegen de
dertig drenkelingen uit zee moeten
halen, gelukkig allemaal met goede
afloop. Daarnaast waren er tien
tallen surfers die hulp behoefden.
Door de vele muien, levensgevaar
lijke stromingen de zee in, was
opperste paraatheid vereist. Het
warme zomerweer in combinatie
met corona - veel mensen bleven
in Nederland - zorgde voor enorme
drukte. Dit seizoen is het, tot nu
toe, stukken rustiger. Ook weer
eens mooi.
»\v
V -
xc ..r f,
