Geen genade
2
Vrienden Harrie Lavreysen en Jeffrey Hoogland gaan
OLYMPISCHE SPELEN TOKIO 202ONE
Spektakel in Sapporo? Kijk op onze site
Goud voor Harrie Lavreysen, zilver
voor Jeffrey Hoogland. Als een film
met het perfecte scenario ontrolde deze
historische sprintdag zich in Japan.
Ooggetuigenverslag van de finale.
Column
ZONNEVEL
Maar hij kon tenminste nog overeind staan. Jef
frey Hoogland niet. Op het moment dat Lavreysen
de pijnlijkste vijf treden van zijn leven afdaalde,
lag Hoogland tegen de boarding met acute kramp
in beide benen. Hij kon alleen nog maar hijgen en
kotsen.
In drie ritten braken Lavreysen en Hoogland el
kaar tot op de enkels af. Er was geen genade, geen
medelijden, geen greintje compassie. Ze moker
den om de beurt op elkaar in, net zolang tot er nog
maar één overeind stond. Mortal Kombat op twee
wielen, King Kong tegen Godzilla, Man met de
Hamer tegen Man met de Hamer.
Lavreysen mocht weg-
strompelen met het goud,
maar het was vooral aan
Hoogland te danken dat het
een duel werd dat we ons
over decennia nog herinne
ren. In de aanloop naar deze
Spelen heeft hij het gat met
Lavreysen gedicht. Ze wa
ren de afgelopen dagen even goed, even snel, even
hongerig en even ambitieus. Het was hakken en
zagen, totdat er één zou omvallen. Maar je kon in
de finale ook goed zien waarom ze met kop en
schouders boven de rest uitsteken. Ze hadden tot
de finale nog geen rit verloren in het hele sprint-
toernooi. Als je elke dag met je grootste concurrent
traint, dan verleg je je eigen grenzen - en die van
de ander. Verder, verder, nog een beetje verder.
werd na de beslissende rit niet gejuicht, niet ge
lachen, niet gehuild. Winnen of verliezen was niet
meer belangrijk. Er klonken geen vreugdekreten,
er werden geen ingestudeerde dansjes uitgevoerd,
er waren geen omhelzingen, er werd niet met
stoelen gesmeten of gevloekt. Zelfs praten lukte
ze niet, tussen twee ademteugen door. Ze konden
alleen maar als natte duizenddingendoekjes over
een hekje of het stuur van de fiets hangen.
Er was slechts leegte, onpeilbare leegte, waarin
de echo van de mooiste sprintfinale ooit nog uren
lang nagalmde.
In drie ritten
braken
Lavreysen
en Hoogland
elkaar tot op
de enkels af
ARJAN
SCHOUTEN
17.56 uur (Japanse tijd): Daar zit
ten ze dan, op twee klapstoeltjes.
Op amper twee meter van elkaar.
Nog een laatste keer elkaar in de
ogen kijken, vlak voor hun ge
droomde finale. De uitbarsting na
een jarenlang opgebouwde strijd.
Het is even voor zes uur in het Ja
panse Izu en het grote moment,
waar vijf jaar naartoe is gewerkt, is
aanstaande. De laatste rivalen Jack
Carlin en Denis Dimitriev zijn ge
ëlimineerd. Goud en zilver gaan so
wieso naar Harrie Lavreysen (24)
en Jeffrey Hoogland (28). Twee
vrienden, die elkaar weinig meer te
vertellen hebben nu de een de an
der sowieso van een gouden droom
gaat beroven. ,,Maak er wat moois
van'', zegt bondscoach Hugo Haak.
,,Houd het eerlijk. Geniet ervan."
18.00 uur: Tijd voor race 1, die
coach Haak met de armen over el
kaar bekijkt. ,,Wie er wint, maakt
me niet uit. Het doel is toch al be
reikt. Achteruit stappen en puur
genieten."
De twee kennen elkaar door en
door, hebben deze finale ontelbaar
vaak gereden. Hoogland maakt er
van achteruit een sprint van, op de
verrassing. Lavreysen reageert te
laat: 1-0 voor Hoogland. ,,Maar ik
wist meteen: dit blijft wel Harrie.
Dan ben je er nog lang niet."
18.03 uur: Met de ruggen naar el
kaar kruipen ze terug op de rollen.
De trainingspartners. De twee
vrienden, maar nu even niet. Om
hen heen rijden de vrouwen de
koppelkoers, maar het is allemaal
aankleding. Het draait alleen nog
om de twee renners die elkaar vol
ledig negeren. Haak: ,,Tot de finale
trekken ze met elkaar op, dan gaat
een knop om. Daar zijn ze heel pro
fessioneel in."
18.35 uur: Race 2, een sprint tot
op de lijn. Het is Lavreysen die iets
alerter de gelijkmaker pakt. ,,Na die
verloren eerste race moest ik mezelf
echt even herpakken. Maar ik dacht:
ik ga die tweede sowieso winnen.
En als ik die pak, pak ik ook de
derde."
sprintgoud. Meteen zijn ze vol weg.
Naar boven, terug naar de lijn, weer
naar boven. Bijna raken ze elkaar,
maar Lavreysen stuurt net op tijd
weg. Twee stervende zwanen zijn
het, niet meer okselfris. Ze gaan on
gelooflijk diep, allebei. Lang lijkt
het spannend, maar Lavreysen
klapt overtuigend door de laatste
bocht en dan is het klaar: 2-1. Hoog
land zilver, Lavreysen goud. ,,Ik
wilde heel graag mijn handen in de
lucht steken. Was zo blij. Maar ik
kon echt niks. Ik kon m'n fiets niet
afremmen, had m'n ademhaling
niet onder controle. Niks."
18.55 uur: Beiden storten van de
fiets, voor euforie of emotie is nog
geen plaats. Er is alleen pure leegte.
Lavreysen hangt op een muurtje,
Hoogland gaat languit op het hout.
Pas als na vijf minuten vier Japan
ners nogal paniekerig met een
brandcard aan komen lopen, veert
Ik zou niet graag in zijn schoenen
staan nu. Vreselijk dat we dit
samen moeten verdelen
18.38 uur: Haak helpt Lavreysen
van de baan. Coach Mehdi Kordi
helpt Hoogland, die de box nu
mijdt. Stapvoets rijdt hij rondjes
over de rode vloerbedekking, om
het zuur uit de benen af te voeren.
Die voelen verschrikkelijk en het
besef dat hij nog eens moet helpt
niet. ,,Je gaat er alleen maar vanuit
dat je 'm in twee keer wint'', aldus
Hoogland, die schrikt als hij hoort
dat hij amper een kwartiertje rust
krijgt tot de belle. Zijn gouden
vriendin Shanne Braspennincx
fluistert oppeppende woordjes in
zijn oor. En weer rolt hij door, met
de ellebogen rustend op het stuur.
Wacht, verstoort hij nu bijna de
medailleceremonie van de vrou
wen? U-bocht.
18.48 uur: ,,Ladies and gentlemen,
we are ready to decide who is gonna be
the Olympic champion!", brult de
speaker. Haak draagt de fiets van
Lavreysen, Kordi brengt de Koga
van Hoogland. En daar staan ze,
naast het hekwerk bovenaan de
baan. Hoogland met 184 op de rug,
Lavreysen met 185. Klaar voor het
verdict.
zaterdag 7 augustus 2021
GO
Afgelopen nacht liepen de vrouwen de marathon. Niet in Tokio, maar in
het ruim 800 kilometer noordelijker gelegen Sapporo. De organisatie had
gehoopt dat het daar koeler zou zijn, maar het is er net zo heet als in de
hoofdstad. Lees op onze website of Andrea Deelstra (foto) en Jill Holterman
een rol van betekenis konden spelen in de Japanse hitte.
$0 @ThijsZonneveld
'Ik wilde juichen,
Dat trapje. Dat ellendige, sadistische
trapje. Vijf treden, meer niet. Maar het
voelde voor Harrie Lavreysen alsof hij de
Kilimanjaro af moest rennen met een rugzak vol
bakstenen en twee gebroken benen. Zijn dijen wa
ren ontploft, het melkzuur zat tot in de nagel van
zijn kleine teen en zijn longen lagen nog ergens op
de baan.
Drie keer drie rondjes, drie keer van nul naar
bijna tachtig per uur. Meer dan vijf minuten
duurde het bij elkaar niet. Maar ik heb zelden zo'n
intense vijf minuten sport gezien. Zelf waren ze
teleurgesteld dat ze zo weinig tijd hadden om te
herstellen voor de beslissende rit, maar stiekem
was het juist prachtig. Je zag voor je ogen hoe de
twee onaantastbare, on
breekbare spierbundels
binnen een paar minuten
veranderden in twee hul
peloze hoopjes gruzele
menten.
Ze gaven kapotgaan een nieuwe dimensie. Er
$0 @ArjanSchouten ZOMERSPELEN
TOKIO Door de dubbelslag
van Harrie Lavreysen en
Jeffrey Hoogland won Ne
derland voor de vijfde keer in
de historie van de Olympi
sche Zomerspelen goud en
zilver op hetzelfde onder
deel. De andere vier een
tweetjes werden behaald in
2000 (paardensport, sprin
gen), 1936 (zwemmen, 100
meter rugslag), 1928 (paar
densport, eventing) en 1920
(zeilen, 12-voets jol).
- Harrie Lavreysen
18.50 uur: Nooit gebeurd, twee
Nederlanders strijdend om het
Jeffrey
Hoogland (l)
en Harrie La-
vreysen in hun
olympische
finale.
FOTO'S ANP, COR VOS
