Altijd die twijfel.
Barbara remt Kees
af als hij weer eens
last heeft van
kwade buien
Als Leen Jongewaard Cabaret Lurelei verlaat, vult Kees
diens plaats op. De teksten die Van Kooten aanlevert
worden door de bezoekers lauw ontvangen. Hij leert er
ook dat hij niet rijp is voor optredens voor publiek. Hij is
onzeker en nerveus, acteert geforceerd. Na een jaar houdt
hij het voor gezien. Kees twijfelt over wat hij nu eigenlijk
echt wil. Cabaret? Radio? Tv? Of toch reclame?
Een belangrijk moment in zijn leven vindt plaats als
Kees tijdens een vliegreis stewardess Barbara Kits ontmoet,
de vrouw met wie hij alweer ruim vijftig jaar getrouwd
is. Zij is, zoals Van Kooten zich regelmatig heeft laten
ontvallen, perfect in staat hem af te remmen in zijn kwade
buien, onzekerheid en geprikkelde stemmingen. Begin
jaren 80 verschijnt Barbara regelmatig op tv als Cock van
der Laak, de vrouw van 'krities Avro-lid' Cor van der Laak.
De doorbraak komt als Dimitri Frenkel Frank Kees en
Wim in 1968 uitnodigt voor zijn satirische tv-programma
Hadimassa. Binnen een jaar groeit hun aandeel van één
geschreven sketch en liedje per uitzending uit tot vijf.
(Van Kooten: 'Zonder Wim had ik mijn dagen op een
muf kantoor gesleten.') Hadimassa haakt naadloos aan
bij de tijdgeest en de populariteit schiet omhoog. Na een
ongelukkig maar satirisch bedoeld item over joden- en
negermoppen stopt hun geloof in de Vara. Kees en Wim
azen op een eigen show bij de VPRO. Die krijgen ze niet,
maar ze stappen toch over als ze vijf sketches per uitzending
mogen maken in Nederlands eerste latenightprogramma
't Gat van Nederland. Beiden koesteren de vrijheid bij de
VPRO omdat ze, in de woorden van Kees 'gelukkig niet
de verplichting hadden aan shitkwissen en Sterrenslag
te moeten deelnemen'.
Het is even zoeken naar een vorm, maar met hun Simplis-
ties Verbond staan ze volop in de schijnwerpers. In 1977
komt daar een eind aan als twijfels van Kees de kop op
steken: wil hij nog wel televisie maken? Vindt hij dat nog
wel leuk? Er wordt besloten te stoppen en voor het oog
van de kijker naar België te emigreren ('want daar is nog
cultuur'). De VPRO laat de mannen weten te rekenen op
een quotum van een contractueel aantal uren door hen
i-
tuner,
«o^n
32
