4
Sifan Hassan staat dik ingepakt op
een koud en nat plein in Eindhoven.
Achter haar lopen mensen onder pa
raplu's voorbij. Het is 9 oktober 2011.
„Gefeliciteerd met je eerste prijs op
de halve marathon'', zegt de intervie
wer van Losse Veter Producties. ,,Had
je er al eerder eentje gelopen?''
Hassan heeft zojuist, eigenlijk te
gen de wens van haar trainer in, mee
gedaan aan de wedstrijd over 21,1 ki
lometer. Ze komt als eerste vrouw
over de finish, met dik vier minuten
voorsprong op nummer 2. Het is haar
tweede halve marathon ooit, ant
woordt ze. De resterende drie minu
ten van het video-interview, dat nog
online te vinden is, bestaat vooral uit
spraakverwarring tussen de inter
viewster en de dan 18-jarige Hassan,
die op dat moment nog geen drie jaar
in Nederland is.
,,Ik heb dat filmpje vaak laten zien
tijdens mijn lessen op school'', zegt
Ton van Hoesel, voormalig vmbo-do-
cent in Eindhoven én voormalig trai
ner van Hassan. ,,Daarna liet ik dan
een filmpje zien van een paar jaar la
ter, waarop ze een wedstrijd loopt tij
dens de Diamond League (serie top
wedstrijden, red.). Mijn boodschap
aan de klas: verschuil je niet, maar ga
ervoor! Kies je eigen weg. Dat is wat
Sifan heeft gedaan.''
Nu zou de oud-docent een nog be
tere video kunnen laten zien: die van
zijn voormalige pupil met een gou
den olympische medaille om haar
nek, afgelopen maandag gewonnen
op de 5000 meter in Tokio. Na dit
weekend heeft ze mogelijk drie
olympische medailles. Vandaag om
14.50 uur start Hassan in de finale van
de 1500 meter, morgen om 12.25 uur
loopt ze als alles goed gaat de 10.000
meter.
Ze is nu al een van de grootste Ne
derlandse atleten ooit, maar tegelij
kertijd nog relatief
onbekend bij het
grote publiek. Ze is
hartelijk en grap
pig, zeggen men
sen die haar ken
nen. Maar ook ei
genzinnig, op haar
hoede en doelge
richt.
Haar weg naar
olympisch goud
liep via Zuidlaren,
Leeuwarden, Eindhoven, Arnhem en
Portland (VS). Maar het pad begon in
Ethiopië.
Moederziel alleen
Waarom Sifan Hassan in 2008 op
haar 15de moederziel alleen vanuit
Ethiopië naar Nederland kwam en
hier asiel aanvroeg? Ze heeft het nog
nooit precies willen vertellen. Ze
werd geboren in Adama, zo'n 100 ki
lometer van hoofdstad Addis Abeba.
Woonde eerst bij haar moeder (haar
vader verbleef elders) en later bij haar
oma. In die laatste periode begonnen
de problemen. Als ze over haar verle
den vertelt in interviews, is het om
floerst. ,,Ik heb ontdekt dat je nare
dingen kunt weggooien zonder er
over te praten'', zei ze eerder dit jaar
tegen NRC. Als interviewers door
vroegen waarom ze Ethiopië was
ontvlucht: ,,Nee, nee, dan moet ik
over politiek praten. En ik houd er
niet van om over politiek te praten.''
Duidelijker was ze over haar eerste
maanden in Neder
land, in een be
schermde opvang
voor minderjarige
asielzoekers in
Zuidlaren. ,,Ik heb
iedere dag gehuild.
Ik mocht niet naar
buiten, het was een
gevangenis'', ver
telde ze in een atle-
tiekmagazine.
Na acht maanden
verhuisde Hassan naar een woning in
Leeuwarden, waar ze samen met wat
andere jonge asielzoekers woonde.
Toen ze tegen een begeleider zei dat
ze graag wilde hardlopen, legde die
contact met atletiekvereniging Lioni-
tas in Leeuwarden.
,,Ze had alleen een paar oude sport
schoenen en van het beetje leefgeld
dat ze kreeg, kon ze geen nieuwe ko
pen. Dus hebben wij voor spikes ge
zorgd'', zegt Yke Schouwstra, haar
trainster bij Lionitas. Hassans talent
was direct duidelijk. Haar bezwaarde
verleden ook. ,,Ze was wat angstig,
terughoudend.'' Mengde zich niet in
de groep, maar ging snel de kleedka
mer weer in. Vond het lastig mensen
te vertrouwen. ,,Ze zal niet voor niets
uit Ethiopië zijn gevlucht. Toen ze
merkte dat ze bij ons veilig was, werd
ze opener, begon ze grapjes te maken.
Soms vertelde ze een beetje over haar
verleden, als we samen in de auto
zaten naar wedstrijden.''
Toen Hassan 18 werd, kreeg ze zelf
standige woonruimte in Eindhoven.
Via een docent van haar opleiding
(verpleegkunde aan het ROC Eind
hoven) kwam ze ook daar op de atle
tiekbaan terecht.
,,Ik ben haar weleens gaan ophalen
op haar flatje, voor een wedstrijd. Er
lag een matras en er stond een tas
met kleren, dat was het wel zo'n
beetje'', zegt Ton van Hoesel, toen
haar trainer bij Eindhoven Atletiek.
Bij de club trok ze op met een groepje
andere Ethiopische atleten. Wat aan
Hassan opviel? ,,Ze had echt een
enorme drive. Ze droomde toen al
van de Olympische Spelen. We
moesten haar afremmen, ze wilde te
veel doen.''
Er ontstond een band tussen het
gezin Van Hoesel en de atlete, die ge
regeld bij hen kwam eten. ,,Het was
me duidelijk dat haar leven niet mak
kelijk was geweest. Ik wilde dat ze
zich thuis voelde.'' Toen ze later van
trainer wisselde, eindigde hun band
vrij abrupt. ,,Sifan kiest haar eigen
weg en ik heb een klein stukje mee-
Het was me duidelijk
dat haar leven niet
gemakkelijk was
geweest. Ik wilde dat
ze zich thuis voelde
vrijdag 6 augustus 2021
GO
Direct na het
behalen van
haar titel op de
5000 meter.
I OIOPIMRaS
Cyril Rosman
Rotterdam/Tokio
- Ton van Hoesel, oud-coach
