SboDbedri
2
Baanwielrenster Shanne Braspennincx (30) vreesde
OLYMPISCHE SPELEN TOKIO 202ONE
Fontijn naar finale? Bekijk onze website
In de zomer van 2015 vocht Shanne Braspennincx (30)
voor haar leven. Nu is de baanwielrenster olympisch
kampioen op de keirin. ,,Ik hoop dat dit een opsteker is voor
veel mensen met hartproblemen.''
Column
had nog niet geklonken. Maar toen Mohd Azi-
zulhasni Awang naast zich keek, had hij al ver
loren. Daar stond geen renner, maar een sloopkogel
met een oranje shirt aan. Twee keer zo groot, drie keer
zo breed. Die dijen. Die nek. Die reet. Het was niet
eerlijk.
Een vloek en een zucht later lag Awang uit het
sprinttoernooi. Hij was niet de enige. Er rijdt deze da
gen een tweemanssloopbedrijf rond op de wieler
baan van Izu. Jeffrey Hoogland en Harrie Lavreysen
mokeren de ene na de andere sprinter naar huis. Een
paar klappen en er is niets van ze over. Na de uitscha
keling moeten ze in stukjes en brokjes van de baan
gebezemd worden.
Hoogland en Lavreysen hier aan het werk zijn. In alle
vroegte op pad in een bestelbusje met op de zijkant
de naam van hun bedrijf. Hoogland Lavreysen,
voor al uw sloopwerk. Muurtjes, schuurtjes of die
oude badkamer met die lelijke tegeltjes: ze mollen al
les. In alle vroegte staan ze voor
de deur met een moker, een
thermoskan koffie en een bo
terhamtrommel met bamme-
tjes kaas. Ze zetten de radio op
standje veel te hard, spugen in
hun handen en slaan daarna de
boel kort en klein. Als je nog
even wilde nadenken over dat
ene muurtje, dan heb je pech. Is
al kapot.
Het is grof geweld wat ze ge
bruiken. Je krijgt soms medelij
den met hun fietsen. Stelletje
lomperiken. Baansprinten is
meer en meer een soort squat-
ten op twee wielen geworden. Jeffrey Hoogland
trapte vorig jaar een crank met vermogensmeter
dwars doormidden; sindsdien rijden ze alleen nog
maar met hufterproof cranks die een miljoenmiljard
Watt aankunnen.
Op hun sloffen is het slopersduo naar de halve fi
nales van de individuele sprint geslenterd. In de
kwalificaties reden ze exact dezelfde tijd, in de rondes
erna waren ze even indrukwekkend. Eigenlijk begint
het pas nu écht voor ze, in de halve finale. Daarin tref
fen ze een Rus (Denis Dmitriev) en een Brit (Jack
Carlin). Gevaarlijke klanten, maar underdogs. Als
Hoogland en Lavreysen niet struikelen, staan ze in de
finale tegenover elkaar.
Het is een scenario dat ze kennen van wereldbe
kers, van Europese en wereldkampioenschappen. Ze
kennen elkaar door en door, ze zijn ploeggenoten en
misschien zelfs wel vrienden - maar ook elkaars
grootste concurrenten. In de voorbereidingen en op
de teamsprint hadden ze elkaar nodig, maar ze zijn
egoïstisch genoeg om nu vooral aan zichzelf te den
ken. De eigenaren van het tweemanssloopbedrijf
worden twee losse bv'tjes. Hoogland Lavreysen
verandert in Hoogland vs Lavreysen.
Moge de lompste winnen.
Hoogland en
Lavreysen
gebruiken
grof geweld.
Stelletje
lomperiken
I Een jonge vrouw fietst
zwetend door de Amerikaanse
nacht. Haar onderarmen hangen
tot haar ellebogen op het stuur,
de weg loopt af, waardoor ze nau
welijks hoeft bij te trappen. Ge
lukkig maar. Ze is benauwd. Ze
voelt een harde druk op haar
borst en haar linkerarm hangt
vreemd in de weg, alsof -ie een
ander toebehoort. Ze weet het
niet, maar zij, Shanne Braspen-
nincx, is op dat moment bezig
aan een gevecht op leven en dood.
Een inmiddels
30-jarige vrouw fietst zwetend
door de Japanse namiddag. Haar
handen omklemmen haar stuur.
Haar hart bonkt in hevig tempo.
Ze trapt, en trapt, en trapt, met al
les wat ze in zich heeft, terwijl de
verzuring zich genadeloos door
haar forse gespierde bovenbenen
verspreidt. Braspennincx is bezig
aan een gevecht. Niet op leven en
dood, maar om historie. Voor de
mooiste sportieve overwinning
van haar leven.
Klooien
Ze begon ooit op haar zevende
met 'klooien op een fietsje' bij de
plaatselijke wielerclub in Meerle,
vlak onder de grens in België,
waar haar Nederlandse ouders
eerder een restaurant kochten.
Eerst op de weg, jaren later stapte
ze over naar de baan. Braspen
nincx groeide op als wildebras,
volgde altijd het voorbeeld van
haar twee oudere broers. Door
hen leerde ze hard zijn, vermoedt
ze. Wel zo handig later, haar ar
beidsethos is een van haar grote
pijlers voor haar wielersucces. Als
klein meisje riep ze al dat ze we
reldkampioen wilde worden.
Hartproblemen
hoeven niet per se
het einde te zijn van
je sportieve leven.
Ik ben het bewijs
In 2015 heeft ze haar vizier op
de Olympische Spelen. In fe
bruari van dat jaar won ze onver
wachts WK-zilver op de keirin,
haar favoriete baanonderdeel. Dat
smaakt naar meer, dus staat alles
nu in het teken van Rio, over
exact twaalf maanden. Althans,
dat was voordat ze op een woens
dag in juli tijdens een wedstrijd
in Colorado plots merkwaardige
klachten krijgt. Ze is verre van
een aansteller, gaat soms tot kot
sen toe door, maar die middag
roept ze toch geïrriteerd: ,,Ver-
domme hé, ik krijg het be
nauwd."
Het komt niet uit. Ze heeft zich
net geplaatst voor de finale die
kort daarna verreden zal worden.
Ze gaat liggen. Ze probeert of een
zuurstofmasker helpt, doet het
niet, waarna ze zich gefrustreerd
afvraagt of ze misschien haar
longblaasjes kapot heeft gereden.
Een rib heeft gekneusd. Of dat de
ijle lucht plots problemen geeft,
de baan in Colorado ligt op 2200
meter hoogte. Maar als het begint
te regenen en de finaleritten wor
den uitgesteld tot de volgende
ochtend, pakt zij haar spullen en
vertrekt naar de campus waar de
Nederlandse baanploeg verblijft.
Almaar met niet afnemende druk
op haar borst.
Douchen, eten, proberen te sla
pen; het zal uiteindelijk tot diep
in de nacht duren voordat ze zwe
tend op een fiets stapt voor de rit
van anderhalve kilometer naar
het ziekenhuis. Weet zij veel. Ze
is op dat moment 24, eet gezond,
beweegt meer dan voldoende en
is als topsporter altijd nauwkeu
rig met haar lichaam bezig. Bo
vendien houdt ze niet van zeu
ren.
Als ze in 2021 in Japan over de
houten olympische wielerbaan
rijdt, en een ronde voor het einde
de koppositie inneemt, zal ze niet
aan die periode denken. Het is
haar olympisch debuut, de vorige
keer in Rio mocht ze alleen in re
serverol mee en keek ze met
vreugdetranen toe toen ploegge
note Elis Ligtlee het goud won op
de keirin.
Eerder deze week bleek al dat
Braspennincx in vorm was, toen
ze samen met Laurine van Ries-
sen vierde werd op de teamsprint.
Gedachten aan de lastige route
van de afgelopen jaren komen
niet vaak meer boven. Ja, soms als
ze haar medicatie moet ophalen.
Sinds 2015 gebruikt zij bloedver-
dunners en cholesterolverlagers.
Als haar herhaalrecept soms niet
op tijd komt, kan ze denken:
waarom ik? Om direct daarna ge
amuseerd te bedenken: het houdt
me in principe ook 'een soort van'
in leven.
Want uren nadat ze in 2015 in
het ziekenhuis stapte, er slange-
ZONNEVELD
LISETTE VAN
DER GEEST
vrijdag 6 augustus 2021
GO
Alleen de vroege vogels kunnen vandaag live kijken naar de halve finale
van boksster Nouchka Fontijn, om 07.00 uur tegen Lauren Price (midden
gewicht). Voor wie niet tijdig wakker was: alles over de partij is te lezen op
onze website. Fontijn heeft nog een appeltje te schillen met Price, die haar
vorig jaar in de WK-finale klopte dankzij een toegekend protest.
@ThijsZonneveld
Nog geen meter was er gereden en het fluitje
Het is tot nog toe zo zakelijk dat het lijkt alsof
In zes jaar van
Juli 2015
Zes jaar later
- Shanne Braspennincx (30)
Shanne Braspennincx kan het zelf nog nauwelijks geloven dat
ze een gouden medaille heeft gewonnen. foto reuters
^33
Shanne
Braspennincx
is in de finale
van de keirin
vol overtuiging
op weg naar
de winst. Zes
jaar terug
werd ze nog
gedotterd en
moest er een
stent worden
geplaatst.
FOTO REUTERS
)F@LvdGeest
