II
Gebroken Schippers is na veel fysieke ellende geen schim meer van zichzelf
4
OLYMPISCHE SPELEN TOKIO 202ONE
Tweevoudig wereldkampioen, winnaar van olympisch
zilver in Rio de Janeiro. Maar in Tokio sneuvelde Dafne
Schippers (29) op haar 200 meter al in de halve finale. ,,Ik
móét een antwoord krijgen op de vraag: hoe nu verder?''
heeft ze gehad, vaak genoeg. Dat
het eigenlijk niet kon en dat het
tóch lukte. Maar niet hier in Tokio.
Niet in deze vorm. En dat besef
komt hier in Japan definitief bin
nen. ,,Het is zo makkelijk om alles
altijd maar vooruit te duwen. Te
denken: het komt wel goed'', weet
ze. ,,Maar dit is de échte waarheid,
ik word hier echt op m'n plek ge
zet. Als na de bocht de versnelling
komt, kan ik niet meer aanhaken.
Zij lopen weg en ik sta stil.''
Dus stromen de tranen in Tokio,
een lang opgespaarde mix van te
leurstelling en twijfels. Deze dag
gaat bepalend zijn voor de staart
van haar loopbaan, straalt ze uit.
Ze zal zich heus nog wel opladen
om te 'knallen en plezier te ma
ken' met de estafettedames, maar
daarna volgt een break. Voor onbe
paalde tijd. Een reset voor het li
chaam, maar vooral een denk-
pauze voor het hoofd.
Ze moet op zoek naar ant
woorden. Uitvogelen of
ze na dertien jaar trai-
ningsarbeid nog wel
beter kan worden.
Met nieuwe prik
kels, nieuwe ge
zichten naast
coach Bart Ben-
nema, de routine
doorprikken. ,,Ik
zal alles, maar
dan ook alles uit
zoeken voor een
antwoord op de
vraag hoe ik nog
verder kan komen.
En al duurt dat drie
maanden, dan is dat
maar zo. Ik moet nu
niet aan blijven modde
ren, het moet ook wel
leuk blijven.''
En leuk, dat is het top
sportleven voor Schippers
al even niet meer. Met Tokio
als stip aan de horizon vocht
ze lang door, maar aan alles zit
een grens. ,,De vechter in mij
wil niet zomaar opgeven. Maar
die momenten zijn er wel, dat je
daaraan denkt'', bekent ze. ,,Zeker
als je op de bank ligt en niet over
eind kan komen. Dan denk je:
waar doe ik dit in godsnaam nog
voor?''
Teleurstelling. Twijfels. En tra
nen, ze kan ze niet stoppen.
,,Ik ga proberen een interview
te geven waarbij ik niet huil'',
begint Dafne Schippers, als ze
na haar mislukte halve finale bij
de Nederlandse pers arriveert. Een
geforceerde glimlach op haar ge
zicht, maar daar zijn de waterlan
ders al. ,,Sorry... Het is hard. Ik
probeer het, maar nee...''
Als een gebroken vrouw staat
ze in de kelder van het Olym
pisch Stadion van Tokio tegen
een hekwerkje aan te leunen. De
symboliek is treffend pijnlijk, hier
in Azië. Tien jaar terug debuteerde
ze aan deze kant van de wereld
(WK in het Zuid-Koreaanse
Daegu) als fladderende tiener op
mondiaal niveau, met meteen een
Nederlands record op haar 200
meter.
Vier jaar later werd het meisje
met de wapperende paardenstaart
uit de Utrechtse wijk Oog in Al in
Peking wereldkampioene én we
reldnieuws, waarna ze ook olym
pisch zilver pakte in Rio de Janeiro
en nog een wereldtitel in Londen.
Maar terug in het verre oosten
voor haar derde Aziatische af
spraak met de geschiedenis staat
er een gehavende kampioene van
nog altijd maar 29 jaar. Een topat
lete die na veel fysieke ellende
geen schim meer is van zichzelf,
structureel tobt met haar rug en
twijfelt over haar plaats in dit top-
veld. ,,Ergens zit die Dafne van
toen nog wel in me'', mijmert ze
hardop. ,,Maar waar?''
Ze heeft de lat op jonge leeftijd
'ontiegelijk hoog' gelegd. Voor an
deren, maar zeker voor zichzelf. En
dat frustreert. Een 200 meter in
23,03, het is Schippers-onwaardig,
weet ze. Tien jaar terug liep ze in
Zuid-Korea al 22,69. En bij haar
wereldtitel in Peking zelfs 21,63.
Nu flirt ze niet eens met de eind
strijd.
De grande dame van de Neder
landse atletiek figureert in Tokio
ARJAN
SCHOUTEN
De vechter in mij wil
niet zomaar opgeven.
Maar die momenten
zijn er wel, dat je
daaraan denkt
in het voorprogramma van Femke
Bol en Sifan Hassan, de nieuwe
Nederlandse sterren. Dus stort ze
na haar race op de baan, gooit ze
haar spikes uit en slaat de twijfel
weer toe. Waarom doet ze dit nog?
,,Ik heb altijd gezegd: ik
wil wel mee kunnen
strijden met
de wereldtop en niet maar een
beetje meelopen. Dat motiveert
me niet genoeg. Dan krijg ik er
niet genoeg voor terug'', verzucht
ze, met een holle blik op oneindig.
,,Ik ben een héél harde werker,
echt. Maar ja, je moet soms wel iets
terugkrijgen.''
Een finaleplaats, daar was ze
hier tevreden mee geweest. Geen
medaille, totaal niet realistisch, na
twee jaar tobben met de rug (dub
bele hernia). Dat wist ze voor haar
derde Zomerspelen al wel. ,,Maar
voor jezelf probeer je altijd de
schijn op te houden. Je hebt
altijd hoop dat toch alles
nog bij elkaar
komt.''
Die da-
dinsdag 3 augustus 2021
'Zij lopen weg
en ik sta stil'
Schippers komt er niet aan te pas in haar halve finale op de 200
meter en moet genoegen nemen met de zesde plaats. foto pro shots
@ArjanSchouten
Tokio
Dafne Schip
pers kijkt naar
het grote score
bord in het Olym
pisch Stadion en
beseft dat de
halve finale op de
200 meter het
eindstation is.
FOTO PIM RAS
- Dafne Schippers (29)
