Sinds onze eerste ontmoeting
bleef hij zeggen dat het hem
speet dat hij me destijds had
achtergelaten, maar al snel was
duidelijk dat er ook nu geen plek
voor mij is in zijn leven. Toch ga
ik sinds 2014 elk jaar naar Korea.
Ik zoek hem dan altijd even op en
ga met hem uit eten.'
'Ja, de eerste keer voelde het echt
als een aftoopsom. Maar een
vriend die de cultuur van Korea
goed kent, legde me uit dat alle
vaders dat bij hun dochters doen.
Dat hij daarmee juist erkent dat
ik zijn kind ben. Sindsdien neem
ik het geld gewoon aan. En daar
koop ik dan een sieraad van.'
Hoe was het om voor de eerste
keer terug in je geboorteland te
zijn?
'Ik landde er en voelde meteen:
ik ben thuis. Heel gek, op een
plek waar je sinds je 3de niet
meer bent geweest, maar door
de geuren en geluiden wist ik
dat het land bij mij hoorde. Zodra
het kan, ga ik er weer heen, ik
zoek nog naar mijn biologische
moeder.'
'Klopt. Ik ben als een wandelende
post-it die hem herinnert aan zijn
verleden. Terwijl hij juist zijn
schepen achter zich heeft willen
verbranden, bijvoorbeeld door mij
naar het kindertehuis te brengen.
Hij heeft er dus geen baat bij dat
ik mijn moeder vind. De enige
manier om informatie los te krijgen,
is hem onder druk zetten. Er zijn
MEZZA 15
Hij stopt je dan steevast een
envelop met geld toe. Is dat niet
pijnlijk?
Je vader werkt daar niet aan mee.
Hij zegt dat hij niks van je moeder
weet.
