'Paarden
hebben geen
dubbele agenda,
dat is een groot
verschil'
k was een laatbloeier: op
mijn 40ste stapte ik tijdens
een uitje met collega's voor
het eerst op een paard. Dat
gebeurde bij een boeren-
bedrijfle in Ouderkerk aan
de Amstel. Mijn eerste reactie:
oh my god, wat gebeurt er onder
mij? En: hopen op een paar goede
instructies, kijken wat er gebeurt,
verstand op nul en blijven zitten.
Dat lukte.
Daarna wilde ik het nog een keer
proberen. Ik nam een tienritten-
kaart en ik rijd tot op de dag van
vandaag met veel plezier. Een of
twee keer per jaar maak ik een
trektocht van een week door
Roemenië, Albanië, Spanje of
Zuid-Wales.
Door paarden kom ik in een totaal
andere wereld terecht. Een enorme
afleiding. Dat was destijds goed
voor mij: ik was een harde werker
die maar door bleef gaan, ook in
de avonden en weekeinden. Ik
merk nog steeds dat ik met niets
anders bezig ben zodra ik mijn
paardrijkleding aan heb.
Ik trok al snel de vergelijking
tussen paardrijden en 'cheffen',
wat ik ruim dertig jaar heb
gedaan. Beide hebben met
techniek en vertrouwen in
eigen kunnen te maken,
ook met een bepaalde rust.
Op spannende momenten
moet je niet in paniek raken,
relaxed reageren en de teu
gels juist niet aantrekken.
Maar je moet wel uitstralen
dat je de baas bent en de
richting aangeven die je
op wilt. Dan lukt het leiden en lijkt
het alsof het geen moeite kost. Kijk
naar paardenfilmpjes van de groten
der aarde: het sturen oogt zo soepel
en makkelijk.
Ik wilde schrijven over paardrijden
en leidinggeven omdat die twee
TINEKE VERHOEVEN (70), de
voormalige hoofdredacteur van Viva,
Cosmo, Flair en Popfoto is verwoed
amateurruiter. Ze schreef Managen
als een ruiter, over de parallellen
tussen paardrijden en leidinggeven.
dingen mij het meest interesseren.
Ook omdat het me blij maakte en
als tegenwicht diende voor al het
nare nieuws dat over ons heen
komt, het creëerde lucht.
Ik kwam op 21 principes waarvan
je als leidinggevende kunt leren
van het samenspel tussen ruiter
en dier. Zoals belonen,
lichaamstaal, voor
waarts oplossen en
aandacht geven.
Al brainstormend met
twee vrienden ontdekte
ik dat het leuk was er
ook persoonlijke stuk
jes en ervaringen bij te
plaatsen. Zoals op de
redactie van het blad
Cosmo, dat toen zo suc
cesvol was dat het er
wemelde van de ver
wende en luie diva's
die het liefst freelan
cers inhuurden om het
werk te doen. Hoe daar
mee om te gaan? Niet
als een tiran, dat werkt
bij een paard ook niet.
Maar doelen aangeven
wel. Dat is ook de stel
ling van mijn boek: je
kunt het beste geen
dwang uitoefenen, het
gaat om vertrouwen, in
contact blijven om toe
komstige oplossingen,
positief en geduldig
blijven.
Natuurlijk zijn mensen geen paar
den. Het grootste verschil: paarden
hebben geen dubbele agenda en
reageren eenduidiger, mensen
kunnen zich anders voordoen.
Het kost soms moeite dat uit te
vinden. Maar wie je ook voor je
hebt, luisteren is altijd heel
belangrijk. En ook dat is te leren.'
MIJN
BOEK
Tineke Verhoeven
ding geven
paardrijden
Managen als een ruiter verschijnt
bij MediaBoek 19,95.
40
