'Als het echt voorbij is,
1' Ills
nyi
MB
6
OLYMPISCHE SPELEN TOKIO 202ONE
De Spelen zouden het eindpunt van hun indrukwekkende
sportcarrière zijn, hadden ze al aangekondigd. En natuurlijk hoopten
Kiki Bertens (29) en Epke Zonderland (35) op een glorieus afscheid,
maar vooral door de moeizame aanloop zat dat er niet meer in. Toch
konden ze allebei met trots terugkijken op hun laatste (solo-)optreden.
KIKI BERTENS
Ik had mezelf hier
gewoon heel graag
beloond voor al
het harde werk
- -f
Zwaarbevochten
dubbeloverwinning
58Ï
maandag 26 juli 2021
GO
Nog één keer
alles gegeven,
dan is het klaar
Tekst Lisette van der Geest en Rik Spekenbrink
Het eerste deel van
haar pensioen is inge
zet. Kiki Bertens (29)
is klaar met het enkel
spel. Door de nederlaag tegen
de Tsjechische Markéta Von-
drousova (4-6 6-3 4-6) kwam
zaterdag in Tokio alvast een
einde aan haar succesvolle
single-loopbaan.
Ze staat in een oranje jurkje,
met 'Nederland' op haar rug. Af
getraind, moegestreden, alles
doet zeer. Pijn aan haar lijf, dat
veel te verduren kreeg. Wie
denkt dat ze haar beslissing om
na deze Olympische Spelen te
stoppen zou moeten herover
wegen, omdat ze haar beste
partij in maanden heeft ge
speeld, zou eens moeten voe
len wat zij voelt. „Wat voel ik?
Nou, overal pijn. Ik heb het ui
terste van mezelf gevraagd,
echt de grens bereikt, alles ge
geven. Het is nu gewoon echt
mooi geweest."
En er is pijn dieper van binnen.
Want er is één reden waarom
ze het schopte tot de beste Ne
derlandse tennisster ooit, tot
nummer 4 van de wereld. Eén
reden waarom ze zo vaak wor
stelde. Het is de reden waarom
ze tenniste en de komende
dagen in het dubbelspel zal blij
ven tennissen, mits ze in het
toernooi blijft: „Alleen maar
voor die winst."
Daarom staat ze hier nu zonder
gevoel van trots, al komt dat
misschien dadelijk wel, denkt
ze. Ze is nog maar net klaar.
Eerst overheerst de emotie, van
'heel veel door elkaar'. Moe
heid, frustratie en verdriet. „Ik
had mezelf hier gewoon heel
graag beloond voor al het harde
werk dat ik gedaan heb de laat
ste jaren, en eigenlijk gedu
rende heel mijn carrière. Het is
dan gewoon best moeilijk om te
accepteren dat je sinds je ope
ratie (in oktober werd ze ge
opereerd om achillespees
klachten te verhelpen, red.)
maar één wedstrijd hebt ge
wonnen. Dit was wel het beste
tennis, alleen het resultaat is
hetzelfde en dat is gewoon
balen."
Bertens speelt zaterdag in de
hitte van 32 graden met durf.
Ze is fel. Hoe vaak ze wel niet
haar linkervuist balt, om een
punt te vieren, focus te houden
en zelfvertrouwen te bewaren.
Ze moest wel, zegt ze. „Ik denk
dat er anders weinig overblijft.
Ik moest er elk punt staan en
dat heb ik gedaan. Dat is ook
het enige wat ik van mezelf kon
Het olympisch toernooi is nog niet
voorbij voor Kiki Bertens. Gisteren
won ze samen met Demi Schuurs
van het Franse duo Caroline Garcia
en Kristina Mladenovic: 7-6 5-7 11-9.
,,In deze wedstrijd kwam alles
samen. Het was zó close, elk punt
telde", zei Bertens. ,,Ik heb vanaf de
8-4 voorsprong in de supertiebreak
geen bal meer geslagen. Gelukkig,
want ik had het niet meer." Vanaf
8-4 verloren Bertens en Schuurs vijf
punten op rij en kregen een match
point tegen. De laatste drie punten
waren echter voor hen. ,,Dit is ge
woon geweldig", zei Bertens, vech
tend tegen de tranen.
vragen vandaag, want qua ni
veau had ik geen idee wat er
ging gebeuren."
Eerder op de dag was ze hart
stikke nerveus geweest. Ze
vreesde compleet van de baan
te worden geslagen door de in
vorm verkerende Tsjechische,
die ook nog eens goed uit de
voeten kan op hardcourt. Op
dat moment zou ze hebben ge
tekend voor het uiteindelijke
wedstrijdverloop. Maar na af
loop baalt ze van de nederlaag.
„Dat is natuurlijk uiteindelijk wat
voor mij telt: overwinningen.
Tuurlijk heb ik vandaag beter
gespeeld en kan ik trots zijn op
mijn vechtlust, maar ik had hier
zo graag nog een keer willen
vlammen en gewoon wedstrij
den willen winnen."
Bertens is zacht naar de bui
tenwereld, maar hard voor zich
zelf. Jarenlang moest ze beter,
harder, sneller, meer. Niet voor
niets koos ze de Zomerspelen
als sluitstuk van haar carrière.
De plek waar ze met goede
vriendin Demi Schuurs kan dub
belen, een belofte die ze eerder
deed. Het biedt Bertens tegen
woordig de ontspanning en ple
zier die het enkelspel niet geeft.
Wimbledon, waar ze er in de
eerste ronde uitvloog, was een
lijdensweg.
De trainingen in Tokio waren al
zoveel mogelijk op het dubbel
spel gericht. Veel leuker en
daarmee beter voor de moraal.
„De Spelen zijn voor een spor
ter het hoogst haalbare. Om dat
samen met dit team mee te
maken, is heel erg gaaf. We
hebben ook een heel leuke
week gehad. Met plezier, hard
werken en er wordt gelachen
en af en toe een beetje een
traantje weggepinkt. Vanavond
misschien ook wel."
Het besef dat haar eerste partij
ook de laatste kon zijn in het
enkelspel, was er de hele
week. Die gedachten pro
beerde ze dan zo snel moge
lijk weg te drukken, want ze
moest de baan nog op,
'strijden'. „En dat heb ik
gedaan, tot het laatste
punt. En tuurlijk, als
het dan echt het
einde is, komt dat
even binnen." Maar
veel tijd gunt ze
zichzelf daar niet
voor. De knop
moet om, de vc
gende dag
wacht haar
eerste dub
bel met
Schuurs.
„Qua ten
nis was het
veel beter
dan hiervoor, dus
dat wil ik gewoon meenemen
naar de dubbel", zegt Bertens.
Bovendien is ze een opluchting
rijker. „Nooit meer alleen de
baan op. Heerlijk."
