Amateurisme
2
Vijf jaar na die dramatische val in Rio denkt Van Vleuten
OLYMPISCHE SPELEN TOKIO 202ONE
Column @ThijsZonneveld
Enige wat
Gunnewijk
moest doen
was rensters
de situatie
doorgeven
Annemiek van Vleuten dacht dat ze
olympisch kampioen was. Tot ze hoorde
dat de Oostenrijkse Anna Kiesenhofer
al het goud vierde. „Maar ik heb wel een
olympische medaille", vertelt ze in een
emotioneel relaas. „Daar zouden veel
mensen een moord voor doen.''
Plak voor Kamminga? En volg 'MVDP'!
ZONNEVELD
oase van geluk op het hete asfalt en de ge
dachten terug naar vijfjaar geleden, toen ze
ondersteboven in de goot lag. Vijfenveertig secon
den voelde Annemiek van Vleuten zich olympisch
kampioene. Daarna kwam het besef dat ze haar
handen in de lucht had gestoken voor zilver.
Je kreeg er acuut hartzeer van, al was maar om
dat ene moment dat Van Vleuten naar de verzor
ger toe liep en zei: ,,O Ruud, ik had het mis.'' (Au.)
Ben je zo sterk. Rij je tot twee keer toe de beste
rensters van de planeet uit het wiel. En word je
geen olympisch kampioene, omdat er nog een
amateur uit Oostenrijk voorop reed van wie geen
van de Nederlandse rensters ooit gehoord had.
Ik wil niets afdoen aan de prestatie van Anna
Kiesenhofer. Ze durfde vroeg aan te vallen, ze reed
haar medevluchters eraf en ze hield stand in de
finale. Maar dat is niet het hele verhaal van de
koers. Ze won omdat Nederland de koers verloor.
In het tweede deel werd het zo mogelijk nóg
grotesker. Ik geloof best dat het hectisch was en
dat communiceren moeilijk was. Maar dat je met
aan je rensters kunt doorgeven wie er voorop ligt
en hoe groot de voorsprong is, dat gaat er bij mij
niet in. Vanuit de auto, vanaf de kant: het enige
wat Gunnewijk moest doen, was de koerssituatie
doorgeven aan haar team. Zeker op een parkoers
met een lokaal circuit kun je je daar op voorberei
den. En als het écht niet lukt, dan rijd je met de
auto voorbij de jury langs het peloton - dan maar
een boete. In plaats daarvan bleef ze in de auto zit
ten en deed niks. Met alle gevolgen van dien.
Een tactiek waarmee je niet kunt winnen,
onderschatting van de tegenstand en zoveel mis
communicatie dat zelfs de gouden benen van Van
Vleuten werden gedegradeerd tot zilver: daar past
maar één etiket op. Amateurisme.
De afgelopen jaren heb ik heel vaak genoten
van koersen bij de vrouwen - in het bijzonder
van de manier waarop Nederlandse rensters erin
vlogen. Ze stuwden elkaar naar grote hoogten, ze
zetten de sport op de kaart. Maar de olympische
wegwedstrijd was een aanfluiting. Werkelijk alles
wat mis kon gaan, ging mis.
Bondscoach Loes Gunne-
wijk kon van tevoren uit
tekenen dat er een groep
zou wegrijden als het Ne
derlandse viertal niet vanaf
de start zou gaan koersen.
Na afloop stelde Gunne-
wijk dat Kiesenhofer 'ge
woon te sterk was', maar
dat is veel te makkelijk. Een
kopgroep elf minuten laten
wegrijden in een wedstrijd
van 130 kilometer: dat is
vragen om problemen. Zé
ker in een koers waarin radiocommunicatie niet is
toegestaan. De ploeg met de beste vier rensters van
de wereld was halverwege al kansloos.
PIM
BIJL
orry", stamelt
Annemiek van
Vleuten. ,,Sorry."
Het is tien over half
zeven in de Japanse
avond en de finishstraat van de
Fuji Speedway is inmiddels leeg.
Dit is haar laatste interview hier.
Ze is hiervoor van camera naar ca
mera gelopen, heeft al honderd
duizend keer herhaald hoe de ver
warring is ontstaan, waar de com
municatie is misgegaan, wanneer
en hoe ze erachter kwam dat ze
geen olympisch goud had gewon-
nen en heeft keer op keer de keu
zes van het Nederlandse viertal
moeten uitleggen. En nu er nog
maar drie journalisten staan, zegt
ze sorry. Omdat ze breekt. Voor
het eerst komt de emotie van een
historisch sportmoment binnen.
Helemaal aan het begin van het
gesprek bleef een vraag over trots
- over haar vorm en haar rijden
deze zondag - onbeantwoord. Nu
geeft ze uit zichzelf alsnog ant
woord, plots in tranen en met een
gebroken stem: ,,We staan hier
heel lang te praten over miscom
municatieMaar mijn doel was
vandaag om mijn beste zelf ooit te
zijn en dat is gelukt. Sorry, ik ben
er klaar mee. Ik bedoel: we kunnen
heel lang blijven zeuren over de
miscommunicatie, maar ik had
hier vandaag goud kunnen win-
nen in deze vorm. Ik was heel goed
in orde."
,,Ja, ik ben er toch echt wel heel
trots op. Omdat ik vandaag heb
laten zien dat ik gewoon zó goed
was. Ik bedoel: het is een zilveren
medaille, maar hij heeft wel een
beetje glans. En het is ook mijn
eerste medaille, hè. Ik heb wél een
olympische medaille. Daar zouden
heel veel mensen een moord voor
doen. Ik weet dat het ook een an
dere kleur zou kunnen hebben.
Maar dat ik er in deze situatie nog
zilver uit sleep, als je ziet hoe ik
heb gekoerst... Ik gaf geen stuiver
meer voor mezelf na die solo.
,,En ja, sommige dingen heb je
niet onder controle en die gaan we
maandag 26 juli 2021
Vijfenveertig seconden duurde het. Een
'Oké, ze
was dus
y@PimB!ji
ft
Fuji Speedway
Annemiek
van Vleuten
lacht minzaam
als ze haar zil
veren medaille
toont. Rechts
naast haar de
winnares van
het goud, de
Oostenrijkse
Anna Kiesen
hofer. FOTO PIM RAS
Gaat het lukken om daar heel
trots op te zijn?
Van Vleuten aan
kop van het peloton,
als eenzame vluchter
tussen de koplopers
en de favorieten en bij
de finish, als ze nog
niet weet dat Anna
Kiesenhofer al ruim
een minuut binnen is.
Dat hoort ze pas even
later van de verzorger
die haar opvangt.
FOTO'S COR VOS /BELGA
PIM RAS AFP
toch nog
vooruit'
In de Nederlandse nacht zwom Arno Kamminga de olympische finale op
de 100 meter schoolslag. Is hij erin geslaagd om achter de ongenaakbare
Brit Adam Peaty een medaille te pakken? U leest het op onze website. Daar
is vanochtend ook de mountainbikerace van Mathieu van der Poel op de
voet te volgen. De gouden missie van 'MVDP' begint om 8.00 uur.
