OQp
Dagboek van handbalster Tess Wester, die met Oranje
toeleeft naar een nieuwe kans op de Spelen
Een dagboek van ruim een jaar verdubbelde door
het uitstel van de Olympische Spelen in formaat.
Handbalkeepster Tess Wester op verschillende
momenten in haar leven, waarin ze wereldkampioen
werd met Oranje en het team zag veranderen,
tot vlak voor het toernooi waarop ze revanche
wil nemen. „Mentaal kriebelt het gewoon."
Nog iets meer dan een jaar tot de Olym
pische Spelen, denkt Tess Wester deze
woensdag, terwijl ze op een stoel zit in
een gang op het nationale sportcen
trum Papendal. Over tien minuten
stapt de handbalster de naastgelegen
trainingshal binnen, ter voorbereiding
op een oefeninterland met Rusland die
ze 'tussen aanhalingstekens, nog even
tjes' doet. Wester snakt naar vakantie
na een seizoen met meer dan zeventig
wedstrijden. „Bizar veel." Haar lichaam
is moe, haar geest evenzeer.
Een week, zo lang heeft de keepster
straks vrij. Je kunt denken: het is maar
een week, zegt ze. „Maar tegelijkertijd
is het ook iéts." Italië. Eten. Zon. Wijn.
En ab-so-luut geen trainingen. Het
wordt haar laatste vakantie van de
komende twee jaar, denkt ze dan nog.
En ze somt haar verwachte schema
('gekkenwerk) even op.
„Straks de voorbereidingen bij de
club. Dan spelen we competitie, daarna
het WK in december, in april het olym
pisch kwalificatietoernooi, weer terug
naar de club, dan de voorbereiding op
de Spelen. En na de Spelen beginnen de
clubverplichtingen meteen weer."
Maar goed, ze zou kunnen stoppen
met topsport, dan heeft Wester elk
weekend vrij. Maar dan is er ook geen
WK, zijn er geen Spelen. Hier kiest ze
bewust voor. En wat die Spelen betreft:
het vuur brandt. Ze wil revanche, net
als de rest van haar team. „Iedereen
heeft na de vorige Spelen op zijn eigen
'Hikken, wachten,
smachten' en dat
nog een jaar extra
Tekst Lisette van der Geest
WOENSDAG 29 MEI, 2019
99
