'Er is geen
topsporter die
denkt: deze tijd
is wel prima,
hier houden
we het bij'
T0KI0/2020NE
mijn natuur? Het is dan zoeken naar waar
dat eigenlijk ligt."
Waar werkten jullie aan?
,,We gingen technische dingen verande
ren. Het verschil tussen Amerikaanse
coaches en Europese coaches, in grove
lijnen. In Europa kijken we heel erg naar
de atleet en willen we dicht bij de natuur
blijven. In Amerika heb je veel meer: dit is
het ideaalplaatje en dit willen we nastre
ven. Ik denk dat die Europese variant, ook
omdat ik dat gewend ben, veel meer bij
mij past dan mij in het plaatje te gaan
proppen, want dat ben ik helemaal niet.
Je kunt mij daar niet mee vergelijken."
En waar zat die overtraindheid in?
,,In 2015 is natuurlijk de hele wereld bin-
nengekomen. Alles was anders, alles was
nieuw. Ik heb daar moeite mee gehad.
Ik was voor mijn gevoel overprikkeld. Ik
heb een tijdje slechter in mijn vel gezeten.
En ik ben dan iemand die op de baan
nergens aan denkt, alles geeft en dan is
het eigenlijk fijn om die pijn te voelen.
Misschien is dat typisch de topatleet.
Weglopen voor mijn problemen door
gewoon keihard te trainen. En meer, en
meer, en nóg harder, en nóg meer, en nóg
harder. Op dat moment had ik dat zelf
niet zo door. En ik had ook een coach die
daarin meeging. Bart is veel voorzichtiger,
die moest mij al vaak afremmen."
Achteraf gezien was hij, Rana Reider,
niet de juiste coach voor jou.
„Achteraf gezien misschien niet."
Je had ineens een enorme status. Er
kwamen billboards van Nike met jouw
gezicht erop. Je genoot daar niet van.
,,Ik ben zelf iemand die het liefst op de
achtergrond is. Ik doe niet zo gauw een
boekje open over wat er aan de hand is.
Ben altijd iemand geweest die denkt: ik
los het allemaal wel op, ik doe het zelf wel.
Dat dacht ik in deze situatie ook en dat
kwam wel harder binnen dan ik dacht."
En dan vlucht je door de pijn eigenlijk
op te zoeken.
,,Ja, een beetje wel. Op de baan is het
'verstand op nul en gewoon gaan'. Er is
geen lekkerder gevoel dan dat. Alleen op
den duur werd dat lastiger. En ging ook
dat niet meer."
Die 21,63 seconden uit 2015 is nog altijd
een wereldtijd. Is het streven naar beter
worden dan wel de goede insteek
geweest? Of was het misschien beter
geweest om te proberen dat niveau
langer vast te houden?
,,Dat is heel erg achteraf natuurlijk. Op
dat moment kies je ervoor om beter te
worden. Je hoopt door die keuzes weer
sneller te worden. Er is geen topsporter te
vinden die denkt: deze tijd is wel prima,
hier houden we het bij. Altijd wil je daar
onder."
Woedend met olympisch zilver: Schippers
smijt haar spikes tegen de baan in Rio de
Janeiro. In Tokio moest en zou het alsnog
goud worden, dacht ze toen.
DONDERDAG 22 JULI 2021 11
