II
9
OPINIE AD KOPPEJAN^
De gebeurtenissen
rond Pieter Omtzigt
doen voorzitter Ad
Koppejan van het
CDA Zeeland
denken aan de
manier waarop de
partij tien jaar
geleden met hem
omging. Hij pleit
voor verzoening.
Heeft de christen-demo
cratie in Nederland
nog toekomst? On
langs publiceerde de
commissie- Spies haar
evaluatierapport over de laatste
Tweede Kamerverkiezingen.
Daarin staat een aantal goede aan
bevelingen, maar veel blijft onbe
noemd, onbeantwoord of wordt
zelfs toegedekt. Het is de hoogste
tijd dat niets meer binnen het
CDA wordt toegedekt of onbe
noemd blijft.
Als we het verval van het CDA
willen analyseren, zullen we ver
der terug moeten kijken dan de
commissie-Spies deed. Sinds 2010
is het in meerdere opzichten snel
bergafwaarts gegaan. Ik kan het
CDA nog niet opgeven. In de eer
ste plaats omdat ik ervan over
tuigd ben dat het christen-demo
cratische gedachtegoed antwoor
den biedt op de vragen van deze
tijd. Zoals het visierapport Zij aan
Zij laat zien en recentelijk nog de
nota 'Perspectief voor boeren' van
Tweede Kamerlid Derk Boswijk.
Verbonden
Ik kan het CDA ook niet opgeven,
omdat ik mij verbonden en ver
want voel met die vele CDA'ers in
het land die zich belangeloos in
zetten voor de samenleving, niet
alleen in de politiek maar ook voor
het verenigingsleven, de buurt en
de kerk. Ten slotte heb ik ook nog
een heel persoonlijke reden, en dat
is mijn dochter Sophie en vele an
dere CDJA-jongeren, die zich en
thousiast inzetten voor christen
democratische idealen zoals duur
zaamheid, gelijke rechten en
waardegedreven politiek.
Verlies van veel zetels en leden
is erg. Maar het ergste is het in
houdelijke en morele verval bin
nen het CDA. Er is een kloof ont-
staan tussen enerzijds het predi
ken van solidariteit, rentmeester
schap, publieke gerechtigheid en
gespreide verantwoordelijkheid.
En anderzijds het praktische poli
tiek handelen dat daarmee vaak in
schril contrast staat. Waar stond
het CDA in de afgelopen jaren
rond de grote vraagstukken van
deze tijd zoals duurzaamheid, kli
maatverandering, internationale
solidariteit, vluchtelingenproble
matiek en de toenemende onge
lijkheid in de samenleving? Vaak
stond het CDA, met een behou
dende politieke koers, vooral op de
rem. De keuze voor samenwerking
met partijen als PVV en FvD heeft
de geloofwaardigheid aangetast als
partij van normen en waarden.
Kwetsbaren
Natuurlijk is de afgelopen jaren
door het landelijke CDA en haar
politieke vertegenwoordigers in
het kabinet, Eerste en Tweede Ka
mer en Europees Parlement ook
veel goed werk verricht. Sterker, er
zijn de afgelopen periode ook
CDA-politici geweest die juist op
heel overtuigende wijze invulling
hebben gegeven aan de rol van
christen-democratische volksver
tegenwoordiger. Die in de praktijk
hebben laten zien dat je daadwer-
kelijk onrecht kunt bestrijden en
op kunt komen voor de kwetsba
ren in de samenleving. Ik noem
twee voorbeelden: Pieter Omtzigt
en Chris van Dam.
Er is een cultuur
ontstaan van
politieke beloning en
politieke afrekening
Wanneer ik spreek over moreel
verval, dan heb ik het met name
over de wijze waarop binnen het
landelijk CDA met elkaar wordt
omgaan en waarin er een cultuur
is ontstaan van politieke beloning
en politieke afrekening.
Oude wonden
De gebeurtenissen rond Pieter
Omtzigt, zijn boek en het uitge
lekte memo, hebben bij mij 'oude
wonden' opengereten. Wat Pieter
beschrijft roept herkenning op.
Blijkbaar is er in tien jaar weinig
veranderd. Wat herkenning op
roept, is het beeld dat een partij
apparaat tegen jou kan worden in
gezet. Ik heb dat zelf ondervonden
tijdens het partijcongres in 2010.
Destijds werd werkelijk alles in
het werk gesteld om de tegenstan
ders van samenwerking met de
PVV een zo slecht mogelijk po
dium te geven.
Na 2010 zou ik als Tweede Ka
merlid ervaren wat het betekent
als CDA'ers, inclusief je eigen frac
tievoorlichting, je actief bestrijden
middels spinnen, framen en fluis
tercampagnes. Na 2010 heb ik, en
met mij Kathleen Ferrier en Jan
Schinkelshoek, ervaren hoe mak
kelijk de landelijke CDA-top eigen
leden afschrijft. Er is sinds 2010
door de landelijke partijtop nooit
enige handreiking gedaan, enig
gesprek geweest om tot verzoe
ning te komen tussen de diverse
hoofdrolspelers uit 2010. Uitslui
ting en afwijzing was ons deel.
Geen handreiking
Ook hier zie ik een gelijkenis met
hoe er nu door de landelijke partij
top wordt omgegaan met Pieter
Omtzigt nadat hij zijn lidmaat
schap heeft opgezegd. Mijn groot
ste teleurstelling over het rapport
van de commissie-Spies is dat het
geen enkele handreiking biedt
richting Pieter Omtzigt om tot
verzoening en hereniging te ko
men. Het tegendeel lijkt eerder het
geval. Waarmee ik overigens niet
zeg dat Omtzigt niets te verwijten
valt. Maar het CDA kan zich toch
niet zomaar neerleggen bij het
vertrek van een christen-democra
tische politicus die zoveel heeft
betekend voor de samenleving en
het CDA?
Zijn in het christelijk geloof be
grippen als verzoening en het zet
ten van de eerste stap om daartoe
te komen, geen fundamentele
kernwaarden?
Ik heb daarom nu vooral mijn
hoop gericht op de CDA'ers aan de
basis en de nieuwe generatie
CDA-politici. Laten zij zich op het
komende partijcongres op 11 sep
tember duidelijk uitspreken voor
een herkenbare christen-demo
cratische koers die vertaald wordt
in praktisch politiek handelen
conform het rapport 'Zij aan Zij'.
En laten zij zich uitspreken voor
het afbreken van een cultuur van
politieke afrekening en beloning.
En ook voor verzoening, herstel
van verhoudingen en hereniging
met iedereen die het CDA de afge
lopen jaren heeft verlaten, inclu
sief Pieter Omtzigt. Alleen door
verzoening met elkaar heeft het
CDA toekomst.
donderdag 22 juli 2021
GO
De op deze pagina geplaatste opinie
stukken vindt u ook op onze website
onder het kopje Opinie
'Het ergste is het inhoudelijke en
morele verval binnen het CDA'
Tijdens en na de lijsttrekkersverkiezing van het CDA - die door Hugo de Jonge werd gewonnen - ging het mis in het CDA rond onder an
deren Pieter Omtzigt. Maar al langer zat er iets fout, betoogt Ad Koppejan. foto epa
-Ad Koppejan
Dit artikel is ook verschenen in
NRC Handelsblad
