'Ik betaal
er een hoge
prijs voor,
ook thuis'
'Als je allerlei soorten planten en
bloemen de ruimte geeft om te
leven, dan voedt dat de bodem.
En de planten en bloemen voeden
de bijtjes en vlinders. En als er
geen insecten zijn, hebben de
vogels niets te eten. Heel veel
planten, insecten en vogels die in
Nederland voorkwamen, zoals de
grutto, zijn verdwenen. En wist je
dat 93 procent van de granen die
wij consumeren niet uit Nederland
komt? We zijn de verbinding kwijt
met ons eigen streekvoedsel. Dat
vind ik zonde.'
In 2017 begon hij met telen van
Aalter troshaver en zomergerst.
Daar kwamen verdwenen gewassen
als grijs Brabants zandboekweit en
Veluws kruiprogge bij. Hij gebruikt
inheemse gewassen en oude teelt
technieken. 'Oude zaden zijn veel
beter opgewassen tegen droogte
en klimaatverandering. Mijn rogge
heeft bijvoorbeeld wortels die wel
2 meter lang kunnen worden, dus
die weet zijn vocht altijd wel te vinden.'
De prijs die hij betaalde om zijn landbouwproject te doen
slagen, was hoog. 'Ik stopte hier al mijn geld in, en meer.
Dat gaf spanning, in mijn lijf maar ook in mijn relaties. Ik
was zacht gezegd niet de gezelligste thuis. Ik deed mijn
vrouw en kinderen tekort, was alleen maar bezig in mijn
hoofd. Daar heb ik spijt van.'
Aan de andere kant is hij trots dat het bier dat de Stads-
brouwerij Wageningen brouwt van zijn zomergerst en
rogge goud won op de Brussels Beer Challenge. Voor het
brood dat Arnhemse bakker Tom van Otterloo van zijn
rogge en boekweit bakt, staan ze op zaterdagochtend in
de rij.
Een ander hoogtepunt van zijn nieuwe bestaan was het
geplastificeerde brieve dat hij vond op een boom op een
van zijn akkers. 'Daarop stond de vertaling van de song
tekst van Fields of Gold van Sting. Ik kende het niet en
ging het luisteren. Het is een prachtnummer. Dat iemand
zijn waardering voor mijn werk op deze manier voelt en
uit, daar is maar één woord voor: gaaf.'
MARCEL VAN SILFHOUT (53)
Bij het researchen van Uitgebeend, zijn boek over de
voedselindustrie, kwam onderzoeksjournalist Marcel
van Silfeout tot het besef hoe slecht de huidige landbouw
is voor de natuur. Dit raakte hem zo diep dat hij natuur-
boer werd.
Van Silfeout groeide op in Wageningen en Renkum, op
de Veluwezoom, het gebied waar hij sinds vier jaar boert.
'Als jongetje liep ik hier door wuivende korenvelden. Die
zijn weg. Bijna alles wat er op de Nederlandse akkers
staat, is snijmaïs voor veevoer. Dat levert niet alleen een
saai landschap op, het zorgt ook voor een uitgehongerde
bodem. Een gezonde bodem zit vol nutriënten, mineralen
en wormen. Op een uitgehongerde bodem kan op een
gegeven moment niets meer groeien.'
Van Silfeout ziet de natuur als een samenwerkingsproject.
was onderzoeksjournalist voor hij besloot
natuurboer te worden. 'Van mijn zomergerst
en rogge wordt het mooiste bier gebrou
wen. En voor mijn brood staan ze in de rij.'
24
