Valverde, de
zekerheid zelve
JU
Mollema kan ook in Tokio werken'
Mollema kan 'praktijkboek ontsnappen' schrijven
11
Kelderman hoopt op frisser weer
KOPIE VAN 2017
BEPROEFD RECEPT
PRECIES ZOALS GEPLAND
Groupama geeft niet op
COLUMN THIJS ZONNEVELD
Ze waren nog niet eens boven op het laatste
klimmetje. Nog vijftien kilometer, een afda
ling, een stuk met orkaan tegen en dan nog
een kilometer vals plat naar de finish. Maar op de
stoel naast me zat de allesverzengende zekerheid
zelve. ,,Ik ga winnen", zei Alejandro Valverde ter
wijl zijn hand voor de zoveelste keer in de bak Ha-
ribo verdween. Een seconde of twintig lag hij ach
ter op Sepp Kuss, maar hij leek zich geen zorgen te
maken. Valverde belde met zijn vrouw en pro
beerde met een kammetje zo goed en kwaad als
het ging de kale plek op zijn hoofd te camoufleren.
Hij zette alvast een tweetje klaar waarin hij zijn
ploeggenoten bedankte voor al het harde werk.
Daar moest-ie zelf ook om lachen.
Hij vroeg me wat hij zou zeggen in het interview
na afloop. Iets inspirerends misschien. Dat je altijd
moest blijven geloven in jezelf, dat leeftijd ook
maar een getal was, dat je zo oud bent als je je
voelt. Dat hij die ochtend toevallig (nee echt, puur
toeval) nog naar de herhaling van zijn eerste etap
pezege in de Tour van 2005
had gekeken. Misschien, zei
hij, moest hij er een traan
tje bij laten. Dat deed het
ook altijd goed. Zou ook
meteen een mooie scène
zijn voor seizoen drie van
El Dia Menos Pensado.
Op tv zag hij zichzelf te
rugkomen tot op vijftien
seconden. Hij vroeg of er in
het perscentrum ergens
een spiegel was. Kon hij
zijn zegegebaar alvast even oefenen. Klassiek, met
twee handen omhoog, of juist met de handen
schuin naast zijn lichaam, in opperste vervoering -
zoals die ene keer in Courchevel? Hij kon ook met
een vinger naar boven wijzen of voor de streep af
stappen en zijn fiets boven zijn hoofd houden als
een trofee. Hm. Keuzes, keuzes.
De vijftien seconden werden er zestien. Zeven
tien. Toen ineens twintig. Valverde fronste zijn
wenkbrauwen en liep naar de tv. Hij klopte op de
zijkant om te zien of-ie het wel goed deed. Hij con
troleerde de tijdmeting op zijn horloge. Hij zag
zichzelf houterig door een haarspeld met een put
deksel heen sturen. ,,Pas toch op!" riep hij en hij
beet op de nagel van zijn duim. Hij bleef zo dicht
bij de tv staan dat ik nauwelijks iets meer zag.
Onder het doek van de laatste kilometer schudde
hij zijn hoofd. Vanuit de verte zag hij hoe het joch -
hoe oud was hij nu eigenlijk? 14? 15? - voor hem
overeind ging zitten en zijn bril het publiek in
smeet alsof die niks kostte. Die jeugd van tegen
woordig. Valverde ging op zijn stoel zitten en
staarde minutenlang naar het scherm. De uitslag
kwam in beeld. Daar stond het echt. Niet gewon
nen. Tweede.
Valverde zuchtte diep. ,,Maar tenminste wel vóór
Nairo."
Daar stond
het echt in
beeld. Niet
gewonnen.
Tweede.
Zaterdag
Zondag
V-
Geel
1. Pogacar
de winst nog wat eerder zeker door de voorsprong
van ruim een minuut.
(Daniël Dwarswaard)
maandag 12 juli 2021
108STE EDITIE TOT EN MET 18 JULI TV NPO 1/SPORZA/EUROSPORT
De ploeg van Groupama-FDJ mag
dan tot vier man zijn gereduceerd,
dat betekent nog niet dat de Franse
ploeg zich gewonnen geeft. In de
kopgroep zaten gisteren liefst drie
van de vier overgebleven coureurs.
Hoewel Wilco Kelderman naar eigen zeggen geen goede dag had,
staat de kopman van Bora-hansgrohe nu zesde, op ruim een halve mi
nuut van het podium. ,,Wat er nog mogelijk is? Dat weet ik niet. Ik kijk
wel uit naar komende week met frisser weer. Dan hoop ik dat ik wat
beter ben. Dat ik meer kan meedoen. Het is nu nog een kwestie van de
schade beperken. Maar op zich ben ik wel tevreden, het gaat lekker.''
Ook in 2017 boekte Bauke Mollema een rit-
zege in de Tour de France. Zijn glorieuze rit
van deze zaterdag was een kopie daarvan.
y @thijszonneveld
1. Mollema
(Ned/TFS)
2. Konrad
(Oos/BOH)
3. Higuita
(Col/EFN)
1. Kuss
(VS/TJV)
O»
2. Valverde
(Spa/MOV)
3. Poels
(Ned/TBV)
(Slv/UAD)
2. Uran
(Col/EFN)
vyf'
3. Vingegaard
(Den/TJV)
In Puy-en-Velay maakte Mollema voor het
eerst het zegegebaar in de Tour. foto anp
QUILLAN Dat Bauke Mollema op zijn hotelkamer
graag leest weten we inmiddels allemaal wel. Een
cliché van jewelste. Maar de afgelopen dagen
was de Nederlander ook in de weer met een
andere dikke pil: het rondeboek van de Tour de
France. Etappe 14, ja dat moest hem worden. Heel
de dag op en af. Niet finishen bergop, maar na een
afdaling op weg naar het dorpje Quillan. Dat het
écht menens was, blijkt wel: ,,Ik heb de laatste
zestig kilometer van de etappe ook bestudeerd
op Google Maps. Al voor de Tour wist ik dat deze
etappe heel geschikt was voor mij.''
's Ochtends bij de start heeft Mollema het op die
typische ontspannen Mollema-manier over zijn
plannen. Precies zoals dat ging in 2017, op weg
naar de ritzege in Le Puy-en-Velay. Ook toen kon
digde hij zijn winst min of meer aan. De zege nu is
een soort kopie. Al gaat Mollema deze keer, op 43
kilometer van de streep, zeven kilometer eerder dan
toen. Toen hield hij negentien seconden over, nu is
Wéér een solo, perfect getimed. Mollema zou zo het
praktijkboek voor de ultieme ontsnapping kunnen
schrijven. Het is de specialiteit van het huis. ,,De
laatste twee etappes heb ik weinig energie verspild.
Ik heb heel erg op de details gelet. Op de juiste
momenten eten en koelen. Deze zaterdag ging het
helemaal zoals ik wilde. Ik win meestal alleen ja. Het
juiste moment vinden om aan te vallen, doe ik op
gevoel. Het is geen geluk. Gaan op het moment dat
andere jongens geen aanval verwachten. En ik had
de kracht om echt door te gaan. Ik voelde me heel
de dag goed. Ik houd ook wel van dat warme weer.
De eerste uren van de etappe waren extreem zwaar
door het hoge tempo met alle aanvallen. Op 43
kilometer dacht ik: laat ik maar gaan. Ik kon op de
laatste klim vol doorgaan. Op de top wist ik dat het
binnen was.''
Alleen. Als Mollema wint, is dat altijd na een
(lange) solo. Zo ook in 2017. foto cor vos
