'Het was een last, mijn
Marokkaanse achternaam.
Mijn vader begreep dat'
k kom iedere dag met een
w I glimlach thuis,' zegt Vera
Bergkamp. 'Dat is ook fijn
voor mijn vrouw.' Ze ont
vangt niet thuis, want ze
houdt werk en privé graag
gescheiden. Vera Bergkamp
heeft twee dochtertjes, dat is alles
wat we weten. Het interview vindt
plaats in de zogeheten Eerste Com
missiekamer in het Kamergebouw,
waar de verhuiscontainers domi
neren.
Het zomerreces is begonnen, de
wittebroodsweken zijn na drieën
eenhalve maand voorbij. Het wordt
tijd de nieuwe Nicci French te
kopen. 'Dan moeten we eerst even
uitvechten wie 'm als eerste leest,
en niet de clou al verklappen.'
En misschien kan ze met haar
fossielenverzameling in de weer.
'Oude en jonge fossielen vind ik
fascinerend, zeg maar versteende
planten en dieren. Zoals een haai-
entand. Vroeger ging ik naar beur
zen. Ik wil ze nog eens uitstallen
in een vitrinekast, maar mijn
vrouw vindt dat minder mooi.
Ze zitten nu nog in een tas. Daar
komen we vast wel uit.'
Veel politici stralen uit dat ze
politiek Den Haag stormender
hand willen veroveren. Vera Berg
kamp niet. 'Dat is karakter, ik ben
wat beschouwender. Ik neem de
tijd om na te denken. Mijn levens
motto is de wereld wat mooier te
maken. Daar toets ik alles aan wat
ik doe. Dat geeft een zekere mate
van rust. Het is een soort kompas,
een innerlijke balans die ik met
me meedraag.'
Wie tijdens haar vorige baan als
D66-Kamerlid bij het verschijnen van een
belangrijk rapport over een medisch onder
werp meteen een reactie van haar wilde, viste
achter het net. Waar haar collega's vaak als
eerste snel reageren, laat Vera Bergkamp zich
niet gek maken. Zij leest het rapport eerst en
geeft dan een evenwichtige reactie. Ook als de
jachtige media alweer met iets anders bezig
zijn. Die rust komt haar nu als Kamervoorzitter
van pas.
Dat heeft ze van haar inmiddels overleden
Marokkaanse vader. 'Het bedachtzame en
zorgvuldige heb ik van hem. Goed nadenken
over wat je doet. Mijn vader was geïnteresseerd
in internationale politiek, ik denk dat ik dat
van hem heb meegekregen: dat de wereld
groter is dan Nederland, dat er een hele
wereld omheen zit.
'Mijn vader was wat introverter, mijn moeder
wat extroverter. Zij vulden elkaar goed aan.
Hij was wat minder van de risico's, mijn moe
der wat meer. Ze hadden ook beroepen die bij
hen pasten. Mijn moeder werkte in een leder-
warenwinkel. Daarvoor was ze etaleuse. Mijn
vader werkte in een sanitairzaak en deed
's avonds de receptie van een accountants-
bedrijf. Mijn arbeidsethos heb ik ook van hem.'
Bergkamp had in haar jeugd last van de moei
lijke achternaam van haar Marokkaanse vader.
Toen ze begin 20 was, wilde ze een keuken-
tafeloverleg met haar ouders. 'Op de middel
bare school had ik die moeilijke achternaam,
dat ervoer ik als een last. Leraren, de huisarts,
niemand kon mijn achternaam uitspreken en
schrijven. Ik zei tegen mijn ouders: ik zou een
andere naam willen. We kwamen uit op de
naam van mijn moeder. Mijn vader begreep
het. Mijn ouders waren hun tijd ver vooruit.
In de Kamer heb ik me ingezet voor naam
recht, voor dubbele achternamen. Het moet
je eigen keuze kunnen zijn. Dat is wie je bent.'
Voor veel mensen is het een verrassing dat
Bergkamp half Marokkaans is. 'Ik ben Neder
lands met een vader die geboren is in Marokko.
Voor mij is het een vanzelfsprekend
onderdeel van wie ik ben. Daarom
hoef ik het niet groter of kleiner
te maken dan het is. Het verrijkte
me in mijn jeugd om in Marokko
te zijn: andere cultuur, andere
gewoontes en gebruiken, mooie
stranden, heerlijk weer. De directe
familie van mijn vader leeft niet
meer, er is geen focus meer op
Marokko. Ik heb hier in Nederland
een gezin.'
'Ik heb als Kamervoorzitter ook
een voorbeeldfunctie. In die rol
vind ik het belangrijk dat mensen
zien: hé, je kunt dus ook Kamer
voorzitter worden.'
'Het was een eenzaam proces. Ik
merkte dat ik meisjes leuk vond,
maar kon dat nog geen naam of
etiket geven. Dat komt ook omdat
ik niemand kende die homoseksu
eel was. Ik zag dat nauwelijks op
tv, op school werd er bijna geen
aandacht aan besteed. Het was
een proces om uit te zoeken: wat
is dat dan? Uiteindelijk werd ik
verliefd en heb ik het er met mijn
ouders over gehad. Ik dacht wel
bij mijn eerste echte verliefdheid...
oké, ik hou dus van vrouwen! In
het begin wist ik dat helemaal niet
zo zeker.
'Martina Navratilova, de tennis
speelster, bless her dat zij ervoor
uitkwam. Ze had Wimbledon
gewonnen en ging de tribune op,
naar haar vrouw toe. Ik vond dat
fantastisch, dat had impact. Een
14
U bent de eerste homoseksuele
voorzitter van de Tweede Kamer.
Wat betekent dat?
Was het een eenzame ontdekkings
tocht in uw jeugd?
