Toen de pandemie uitbrak en niets
kon doorgaan, dachten ze: laten we
twee supboards aanschaffen, dat is
coronaproof en je kunt het lekker in
Nederland doen. Hun Australische
herder Bruno, 3,5 en al even avontuur
lijk als z'n baasjes, was er net zo voor
te porren. Inmiddels doen ze het heel
vaak: tussendoor, op vrije middagen,
maar vooral in het weekend. Een
snelle ontspanning en toch anders
dan de obligate wandeling. Bruno
heeft al aardig wat supkilometers
afgelegd. Vorige zomer hebben ze
zelfs in Zwitserland - de grenzen
waren amper vijf dagen open - met
hem op een bergmeertje gevaren. Het
is heel gezellig om met z'n drietjes
rustig over het water te glijden, dat
geeft zo'n vrij gevoel. Zondagsmiddags,
vlak voor zonsondergang, is er bijna
niets heerlijkers te bedenken.
Ze houdt van adventure in verre
natuurgebieden, maar tijdens
de lockdown heeft content
specialist SYLVIA HEEREN (30)
uit Etten-Leur het suppen met
man en hond ontdekt.
Het outdoorleven is haar zeker niet
met de paplepel ingegeven, ze was
meer een meisje dat aan ballet deed
en 's zomers rondhuppelde op zo'n
grote familiecamping inclusief ani
matie. Thomas juist wel, die ging met
z'n ouders naar de bergen en was als
puber echt al aan het klimmen. Toen
ze elkaar op hun 16de leerden kennen
- ze zijn nu vier jaar getrouwd - werd
Sylvia ook aangestoken door het virus.
Het is niet zo dat ze zich specifiek op
één ding focussen, als het op spannen
de buitenactiviteiten aankomt. Of ze
nou gaan klimmen of bergtochten
maken in de Alpen, kanovaren in
Zweden of zich helemaal overgeven
aan sneeuwschoenentochten waarbij
ze onder die winterse omstandigheden
moeten kamperen - teruggeworpen
worden op jezelf, daar draait het om.
Alleen de basale dingen, eten en slapen,
zijn dan belangrijk. Het is onwijs koud,
je rugzak weegt tegen de twintig kilo
en toch geniet je heel erg.
""Bik.,
'"Si—
