Jan Vantoortelboom
De bloedende mens
In het nieuws
Uit het nieuws
Musical-Vrienden trots op nominaties
Zeescouts halen opgelucht adem
DEZE WEEK IN Z.
Maandag
gaan we
feestelijk
gekleed
naar
Utrecht'
Het had
veel erger
kunnen
aflopen'
2
6 ANNIE MES
WORDT 100:
'IK VIND HET
HIER NOG
VEEL TE LEUK'
10 DIEREN-
MENS: PANDA
JANG IS
ONTSNAPT
11VASTGOED-
HAAIEN:
BELEGGERS
AZEN OP
WONINGEN
Het rode
vijvertje op
de grond
naast mijn
bed was te
mooi voor
woorden
Bloed: het heeft zo'n aantrekkelijke en fascine
rende kleur. Zeker vers bloed. Zo helder rood als
het het lichaam verlaat. Er is ook nog wit, groen
en blauw bloed, respectievelijk bij ijsvissen, een
hagedissensoort en weekdieren. Maar dat is voor
een mens minder sensationeel en pakkend.
Op een dag toen ik naar school liep, ik was een jaar of 10,
kwam ik een plasje bloed op de stoeptegels tegen. Dat ik me
dat nog herinner zegt genoeg. Verder was er niets of nie
mand te zien, geen ingedeukte auto of verkreukelde fiets,
geen ambulance of politie. Alleen dat eenzame plasje. Ik
weet nog dat ik ervoor stond en me afvroeg wiens bloed dit
was, of het van een kind, misschien een vriendje, of een vol
wassene was. En dat ik er een poos gebiologeerd naar stond
te kijken. Het was niet zo helder meer, maar donkerrood. De
zuurstof was eruit. Maar nog niet zo donker als het bloed
dat mijn moeder ophoestte in zo'n kartonnen pindanoot-
vormig opvangbakje. Dat bloed was donkerbruin en stonk.
En soms wordt bloed zwart. Als het er al heel lang ligt. Zoals
het bloed op de mesthoop nadat mijn vader de kippen had
geslacht en ik een paar dagen later een emmer met etensres
ten moest legen in diezelfde hoop.
Er zou een ban op vrijheid van voyeurisme moeten be
staan, een keiharde wet die voorschrijft dat een bloedend
mens in nood niet gefilmd of gefotografeerd mag worden.
Al helpt het de noodlijdende mens zelf niet, het zou wel
zijn dierbaren pijn en woede besparen.
Projectleider Willian Heesters is
trots op de twee nominaties voor
de Amateur Musical Awards die
musicalvereniging Musical-Vrien
den uit Goes kreeg. „Maandag
gaan we met z'n vijftienen feeste
lijk gekleed naar de Jaarbeurs in
Utrecht", vertelt ze.
„Nominaties voor Reinier Won-
dergem voor 'beste mannelijke
hoofdrol' en voor 'beste musical'
voor onze uitvoerig van Jekyll
Hyde zijn natuurlijk fantastisch",
zegt ze. Bij de uitreiking zpn, lijkt
belangrijker dan winnen. ,,De no
minaties zijn al een dubbele bekro
ning voor al het werk voor Musical
Vrienden. Zo'n voorstelling maak
je met tachtig, negentig mensen.
Zangers, zangeressen, orkestleden,
de crew en de geluidsmensen, het
is een hele organisatie. Het was een
pittige musical en Reinier heeft zijn
dubbelrol supergoed gespeeld."
Heesters kijkt er naar uit andere
musical-fanaten te ontmoeten
maandag in de Jaarbeurs. ,,Een oud
regisseur weer even zien, andere
liefhebbers ontmoeten, het lijkt me
heel leuk."
Wat de volgende voorstelling van
Musical-Vrienden wordt, is nog
een verrassing. Heesters zou de
musical Shrek graag opvoeren in de
cember. Maar die voorstelling kun
je niet corona-proof uitvoeren.
,,Spelers staan als ze zingen korter
dan 1,5 meter bij elkaar." Musical
Vrienden heeft een alternatief. Die
voorstelling heet The show must go
on. Bij die voorstelling is afstand
houden veel makkelijker.
Zeescouts uit Antwerpen kwa
men met de schrik vrij afgelopen
dinsdagochtend. De 21 Vlaamse
zeescouts voeren met drie gieken,
ranke houten roeibootjes, op de
Oosterschelde. Ze kwamen in de
problemen tussen Wemeldinge
en het eiland Tholen toen het
stormachtig weer werd. Eén roei
boot sloeg om, twee roeibootjes
die hulp wilden bieden, liepen
vast op een mosselbank.
,,We zijn blij en opgelucht", ver
telt woordvoerder Jan Van Reusel
van Scouts en Gidsen Vlaanderen.
,,Het had veel erger kunnen aflo
pen." Met hulp van redders van de
KNRM konden de zeeverkenners
aan land worden gebracht.
Van Reusel vertelt hoe het kamp
van de zeescouts meteen is stop
gezet na het incident, alle jongens
gingen terug naar huis. Ook de
jongen die met onderkoelingsver-
schijnselen naar het ziekenhuis
was gebracht, is weer thuis. Hij
maakt het goed.
Van Reusel benadrukt dat nog
onderzoek volgt. ,,Hadden we de
situatie anders kunnen inschatten
en hoe is de beslissing om uit te
varen genomen?" Alles leek op
zich goed geregeld, volgens Van
Reusel. De roeibootjes werden
vergezeld door een begeleidings
boot, de zeescouts hadden erva
ring en er was een marifoon om
hulp in te roepen. ,,Weersomstan-
digheden kunnen je altijd verras
sen en er was geen uitvaarverbod",
vertelt Van Reusel. Toch wil de
scoutingorganisatie kijken of er
lessen te trekken zijn uit de ge
beurtenissen van dinsdag.
10 Lale Gül Alleen Nederland scheldt met ziektes
Ook naar mijn eigen bloed kon ik gemesmeriseerd kijken.
Dat gebeurde eens toen ik als 16-jarige uit narcose kwam,
niet goed beseffend waar ik was, en ik een slang uit mijn
neus trok en een infuus uit
mijn arm. Het heldere mini-
fonteintje dat tevoorschijn
kwam en waar ik me aan zat
te vergapen vond ik van een
lugubere schoonheid. Totdat
de verpleegster binnen
kwam en mij een veeg uit de
pan gaf en het er weer in
stak. Het rode vijvertje op de
grond naast mijn bed was te
mooi voor woorden.
wat met een mens. Hoe het
meanderde tussen de straat
klinkers bij Peter R. de Vries.
Helder rood. Zuurstofrijk
bloed. De magnetiserende
kracht van dat bloed en het
lijden van een mens in nood.
Het zien ervan leidt tot ont
reddering bij eenieder die er
getuige van is, want bloed
hoort in een lichaam. Het is
het leven dat letterlijk uit
een mens loopt.
Maar het leidt ook tot de
kwalijke neiging van verdor
ven voyeurisme. En dat voy
eurisme, dat wordt met de
huidige technologie te mak
kelijk beoefend en vastge
legd. Het is hetzelfde soort
voyeurisme dat een tante er
toe dreef mijn moeder op
haar doodsbed te fotografe
ren. Een regelrechte mensonterende inbreuk vond ik dat.
Hoe haal je het in je hoofd om mijn dode moeder, wiens
bloedeloze gezicht er helemaal anders uitzag dan bij leven,
te fotograferen, jij domme, gevoelloze, onnozele trut, dacht
ik toen. Maar ik liet het gebeuren, al wist ik met zekerheid
dat mijn moeder niet in die toestand vastgelegd had willen
worden. Alleen een echte narcist zou zich bij een voortref
felijke aflegging nog willen laten kieken. Ik heb daar trou
wens enige woorden aan gewijd in mijn debuutroman. Het
moest me twintig jaar later aldus nog van het hart. En als ik
vandaag de dag toevallig die foto's terugzie omdat ze bij een
opruiming of verhuis in mijn handen vallen, dan voel ik
nog steeds dezelfde woede.
ZATERDAG 10 JULI 2021 GO
-.or-;:
Schoonzussen
KIEK! P8
De kleur van bloed doet
