'BLIJVEN
LACHEN,
OOK IN
DONKERE
TIJDEN'
BY De Liefde
Eveline: 'We vertellen de buitenwereld altijd
dat we elkaar op een Haags terras hebben ont
moet, dat vinden we romantischer. In werkelijk
heid zaten we bij een babbelbox, het Tinder
van de jaren 90. Met een vaste telefoon belde
je naar een speciaal nummer en kon je met
meerdere mensen tegelijk praten. Voor vrou
wen was het gratis, mannen moesten betalen.
Vijfentwintig jaar geleden had ik mijn leven
na een slecht huwelijk en een slepende schei
ding eindelijk op de rit. Achteraf gezien was
ik veel te jong getrouwd, op mijn 18de. Dat
huwelijk was een manier om weg te komen van
thuis, waar het, op z'n zachtst gezegd, niet fijn
was. Op mijn 12de had mijn moeder het gezin
verlaten en ik kon niet overweg met mijn stief
moeder. Mijn ex en ik kregen drie zoons. Onze
middelste zoon overleed kort na de geboorte,
iets waar ik nog elke dag verdriet om heb.
In het jaar waarin ik René leerde kennen,
voelde ik me voor het eerst van mijn leven
echt gelukkig. Ik had een fijne baan in de
thuiszorg, mijn eigen huisje en veel plezier
met mijn lessen linedance door het hele land.
Nadat we uren aan de telefoon hadden gekletst,
spraken we bij mij thuis af - het was toch al
Eveline (59) was van
het linedancen,
René (54)van de
houseparty's. 'Helaas
hebben we nooit
meer samen kunnen
dansen.'
alsof Ik hem jarenlang kende. Hij Is nooit meer
weggegaan.
Eigenlijk had Ik tijdens onze ontmoeting maar
één belangrijke vraag: hoe sta je 's ochtends
op? Het antwoord was: vrolijk. Hoe essentieel
die vraag was, kon Ik toen nog niet weten.
Maar hij heeft het waargemaakt. Want de
omstandigheden waren lang niet altijd vrolijk.
We waren twee maanden samen toen Ik baar
moederhalskanker kreeg, waarna onze kans
op een kindje samen verkeken was. Niet lang
daarna werd Ik getroffen door een hersen
bloeding. Uiteindelijk belandde Ik In een rol
stoel. Ik heb René, die meer van de house
party's was, nog geïntroduceerd In het line
dancen. Hij bleek een natuurtalent, maar we
hebben nooit meer samen kunnen dansen.
Onbezorgd Is ons leven sindsdien niet meer
geweest. Verre reizen maken kan niet meer.
Werken ook niet, ik ben 100 procent afgekeurd.
Op slechte dagen kom ik nauwelijks mijn bed
uit. Toch hebben René en ik het goed met
elkaar. Ons geheim is veel lachen, veel grapjes
maken. Ook in donkere tijden. Bovendien
hebben we niet veel nodig; stoeltjes van de
kringloop zitten ook prima. René zegt zelf dat
het in zijn karakter zit om te zorgen en dat hij
nu eenmaal van me houdt. En van mijn kook
kunsten, er staat bijna dagelijks een Indische
rijsttafel op het menu. Een paar jaar geleden is
René een dag minder gaan werken. Met nieuwe
werkgevers sprak hij altijd af dat hij meteen
naar huis moest kunnen als ik hem nodig had.
Toen ook mijn jongste zoon een tijd lang ziek
aan bed gekluisterd was en bij ons kwam
inwonen, was René net zo zorgzaam voor
hem. Inmiddels werken ze allebei als vrijwil
ligers bij een openluchttheater aan de kust.
René regelt daar altijd een goeie plek voor me.
Ik moet twee dagen rust nemen voor ik een
voorstelling kan bezoeken en het kost me
dagen om van zo'n uitje te herstellen. Maar
als ik daar dan zit, onder de sterrenhemel met
mijn man en mijn zoon om me heen, voel ik
me ondanks alles een geluksvogel.'
o
O
3
CC
I
co
3
I
c/)
ie
uu
De echte namen van
Eveline en René zijn bij de
redactie bekend.Wil je ook
praten over je relatie?
mezza@dpgmedia.nl
40
