EUROPA
PER TREIN
II
8 NIEUWS
Bijna 1200 kilometer en 19 stations voor nog geen
65 euro. Het is de treinreis van Sevilla naar Barcelona die
bekendstaat als de Torre del Oro. Reis langs verschillende
landschappen, leuker dan de hogesnelheidslijn.
Luxe 'treincruises' door Spanje
Door de jaren heen moderniseer
den de treinen. Werden ze elek
trisch. Kwamen er wagons met
slaapcoupés, die weer verdwenen
toen in 2015 de laatste nachttrein
door Spanje reed. Het materieel
was inmiddels zo snel geworden,
met een groot aantal trajecten
voor de AVE, de hogesnelheids
trein, dat ook de grootste afstan
den binnen de twaalf uur konden
worden afgelegd. De AVE tussen
Sevilla en Barcelona doet er min
der dan zes uur over, maar heeft
niet de roemrijke geschiedenis en
het gevarieerde traject van deze
Torre del Oro.
De start is in twee van de Anda-
lusische parels, Sevilla en Cór-
doba. Moderne stations waar de
meeste passagiers instappen voor
een reis naar het noordoosten, de
meesten tot aan de Middellandse
Zee. Pedro Perales en zijn vrouw
Miriam zullen na zes uur in XStiva
Volgens de
dienstregeling moest
de reis zo'n 17 uur
duren, meestal was
het anderhalve dag
uitstappen, de laatste halte voor
Valencia. De gepensioneerde inge
nieur, 70 jaar, heeft er voor een
week werk gevonden, want met
zijn pensioen van 640 euro redt
hij het niet.
Hij heeft veel door Spanje ge
reisd, vertelt hij. Vroeger meestal
in de auto, toen er nog geen snel
wegen bestonden om de soms
1000 kilometer af te leggen. De
treinen waren traag, en weinig
comfortabel. Nu is het aangenaam
reizen, zegt hij, Miriam aan zijn
zijde. Ze eten een broodje dat ze
zelf hebben meegenomen, op het
scherm in de coupé wordt een
film afgespeeld.
Opstand
Er waren vorig jaar even plannen
de Torre del Oro definitief uit te
rangeren. Vooral in de provincie
Jaén, met enkele van die kleine
stations als Espeluy, kwamen ze in
opstand. Dan zou hun contact met
de Middellandse Zee, die al zo ver
lijkt, definitief worden verbroken;
zonder deze trein, die elke dag
maar één keer passeert, wachtte
mensen die zich geen auto kun
nen veroorloven het isolement.
Toen de trein nog El Sevillano
heette was hij een levensader, een
voortdurend pompende aorta tus
sen noord en zuid. Zo'n twee mil-
Oneindige rijen
van olijfbomen
flitsen voorbij.
Ze gedijen goed,
in dit kurkdroge
landschap waar
de zon bijna altijd brandt en het in
de zomer om 11.00 uur al boven de
30 graden is. De provincie Jaén,
waar we doorheen zoeven, heeft er
zo'n zestig miljoen staan. Maar
liefst 20 procent van de olijfolie die
in de wereld wordt gemaakt komt
van deze bomen.
Dan stokt het even, verandert
plots die aanblik van vaalgroene
kruinen op een bruine achter
grond. De trein mindert vaart.
Een paar huizen, en dan andere
lange rijen, pal aan het spoor, van
grote grijze tanks. Internet leert
dat het er 189 zijn, van een plaatse
lijke coöperatie, en dat er 90.000
ton aan olijfolie kan worden
opgeslagen.
Espeluy heet het station. Het
dorpje zelf ligt iets verderop, er
wonen 687 mensen. Een man en
een vrouw staan met een koffer en
een rugzak op het perron, net als
de stationschef en een spoorarbei
der in een geel hesje. Niemand
stapt uit, behalve de conducteur
even. Een korte groet. Binnen een
halve minuut sluiten de deuren
weer van trein 00694, beter
bekend als de Torre del Oro,
genoemd naar de gelijkna
mige 'gouden toren' in Se
villa, waar de reis twee uur
eerder is begonnen. Espeluy
is een van de negentien sta
tions waar de trein stopt in
zijn reis over 1129 kilometer
van Sevilla naar Barcelona. Ge
lukkig stopt hij niet in nóg meer
dorpen waar nauwelijks mensen
wonen.
Dat was halverwege vorige eeuw
wel anders. El Sevillano was toen
de bijnaam van de trein. Tot wel
achttien propvolle wagons met
negenhonderd reizigers, getrok
ken door een stoomlocomotief.
Elk station stopte hij, elke keer
moest hij zich weer puffend en
krakend optrekken. De passagiers
die naar de wc of de bar waren
geweest konden eenvoudig op
de wegrijdende trein sprin
gen. Volgens de dienstrege
ling moest de reis zo'n ze
ventien uur duren, meestal
was het anderhalve dag.
Acht passagiers per coupé,
de billen nat van het zweet
op een bank met plastic stof
fering. Of de minstbedeelden,
op de houten banken van de
derde klas. De ramen stonden
bijna altijd open, om te proberen
de hitte te verdrijven, zonder veel
succes. De reizigers kwamen met
door roet en vuil getekende ge
zichten op hun bestemming aan.
dinsdag 6 juli 2021
Olijfbomen,
molens en
GO
Tarragona
Madrid
Valencia
Albacete
Cordoba
Linares
wereldsteden
Edwin Winkels
Het Spaanse spoor
wegbedrijf Renfe
kent enkele speci
ale toeristische
luxetreinen die een
bijzonder traject af
leggen en waar de
passagiers aan
boord overnachten.
Door de coronapan-
demie werden die
vorig jaar geschrapt
en zijn ze ook deze
zomer nog niet te
boeken, maar er is
inmiddels al wel een
volledig schema
voor 2022.
De twee meest
spectaculaire zijn Al
Andalus (een tocht
van zeven dagen en
zes nachten langs
steden als Sevilla,
Córdoba, Granada,
Ronda en Jerez de
la Frontera) en de
Transcan tabrico
(acht dagen en
zeven nachten, maar
dan door het noor
den van het land,
van San Sebastian
naar Santiago de
Compostela of om
gekeerd).
De reizen lijken op
een cruise, maar dan
op het vasteland.
Alle maaltijden wor
den in de restaura
tiewagon genuttigd,
er zijn optredens en
dansavonden, en
tickets voor musea
en bezienswaardig
heden zijn in de prijs
inbegrepen, net als
plaatselijke gidsen
voor een rondleiding.
Dat prijskaartje is
overigens aanzien
lijk: tussen de 3895
en 5775 euro per
persoon.
De reis die in deze
reportage wordt
beschreven, van Se-
villa naar Barcelona,
kost tussen de 58
en 64 euro.
In elk van de grotere
plaatsen die worden
aangedaan zijn ho
telkamers voor tus
sen de 50 en 100
euro per nacht te
vinden.
