Heleen van Royen
Mijn allereerste schoonmoeder
heette Els. Ze kwam uit Amsterdam-West, net als Ik. Na
Els volgde nog een aantal andere schoonmoeders, van
wie ik me de namen niet allemaal meer herinner. Els
was de moeder van Hans. Hans was mijn eerste vriendje.
Onze verkering begon tijdens een filmvoorstelling in
de aula van onze middelbare school. Hans en ik zaten
samen op een tafel die achterin de zaal stond. We vonden
elkaar leuk, maar er was nog niets gebeurd. Na het starten
van de film sloeg Hans zijn arm om mijn schouders.
Ik kroop wat dichter tegen hem aan. Niet lang daarna
begon hij me te zoenen, met tong. Ik deed enthousiast
mee, tot het licht in de aula ineens aanfloepte. Onze klas
genoten op de achterste rijen draaiden zich geïrriteerd
om. Welke gek deed het licht aan? En waarom zaten
Hans en Heleen op een tafel met elkaar te zoenen? Het
één bleek verband te houden met het ander. Hans leunde
met zijn rug tegen de schakelaar. Met een vuurrood hoofd
deed hij het licht weer uit.
Ik haalde mijn schouders op. 'Weet iedereen meteen dat
we verkering hebben.'
'Hebben we dat dan?' vroeg Hans.
Ik vond van wel.
Dankzij Hans ontmoette ik Els. Els was een goedlachse,
volronde Amsterdamse. Ze had een beetje rossig, krul
lend haar. Els was ruimhartig en ruimdenkend. Ze was
gescheiden van de vader van Hans, een alcoholist, over
wie ze weinig goeds te melden had. Els en ik mochten
elkaar gelijk. Ze vertelde over haar Surinaamse minnaar
Stanley, die af en toe bij haar langskwam. Els was zijn
buitenvrouw. Ze vond hem een fijne minnaar, het enige
wat Els stom vond, was dat hij altijd met handdoekjes in
de weer ging als ze elkaar zagen. Daar moest Els dan op
liggen, zodat het bed niet vies werd.
'Wat maakt mij dat nou uit, dat het bed vies wordt,' mop
perde Els tegen Stanley. 'Dan verschoon ik het toch weer?'
Maar de handdoekjes moesten van Stanley op hun plaats
blijven.
Ik kwam graag bij Els. En bij Hans, natuurlijk. Ik mocht
altijd mee eten en blijven slapen. 'Maak je kip in saus?'
vroeg ik dan.
Kip in saus was het sterrecept van Els. Terwijl ze een kip
braadde in een heel pakje margarine, verhitte ze op de
pit ernaast twee kopjes tomatenketchup, verdund met
anderhalf kopje water. Er ging een gesnipperde ui door
heen, suiker, zout, peper en paprikapoeder. Als de saus
kookte, ging hij van het vuur en voegde ze worcestersaus
en citroensap toe. De saus goot ze over de kip, die op een
laag vuur sudderde tot het vlees van de botten viel.
Kip in saus is ook mijn sterrecept geworden, ik heb alleen
de margarine vervangen door roomboter. Al mijn mannen
en al mijn schoonmoeders hebben kip in saus gegeten en
eten het nog. Deze week ontving ik een bericht van Hans. Ü5
Els is onlangs op 88-jarige leeftijd overleden. Hans trof in
haar correspondentie de kerstkaarten aan die Els en ik
elkaar nog vele jaren na het eindigen van de verkering 2
stuurden. Rust zacht, lieve Els, vanavond maak ik jouw
kip in saus.
MEZZA 7
Schrijver Heleen van Royen (56) woont samen met Bart (34). Ze is moeder van Olivia (28) en
Sam (24) en oma van Spencer (11 maanden) en van twee bonuskleinkinderen van 13 en 11.
Lieve Els,
vanavond
maak ik
jouw kip
in saus
CC
