1 r
7
IK VIEL
VOOR ZIJN
STOKOUDE
HONDJE'
BY De Liefde
O
Anouk: 'Met een vriendin zat ik in de
kroeg toen ik Jaco zag zitten. "Kijk, een
leuke man," stootte ik haar aan, maar zij
bleek hem al van Tinder te kennen. "Nee
joh," zei ze. "Veel te oud. Voor je het weet
loop je achter zijn rolstoel."
Twee jaar geleden dumpte de liefde van
mijn leven me keihard. We waren veertien jaar
samen, zijn en mijn kinderen waren net de
deur uit en we zouden een nieuwe fase van
ons leven ingaan. Maar toen besloot hij reso
luut dat hij geen relatie meer wilde. Ik was
aan diggelen. Dat hij uit het niets ons verbond
verbrak voelde als hoogverraad en de timing
was rampzalig. Nu ik ouder werd en in de
overgang kwam, bleef ik opeens alleen achter.
Toen ik na drie maanden enigszins uit mijn
verdoofde staat ontwaakte, besloot ik iets aan
de pijn te doen. Ik wilde wél een relatie, dus
ging ik op zoek, met die vriendin.
In het café zag ik geen bejaarde man, maar
een levendige, sympathieke persoonlijkheid
die geanimeerd met een vriend zat te praten.
En naast zich een lief, stokoud hondje dat hij
in een buggy vervoerde. Dus toen hij in de
weken daarna door mijn hoofd bleef spoken,
achterhaalde ik zijn nummer. Ik appte dat
ik een steeds mooier beeld van hem kreeg
en in gedachten al met hem op een kleedje
in de zon lag. En of we die fantasie niet eens
moesten toetsen aan de werkelijkheid. Hij
appte terug: Leuk, doen we. Morgenochtend?
Anouk (56) werd na
een ellendige
scheiding weer
gelukkig met Jaco
(70). En toen stond
opeens haar ex op
de stoep.
We hadden
een paar
platonische
ontmoetingen,
we kookten, aten en
praatten, en ik viel voor zijn
energie, zijn zorgzaamheid, zijn gevoel
voor humor. Het initiatief om ook samen te
slapen, kwam van mijn kant. "Wat als ik langs
kom met mijn tandenborstel en pyjama,"
stelde ik voor. Vanaf toen was de kogel door
de kerk. Wat eruit voortkwam, was een lichte,
liefdevolle relatie. Heel anders dan de relatie
met mijn ex - luchtiger, onafeankelijker, niet
problematisch, zonder claimen. Hoewel Jaco
en ik veel delen en plezier hebben, zitten we
geen van beiden in de hunkermodus. Zand
kastelen bouwen, zo omschrijven we onze
relatie. We klampen ons niet vast aan het
eindresultaat, maar gaan op in het bouwen.
Er is nog wel een spannend moment geweest,
toen mijn ex zich weer meldde. Hij wilde kijken
of we de draad opnieuw konden oppakken. Ik
was in tweestrijd, want ik hou nog steeds van
die man. Ik ging het gesprek aan, maar merkte
al snel: o ja, zo was hij óók. Het gesprek willen
regisseren, mij niet laten uitpraten, geen sorry
zeggen voor de schade die hij had toegebracht.
Bovendien wilde ik Jaco niet laten vallen zoals
mijn ex dat destijds met mij had gedaan. Ik
had nooit gedacht dat ik nee tegen hem zou
zeggen, maar ik deed het en fietste blij weer
naar huis. Eindelijk was ik verlost van het
slachtoffergevoel.
Voor Jaco was het natuurlijk bedreigend, zo'n
vriendin die opeens weer met haar ex aan
tafel zat. Die bij hem zat te rouwen om haar
vorige scheiding. Maar de manier waarop
hij het oppakte, tekent hem. In plaats van te
zeggen: "Ze is bij de concurrent geweest," zei
hij: "Mijn vriendin heeft pijn en ze mag bij mij
uithuilen." Dat vind ik ontzettend gaaf.'
co
I
c/)
ie
LU
De echte namen van Anouk
en Jaco zijn bekend bij de
redactie. Wil je ook praten
over je relatie?
mezza@dpgmedia.nl
40
