'Ik geloof niet
in de hemel,
maar kan er wel
over tekenen'
-I.MA BIESHEUVEL
Joop fH
k kreeg meteen een beeld
toen ik het verhaal las over
de koeien Joop en Kornelis.
De vorig jaar overleden
schrijver J.M.A. Biesheuvel
gebruikte weinig woorden. Daar
hou ik van, dat een schrijver veel
aan de verbeelding over laat.
Op verzoek van uitgeverij Van
Oorschot ging ik ermee aan de
slag. Ik heb er een leporello van
gemaakt, een boekje van twaalf
pagina's in harmonicavorm.
Mijn atelier staat tegenover mijn
huis - een ongelooflijke luxe. Ik
begin er altijd in de ochtend, zo
rond half 11, en voor de koffie ga
ik weer even naar huis, naar mijn
vrouw. Dat deed ik ook al toen de
kinderen nog thuis waren. Een
kunstenaar heeft ook een huiselijk
leven nodig.
Mijn atelier is niet alleen de plek
waar ik werk, maar ook waar ik
verzamel: van al mijn creaties die
ik heb gemaakt de afgelopen jaren,
van boeken tot tijdschriften en
van ontworpen appartementen tot
een theater in Haarlem, bewaar ik
schetsen, droedels, corresponden
tie en tekeningen. Ik denk wel-
eens: ik moet het opruimen.
Want dat wórdt nog wat, als
ik er ooit niet meer ben en
mijn kinderen die archief
kasten moeten doorspitten.'
Joop en Kornelis gaat
over twee koeien die na het
slachthuis in het hierna
maals belanden. De ene
koe eindigt als dames
schoen, de andere als voetbal.
Daarom leek het de uitgever leuk
het nu, tijdens het EK, uit te bren
gen. Zelf heb ik niet veel met voet
bal en nee, ik heb ook niet veel
met de hemel. Het hiernamaals
is bedacht om ons leed te verzach
ten. Zodat mensen kunnen denken:
dan is er straks nog iets aardigs.
JOOST SWARTE (73) tekende voor
een bijzondere uitgave van een
verhaal van Maarten Biesheuvel over
voetbal, koeien en het hiernamaals.
Maar ik kon me goed in het ver
haal van Biesheuvel inleven. De
ene koe is een denker, de andere
een wilde spelletjesfanaat. Ik her
ken mezelf in beide koeien; hoe
vreemd klinkt dat
eigenlijk, jezelf verge
lijken met een koe.
Als ik schets, ben ik
aan het denken. Al
tekenend komt er een
idee. En anderzijds ben
ik ook wel die spelletjes
koe, omdat ik praktijk
gericht ben. Ik heb
nooit een school afge
maakt. Mijn ouders
zagen mijn tekeningen
en vroegen een bevriend
kunstenaar: is dit iets
waar hij verder mee
zou kunnen? Ik be
landde met andere
kinderen in een atelier
met een stoffige boeken
kast en een bloemstuk.
Teken maar een stil
leven, was de opdracht.
Zo leerde ik het. Mijn
ouders keken naar wat
ik kon. Bij mijn drie
dochters deed ik het
zelfde. Een is grafisch
vormgever geworden,
we werken weleens
samen. Soms ben ik
bang dat mijn creativi
teit opraakt. Dat mijn
geest op een dag dienst
weigert. En ja, wat dan?
Nu weet ik wel: het
blijft komen. Maar toch bewaar ik
ook alle droedels en schetsen van
Joop en Kornelis weer in diezelfde
archieftast, voor het geval ik geen
inspiratie meer heb. Het voelt vei
lig om weer terug te kunnen vallen
op oud werk... Je weet maar nooit.'
MEZZA39
MIJN
BOEK
Joop en Kornelis van J.M.A. Biesheuvel
verschijnt bij Van Oorschot 9,50.
