'Ik sprak elke
week met een
rouwmevrouw.
Smartelijk
genoeg heeft zij
net haar eigen
man verloren'
Echtelijke ruzies waarbij
een tv door de lucht vloog,
een dochter die zich niet
gezien voelde door haar
moeder, de woede en
onmacht. In Na Emma, het
boek dat Joost Prinsen (80)
schreef na het overlijden
van zijn vrouw, blikt hij
terug op een lang, mooi en
explosief huwelijksleven.
w'-'M -
fiK M ,1.
door het ijs. Maar nu gaat het
beter. Ik hoop, denk, dat ik het
ergste wel achter de rug heb.'
In uw boek schrijft u dat u na het
moment met het tafeltje de rouw
direct de volgende dag aanpakte.
'Anders blijft het maar aanzieken.
Mijn twee dochters zijn meteen
hulp gaan zoeken voor mij, en zo
heb ik bijna een halflaar iedere
week gesproken met Ellen, de
rouwmevrouw. Dat was heel
prettig hoor. Het idee, dat je alle
ellende en treurnis die je hebt, dat
je die elke donderdag van 11 tot 12
kwijt kunt bij een mevrouw die je
kunt vertrouwen. Smartelijk
genoeg heeft zij net haar eigen
man verloren. Ik moet haar zo eens bellen,
ocherm. Dan kan ze een beetje dom tegen
me lullen, daar komt het toch wel op neer.
Ik heb mezelf ook opgegeven voor een cursus,
om hetzelfde te doen. Of ik het kan, weet ik
niet. Ik ben niet zo'n luisteraar als jij. Maar
ik mag mezelf wel een ervaringsdeskundige
noemen. En ik heb vrij veel gezond verstand.
Tel die twee dingen bij elkaar op, dan zou het
mogelijk moeten zijn dat mensen wat aan me
hebben.'
'Dat zou wel kunnen, maar dat is niet echt
mijn bedoeling. Het boek begint met het
motto: 'Ik keek tegen mijn eigen leven aan
alsof een ander het had doorgebracht', uit
een gedicht van Gerrit Achterberg. Zo was
het, dat had ik een beetje: nu maak ik dit
mee, ik verlies degene met wie ik vijftig jaar
van mijn leven ben geweest, wat gebeurt er
dan met me? Daar wilde ik zo goed mogelijk
verslag van doen.'
'Nee. Ik dacht eerder: is dit goed geschreven,
kan dit beter? Het is ook niet zozeer een boek
over haar, het is meer een boek over mijn
eigen doen en laten. Maar die moeten zo
opgeschreven worden dat het interessant is
om te lezen. Ik hecht erg aan wat de Amerika
nen a good read noemen. Slaat met vlakke
hand op tafel: 'Ik eis dat van al wat ik schrijf,
elke bladzijde, het kan niet verdommen, het
moet goed geschreven zijn. En waar mogelijk
om te lachen. En als ik dat niet volstrekt
eerlijk doe, dan moet ik het niet schrijven.'
Hoe vindt u eigenlijk zelf dat u het heeft
gedaan het afgelopen jaar?
Bedachtzaam: 'Ik wil mezelf toch wel een
behoorlijk cijfer geven. In die tijd heb ik twee
boeken afgekregen, verkering gekregen, 150
columns geschreven. Het is een beetje lastig
om jezelf daarvoor op de borst te slaan, want
zo moeilijk is het allemaal niet. Het komt toch
ook door die grote mate van zelfdiscipline.
Dan kom je een eind, hoor.'«
MEZZA 35
Uw boek kan ook daarbij helpen.
Dacht u daarbij ook wat Emma ervan zou
hebben gevonden? U bent behoorlijk eerlijk
over jullie ruzies en haar onhebbelijkheden.
Na Emma
verschijnt bij
Nijgh en Van
Ditmar 17,50).
