huiskamer in gevlogen. De rade
loze makelaar, Ben de Weerd, rent
opgelucht de oprit op zodra de
dierenambulance arriveert. ,,Ik
ben zó blij dat jullie er zijn! Ik
dacht, ik zet de ramen lekker
open, goed voor de beleving,
vliegt er ineens een kraai naar
binnen!"
Het blijkt geen kraai, maar een
kauw. Een jonkie nog. Van Lies
hout haalt het beestje gelijk van
de vensterbank en loopt ermee
naar de achtertuin, waar moeder
kauw luid kwetterend rondflad
dert. De makelaar en zijn klanten
kijken ontroerd toe hoe de vogels
met elkaar worden herenigd.
Alfons en Van Lieshout zijn nog
niet terug bij de bus, of een buur
man komt op ze af lopen. Of ze
even bij hem in de heg kunnen
kijken naar een gewonde merel.
Maar ze buigen zich eerst over de
doos, waar niet veel beweging
meer in blijkt te zitten. De
meeuw ligt plat, zijn snavel open.
Alfons legt het beestje als een
baby in de armen van Van Lies
hout, die met een flesje water in
de snavel giet. De meeuw kikkert
wonderwel op, tot grote opluch
ting van Alfons. „Prachtig toch?
Daar doen we het nou voor. Kom,
nu snel naar De Mikke. Die merel
komt later wel."
Weggelopen hond
Dat was een paar uurtjes mee in
de ambulance. Maar zo gaat het
dus al een jaar lang. Dag in, dag
uit. ,,Tot nu toe hebben we bijna
tweeduizend meldingen gehad",
vertelt Rens van Goudswaard.
,,En allemaal even boeiend. Op
verzoek van een gemeente heb
ben we negentien verwaarloosde
katten uit een huis gehaald. We
hebben een keer 24 uur achter een
weggelopen Spaanse hond aan
gereden. Het gaat maar door."
Zo veel, dat de coördinator er
soms gek van wordt. En hij niet
alleen. Zijn vrouw Jill doet ook
mee, als centralist. Er zijn dagen
dat ze 45 telefoontjes wegwerkt.
En dan staan er nog elke middag
vrijwilligers aan de deur met was
goed en verhalen die ze kwijt wil
len. Samen met de altijd aanwe
zige opvangkittens, met alle
speeltjes en verdwaalde drolletjes
van dien, is Dierenwelzijn Wal
cheren tamelijk overheersend in
het Vlissingse rijtjeshuis.
,,Het slokt veel tijd op", geeft
Van Goudswaard toe. ,,Mijn werk
lijdt er gelukkig niet onder, maar
mijn vrije tijd wel. Maar het is iets
wat ik niet kan tegenhouden. Ik
ben altijd bezig. Altijd aan het
helpen, altijd dingen aan het be
denken. Als kind was ik al vrijwil
liger bij de jeugdsoos van Sint
Laurens en later stond ik in Mid
delburg mee Southpark op te
bouwen. Het zit erin. Al zou het
fijn zijn als ik ergens een balans
weet te vinden."
Gelukkig heeft Van Gouds
waard een goed team van inmid
dels 54 vrijwilligers achter zich
staan. De jongste 17, de oudste 74.
,,Stuk voor stuk mensen die heel
begaan zijn met dieren en die in
middels zoveel cursussen hebben
gevolgd dat ze precies weten wat
ze moeten doen. We doen dit echt
samen."
Dat moet ook wel, want het
aantal meldingen neemt niet al
leen toe, ze reiken steeds verder
dan Vlissingen. Middelburg is al
geen uitzondering meer, de am
bulance reed laatst nog naar
's-Heerenhoek voor een duif in
een schoorsteen. ,,We zijn bezig
met een plan om ook daar een
ambulance te laten rijden. En ook
daar vrijwilligers te werven. En
sponsoren, niet te vergeten."
Al met al gaat het goed met
Stichting Dierenwelzijn Walche
ren. ,,Als ik zie wat we allemaal
hebben gedaan, hoeveel dieren
we hebben gered en hoeveel
mensen we blij hebben gemaakt,
denk ik: wauw, dat is toch wel
echt gaaf", glundert Van Gouds
waard. ,,Nee, ik heb er nog geen
moment spijt van gehad."
Ook kater Daan is terecht. Gevonden
in een sloot een paar honderd meter
van mijn huis, dankzij de vrijwilli
gers van Stichting Dierenwelzijn
Walcheren. Hij leeft nog!
Reactie
Dierenbescherming:
'Uiteindelijk draait
het bij ons allemaal
om dierenwelzijn'
GO ZATERDAG 26 JUNI 2021
Nathalie van
Lieshout helpt
een gewonde
meeuw in Vlissin-
gen-Oost.
Anton Alfons
controleert of de
jonge kauw niet
gewond is.
De gewonde meeuw wordt in
een handdoek gewikkeld en
naar vogelopvang De Mikke in
Middelburg gebracht.
Manon Stokvis, coördinator
Zeeland bij Dierenbescher
ming: ,,Na zes jaar lobbyen bij
de gemeente zijn wij in 2019
met grote tegenzin gestopt in
Vlissingen. Dat Jolanda Lich
tenberg, die ons nog had ge
holpen bij een handtekenin
genactie, een nieuwe stichting
oprichtte, gaf ons een dubbel
gevoel. Goed voor de dieren,
maar niet goed omdat de ge
meente Vlissingen er zo nog
goed mee wegkomt. Onze
stichtingen hebben allebei een
andere aanpak, dus we zitten
elkaar niet in de weg. Als ik
hoor dat ze een keer op pad
gingen voor een brullende kik
ker, denk ik wel: dat gaat ver.
Maar uiteindelijk draait het bij
ons allemaal om dierenwelzijn.
Dat is goed."
