WEER EVEN THUIS
8
In haar jeugd werd ze jarenlang vier dagen per week liefdevol opgevangen door haar grootouders in de
Roeselaerestraat in Sint Kruis. Tegenwoordig woont Marieke de Cocq met Stijn Noteboom en hun twee kinderen Lauren
en Axel op deze voor haar zo dierbare plek.
Ze hebben het oude huis
van haar grootouders on
herkenbaar veranderd.
De buitenmuren werden
binnenmuren; de entree
is verplaatst naar om de hoek; al het
verouderde leidingwerk is aangepast
en er kwam overal vloerverwarming.
Binnen is het ruim, strak en modern:
een royale hal, grote deuren, een
L-vormige woonkamer met open
keuken, waar de zon vanuit de tuin
op het zuiden via twee wandgrote
schuifpuien de grijze betonnen pla
vuizen laat oplichten. Bijna niets
herinnert meer aan vroeger, vertelt
Marieke de Cocq (28), Prepresser in
drukkerij Buromac in Brugge. Ze il
lustreert het met de foto's van hoe
het ooit was. Alleen het uitzicht is
onaangetast; vanachter het vrij
staande keukenblok zie je nog steeds
door de tuin heen hoe boven de ach
terliggende landerijen wolken voor
bijdrijven.
,,Het was de bedoeling dat we hier
naast oma zouden wonen," zegt Ma
rieke. ,,Opa overleed al toen ik twaalf
was, en in 2013 kreeg oma een her
seninfarct, waardoor ze hulpbehoe
vend werd en niet meer kon praten.
Ze vond het verschrikkelijk moeilijk
haar autonomie te moeten opgeven.
Om haar toch zo lang mogelijk hier te
kunnen houden, wilde ik na al die ja
ren goede zorg voor mij nu heel graag
voor haar zorgen."
Met behulp van een oom en neef
met een aannemersbedrijf verbouw
den Stijn, zelfstandig hovenier, en zij,
eerst de voormalige woonkeuken tot
zorgunit: ,,Voor oma voelde het ver
trouwd, omdat het leven zich altijd al
in die ruimte afspeelde. Ze vond het
fijn dat ze hier nog kon wonen en dat
deze plek in de familie zou blijven.
Alles hierbinnen hebben we ruim en
breed opgezet speciaal voor haar; zo
zou zij vanuit de zorgunit zelfstandig
met haar rolstoel bij ons op de koffie
kunnen komen."
Eigen kamer en bed
Marieke groeide als enig kind van
werkende ouders op in Aardenburg,
maar voor een belangrijk deel ook in
Sint Kruis. Haar grootouders zorgden
voor haar vanaf haar geboorte: ,,Ik
had hier een eigen kamer met een
bed. Oma bracht me naar de peuter
speelzaal en haalde me weer op. De
kast puilde uit van de voorlees- en
kleurboeken, en ze ging met mij en
Anne en Martijn, twee kinderen uit
de buurt, naar de speeltuin. Verder
mocht ik helpen als opa en zij in de
moestuin bezig waren. Ook reed ik
gezellig mee als ze de aspergebestel
lingen van het bedrijf van mijn oom
rondbrachten."
Middelpunt van de familie
Al die jaren werden in de Roeselae-
restraat de feestdagen uitgebreid ge
vierd. ,,Opa en oma waren hier het
middelpunt van de familie. Later,
toen oma ouder werd, nam mijn
tante de organisatie over; zij woont
hier wat verderop in het dorp, dus
sindsdien komen we daar bij elkaar."
Voordat Stijn en zij in 2017 met de
verbouwing van het huis begonnen,
hebben ze er met iedereen nog een
keer gegeten om afscheid te nemen
van de sfeer van weleer: ,,Hoewel
oma daar niet sentimenteel over
deed, en altijd al had gezegd dat emo
tionele waarde niet in spullen zit,
maar in jezelf."
Die gedachte hielp haar toen ze de
zorgunit weer sloopten. ,,Oma stierf
in 2017. We hebben uiteindelijk nét
niet naast elkaar gewoond. Wel heeft
ze nog gezien dat we de plavuizen
legden. Ze glimlachte, en beduidde
dat ze die heel mooi vond."
Volgende generatie
Voor het slapengaan, vertelt Marieke,
tekende oma altijd een kruisje op
haar voorhoofd en zei dan: 'God ze
gen je en bewaar je.' ,,Het is een mooi
ritueel. Ik doe het nu elke avond bij
onze kinderen." Na de geboorte van
hun dochter Lauren (1) en zoon Axel,
dit voorjaar, ging ze vanuit het zie
kenhuis naar de begraafplaats waar
haar grootouders rusten. ,,Ik mis hen
nog steeds. Maar zo heb ik hen toch
laten kennismaken met de volgende
generatie die hier zal opgroeien."
Het is een mooi
ritueel. Ik doe
het nu elke
avond bij onze
kinderen
Vanaf de lagere school reed ze met
een taxibusje vanuit Aardenburg
naar Sint Kruis: ,,Dan zat oma aan de
keukentafel met sap, hielp mij met
huiswerk en bakte ronde cake of sui-
kerspekken." Als ze ziek was, sjouw
den opa en oma haar bed uit het ka
mertje naar de woonkeuken en in
stalleerden haar voor het raam, zodat
zij vanonder de dekens hen in de tuin
kon zien. ,,Soms mocht ik televisie
kijken en daar ook warm eten."
Oma was geïnteresseerd en volgde
alle ontwikkelingen van haar klein
dochter op de voet. Ook later nog,
toen oppassen niet meer hoefde: ,,Ze
was niet geknakt toen ze weduwe
werd, maar een vitale en moderne
vrouw; met vriendinnetjes mocht ik
altijd bij haar op zolder slapen. En
toen ik 16 jaar was en 's avonds ging
stappen, haalde ze me op in haar
groene Audi."
ZATERDAG 26 JUNI 2021 GO
'Ik wilde nu
voor mijn oma zorgen
Jacoline Vlaander
Heeft u herinneringen aan uw ouder
lijke huis die u wilt delen en wilt u weer
even terug? U kunt uw verhaal doen in
'Weer Even Thuis'. U kunt contact op
nemen met Ab van der Sluis: 08801
30203, chefnieuws@pzc.nl.
Marieke (7) tussen
haar beide grootou
ders voor het huis, ter
ere van hun 50-jarig
huwelijk op 27 sep
tember 1999.
- Marieke de Cocq
Marieke de Cocq voor het geheel gerenoveerde huis in de Roeselae-
restraat.
