'MIJN IJSCOMAN
LIET ZICH NIET
AFSCHRIKKEN'
BY De Liefde
boven de ijssalon, bespraken wij
de zin van het leven en de liefde.
Ik zag het als een zomerflirt. Maar
de herfst trad in en mijn gevoelens
groeiden. Dit was niet de bedoeling.
Mannen zouden franje zijn, een
verzetje, meer niet. Nu sprak mijn
ijscoman dromen uit over samen oud worden
en een zomerhuis in de Italiaanse streek Le
Marche. Doodsbenauwd zette ik er een punt
achter.
Fernando liet niet los. 'Dit is niet wat je wilt,'
merkte hij op. Maar hij begreep dat ik tijd
nodig had en gaf me die. Soms stond er opeens
een boeket bloemen voor mijn deur. Of appte
hij alleen een kusje. Hij gunde me mijn rust,
maar liet wel merken nog steeds van me te
houden. Die eerste breuk hield ik twee maan
den vol. Daarna miste ik hem zo, dat ik ja zei
tegen een concertkaartje en zwichtte bij het
slotakkoord. Dat patroon herhaalde ik nog vier
keer in twee jaar tijd. Ik hield van Fernando,
of ik nu wilde of niet. Maar alles in mij vocht
tegen zijn onvoorwaardelijke, oprechte liefde.
Liefde die écht pijn zou kunnen doen, indien
ik hem tegen mijn zin kwijtraakte.
Mijn dochter, nu 17, verklaarde me voor gek.
Zei: 'Je bent zoveel gezeur gewend, dat je
geen geluk ziet nu het eindelijk voor je staat.'
Fernando bleef ondertussen steady op zijn
rots. Liet me uitrazen, en sloot me weer in zijn
armen zodra ik daar klaar voor was. Zo kun je
een partner niet voor altijd behandelen, dus
ploos ik met een psychotherapeut mijn ang
sten uit, om te constateren dat mijn dochter
gelijk had. Sindsdien durf ik ongeremd geluk
kig te zijn met Fernando. In gescheiden huizen
en een latconstructie, voor wanneer ik het
weer eens op mijn heupen krijg. Dat duurt niet
langer dan een paar dagen; daarna treedt
altijd de rede in. Een droomgoedzak als deze
kom je maar één keer tegen en voor het eerst
geloof ik dat we elkaar hebben verdiend.'
Rikst: 'Onbaatzuchtige liefde was me onbe
kend, tot ik vijf jaar geleden Fernando tegen
het lijf liep. Of zijn vitrine eigenlijk; hij was de
eigenaar van de ijssalon waar mijn dochter en
ik vaak een ijsje haalden. Ik was al een paar
jaar single. Na een traumatische jeugd waarin
mijn vader geen veilige haven maar een
bedreiging vormde, vulde ik mijn leven in met
mannen die nooit het beste met me voorhad
den. Mannen met machtszucht, controledrang
en verslavingsproblemen: ik wist niet beter.
Hun giftige aanwezigheid in mijn leven was
alles wat ik kende. Toen ik mijn laatste partner
de deur wees, veegde ik mijn laatste greintje
eigenwaarde er achteraan. Niets voor mij,
mannen, besloot ik - uitgeput. Ik was beter af
zonder hen, mijn dochter was alle liefde die ik
nodig had in mijn leven. Welbewust en geluk
kig single, beleefden we heerlijke jaren samen.
We reisden, lachten, hielden Netflix-avonden
met haar én mijn vriendinnen; ons leven was
één grote feelgoodfilm.
En toen, middenin een hete zomer, raakten
Fernando en ik aan de praat. Wat begon
met een gratis ijsje 'voor de mooie dames',
eindigde binnen een paar weken steevast in
limoncello na sluitingstijd. Als mijn dochter
sliep, achter haar slaapkamerraam schuin
Na talloze giftige
relaties liep Rikst (46)
haar 'droomgoedzak'
tegen het lijf. Ze
maakte het vijf keer uit,
maar Fernando (54)
ging nergens heen.
De echte namen van
Rikst en Fernando zijn bij
de redactie bekend. Wil je
ook praten over je relatie?
mezza@dpgmedia.nl
40
