'In Zweden voelde ik gras
tussen mijn tenen. Hier
zie ik distributiecentra
langs de snelweg'
Was een jaar genoeg om te ont
dekken of Zweden een vakantie
flirt is of de liefde van zijn leven?
'Aan de ene kant is een jaar te kort.
We hadden de kans niet om uitge
keken te raken. Anderzijds: door
die afgebakende periode hebben
we er echt alles uitgehaald. En ik
heb geleerd dat er meer kan dan je
denkt als je maar zoekt naar oplos
singen en de stap durft te maken.
Dat bij mijn woon- en leefsituatie
niet geldt: dit is hoe het is. Het is
ook ingewikkeld: waar voel ik me
echt thuis? Ik heb nu in Nederland
het idee dat ik steeds iets mis, de
vrijheid, de natuur, de mensen, ik
heb last van een soort permanent
knagende heimwee. Maar daar
zou ik me waarschijnlijk hetzelfde
voelen. Voorlopig moeten we het
doen met vakanties, ik kan niet
wachten om deze zomer te gaan.'
Aan de andere kant voelden we
ons zo thuis dat terug naar Neder
land gaan emotioneler werd dan
we hadden zien aankomen. De
jongens genoten als ze de bossen
in gingen met school, en ze speel
den voetbal en innebandy, een
soort zaalhockey, met vriendjes.
Ik was gastonderzoeker op de
universiteit en leerde mijn collega's
goed kennen door fikade typisch
Zweedse pauzemomenten met
koffie in de woonkeuken.
Het was wel zo dat we er in de
coronaperiode zaten en dat het
leven ook daar anders en saaier
was dan normaal. In Nederland
riepen sommigen: in Zweden mag
je alles, dat is onverantwoord,
maar er golden wel degelijk coro-
naregels en -beperkingen. Tegelijk
ging het grapje rond: straks hoeven
we niet langer 1,5 meter afstand
te houden, maar kunnen we weer
terug naar onze gebruikelijke 5
meter. Want van sommige stereo
tiepe beelden klopt wel iets. Alleen
zou ik ze niet per se afstandelijk
noemen, maar eerder: ze geven
elkaar de ruimte.'
MEZZA 25
Bonusland, Een jaar immigrant op
het Zweedse platteland verschijnt bij
uitgeverij Querido 21,99).
