8
Dafne Schippers (29) spreekt over haar fysieke strijd, de naderende Spelen
Al anderhalf jaar weet Dafne Schippers (29) waarom
ze niet zo snel meer sprint als voorheen. Alleen een
select groepje intimi is al die tijd op de hoogte. Nu doet ze haar
verhaal. ,,Ik vecht om uiteindelijk weer zo goed mogelijk te zijn.''
INTERVIEW
Lang hield ze het voor
zich. De wereldkampi
oene op de 200 meter
van 2015 en 2017 geeft
niet vaak een kijkje in
haar ziel, problemen lost ze het
liefst zelf op. Maar nu, een
maand voor de Olympische Spe
len in Tokio, vindt Dafne Schip
pers het tijd om wel openheid te
geven. Ze hoopt dat het helpt,
begrip kweekt.
Na acht minuten is het hoge
woord eruit, hier in een zaaltje
op Papendal. ,,Ik heb een dub
bele hernia'', vertelt ze.
Vorige week dinsdag werd ze
29 jaar. De vrouw die in 2015 de
sportwereld verbaasde met haar
uitzonderlijke gouden 200 en
zilveren 100 meter op de WK in
Peking en sindsdien het gezicht
is van de Nederlandse atletiek.
De ontspannen ogende sprints
en de bijna vanzelfsprekende
topprestaties zijn al even uit
zicht. De laatste jaren verlopen
stroef. Serieuze rugproblemen
zijn een terugkerend thema. In
het gesprek deze ochtend heeft
ze het regelmatig over haar hoofd
en haar lijf, als twee gescheiden
werelden.
,,Het ligt niet aan mijn inzet,
mijn trainingen, de wil, het ta
lent. Het is helaas echt een fysiek
ding'', zegt ze. Daarom kiest ze
ervoor te praten over de slijtage
van de tussenwervelschijven,
want dat is het volgens de artsen
medisch gezien feitelijk: geen
hernia, maar een voorsta
dium van. Ze kan ondanks deze
klachten nog steeds snel sprin
ten, heeft nog altijd goede hoop
op een mooi toernooi, maar van
een optimale voorbereiding is
geen sprake vanwege alle ge
miste start- en snelheidstrainin
gen, zeker in 2020.
,,Ik ben niet iemand die zo
maar even het boekje opendoet.
Ik denk altijd: ik los het zelf wel
op, het komt wel goed. Maar ik
denk dat het goed is te vertellen
hoe het daadwerkelijk zit. Ik heb
nou eenmaal een heel heftige
rugblessure gehad. Omdat ik he
laas weinig vocht in de tussen-
wervels heb zitten, gaat die rug
nooit heel flexibel meer worden.
Ik weet dat ik beperkt blijf.
,,En dat is heel frustrerend als
atleet, want ik doe er nu net zo
veel aan als in 2015, 2016 en 2017
en misschien nog wel meer. Ik
wil heel graag, maar elke keer
krijg ik een duw terug en moet ik
weer vanaf nul beginnen. Ik heb
Als je weer op de
baan staat, een
training wil doen en
het lukt vanwege die
rug niet. Dan denk ik
wel: waar doe ik dit
nog allemaal voor?
- Dafne Schippers (29)
vorig jaar dagen gehad dat ik
bijna niet eens meer uit mijn bed
kon komen, omdat ik zoveel last
had. Dan kon ik de eerste passen
alleen schuifelen, om überhaupt
vooruit te komen. En ging ik an
derhalf uur voor de training
wandelen om te zorgen dat ik
enigszins oké was. Kwam ik
thuis en kon ik alleen maar plat
liggen. En dat wekenlang.
„Gelukkig gaat de rug nu heel
goed. Dit jaar gaat het beter, veel
stabieler. Ik word sneller, maar
het lastige is: als sprintster en op
een Olympische Spelen moet je
honderd procent zijn. Geen 95 of
98 procent. Normaal gesproken
werkte ik naar een toernooi toe
met het gevoel: ik ga daar echt
meestrijden voor goud. Dat wil
ik ook graag, maar ik moet ook
realistisch blijven. Er moeten
dan wel echt bijzondere dingen
gebeuren in een heel korte
tijd.''
,,Dan had ik echt een jaar rust ge
nomen om te zorgen dat ik nóg
een carrière daarna kan hebben.
Dat hoop ik nu nog steeds. Maar
ergens moet er een rustperiode
gaan komen. Ik denk nog steeds
dat ik het allemaal kan, maar het
moet wel beter worden.''
„Het grootste gevaar is dat je ge
voelloosheid in je benen kunt
krijgen, maar in principe niet dat
er zomaar echt iets groots kan
gebeuren. Daar ga ik niet vanuit
in elk geval.''
,,Tuurlijk. Maar ik denk dat ie
dere atleet weleens twijfelt.
Weet je wat het is? Als je dag in
dag uit kei- en keihard werkt en
niets terugkrijgt... daar doe ik het
niet voor. Ik vecht om uiteinde
lijk weer zo goed mogelijk te
zijn. Om écht mee te doen om de
medailles. Dus die twijfels zitten
er wel, maar ergens in mijn
hoofd zit ook altijd weer een
beetje hoop. Ik kan het nog.
Want dddr twijfel ik niet aan. Al
leen mijn lijf houdt het nu wel
tegen en dat is moeilijk.''
,,Ja, dat zijn van die dagen... Als je
weer op de baan staat, een trai
ning wil doen en het lukt van
wege die rug niet. Dan denk ik
wel: waar doe ik dit nog allemaal
voor? Maar dan ben ik ook wel
weer het type van: we gaan er
weer voor.''
,,Ja, dit is ook mijn leven. Elke
dag naar de baan gaan en mijn
trainingen doen, is mijn leven.
Een bepaald doel hebben. Ik zou
nu niet weten wat ik op dit mo
ment zou moeten doen als ik
ineens zou stoppen met sport.
Het is eigenlijk gewoon alles
voor mij.''
„Zeker, en misschien
ook een beetje
hoop. Maar
ik moet realistisch zijn. Ik pro
beer het nog steeds in mijn
hoofd te hebben om zo ver mo
gelijk te komen. En wat dat bete
kent? De finales halen is al een
behoorlijke stap als ik zie waar ik
vandaan kom. Maar daarin kan
alles gebeuren. Ik kan mezelf hoe
dan ook recht in de spiegel aan
kijken. Ik doe er alles, maar dan
ook alles voor en misschien wel
meer dan dat. Dus ja, daar blijf ik
aan vasthouden.''
„Tuurlijk!"
,,Tuurlijk dacht ik dat. Op dat
moment had ik ook een redelijke
blessure. En daar dan vijfde wor
den op de honderd meter met
een start die nergens op leek
vanwege mijn liesblessure. En
dan zilver halen terwijl ik ook
nog niet honderd procent fit was.
Toen dacht ik: ja, niets kan mij
meer tegenhouden.'' Lachend:
„Helaas kan dat wel.''
,,Zeker en dat is mooi. Al vind ik
het wel lastig dat ik voor mijn
gevoel soms wordt afgeschreven,
alsof ik niks meer voorstel. Dan
denk ik: ho, ho. Die serieuze lijst
met prestaties moeten anderen
eerst nog maar halen.''
/<T
vrijdag 25 juni 2021
GO
'Ik wil wel, maar mijn lijf
Tekst: Pim Bijl en Eric Brommert
Als de Spelen nu niet op het
programma hadden gestaan,
had dit jaar er dan anders uit
gezien voor jou?
Is het een gevaar? Met deze
fysieke problemen topsport
bedrijven?
Heb je getwijfeld aan het
voortzetten van je carrière?
Ben je dicht bij het moment
geweest van 'tot hier en niet
verder'?
Waar haal je het plezier mo
menteel uit? Is dat toch de lief
hebber in jou?
Het houvast is misschien ook:
de concurrentie loopt heel
hard, maar niet harder dan jij
gedaan hebt in het verleden.
Een groot verschil met de
Olympische Spelen in Rio de
Janeiro. Je ging echt voor
goud en dat durfde je te zeg
gen. Zilver was zelfs een te
leurstelling, hoe gek dat ook is.
Heb jij toen gedacht: in Tokio
ga ik het wél doen.
Toen je daar die spikes op de
baan smeet...
De Nederlandse atletiek
floreert, met Femke Bol als
nieuwe ster. Heb je het gevoel
dat de aandacht nu meer
wordt verdeeld, en dat de druk
op jou wordt verlicht?
