WEER EVEN THUIS
II
16 ZEELAND
Zijn vader was de eigenaar van camping Julianahoeve in Renesse. Ook in Bruinisse,
de geboorteplek van zijn moeder, was hij met regelmaat te vinden. Maar het ouderlijk huis
van Ron Giljam (56) stond toch echt een eindje verderop, in Burgh-Haamstede.
werkzaamheden werd hem door de
schoolleiding alle ruimte geboden,
wat regelmatig tot lesuitval leidde.
Samen met een vriend kreeg ik
daarom het idee een bokaal uit te rei
ken aan de leraar die op het eind van
het jaar de meeste vervallen lesuren
op zijn naam had staan. De scheikun
deleraar won deze bokaal op overtui
gende wijze, maar ik kreeg niet de in
druk dat hij echt vrolijk was bij de of
ficiële uitreiking."
Al stond zijn ouderlijk huis in
Burgh-Haamstede, Ron was met re
gelmaat op andere plekken in de om
geving te vinden. „Tijdens mijn
jeugd bestond het leven uit twee pij
lers: Bruinisse en de camping Julia
nahoeve in Renesse. Voor mijn vader
betekende de camping alles, mijn
moeder bezocht in Bruinisse een
paar keer per week haar ouders en
haar broer en zussen. Hoewel we niet
op de camping woonden ben ik er
wel voor een groot deel opgegroeid.
Vanaf mijn achtste deed ik er wat
klusjes en vanaf mijn twaalfde voelde
ik me onderdeel van het bedrijf." Ron
genoot op die leeftijd van het cam-
pingwerk, vooral toen in 1977 een
computer zijn intrede deed als admi
nistratieve hulp. ,,Dat was destijds
iets bijzonders, we waren de eerste
camping in Nederland met een geau
tomatiseerde gastenadministratie.
Omdat er geen standaard-software
voor onze situatie bestond werd dat
op maat geschreven door een auto
matiseringsbureau. Mijn taak als
twaalfjarige bestond uit het testen
van deze software, die in het begin
vol met fouten zat."
Terug in de tijd
Na verloop van tijd nam Ron de cam
ping over van zijn vader. Overvoerd
door jarenlang intensief en mono
toon campingwerk besloot Ron jaren
later de Julianahoeve te verkopen.
,,Zes jaar geleden heb ik toch weer
een recreatiehuisje gekocht op de
camping. Het is heerlijk om samen
met mijn vrouw en zoon daar te zijn,
verlost van alle zorgen en verant
woordelijkheden van weleer. Iedere
keer wanneer ik de camping oprij
voelt het als een teruggaan in de tijd,
terug naar mijn jeugd. Mijn 16-jarige
zoon vindt het jammer dat ik de cam
ping verkocht heb, hij zou best re
creatieondernemer willen zijn. Ik
ben het geweest en het heeft mij voor
een belangrijk deel gemaakt tot wie
ik nu ben. Het was een bijzondere
tijd."
isPwfe'r «-'■
Aan de Hogezoom 28 in
Burgh-Haamstede
groeide Ron op. Zonder
broers of zussen, maar
wel met beschermende
ouders. ,,Als enig kind moest ik vaak
mezelf vermaken en dat lukte prima.
Met lego kon ik uren spelen. Later
ging ik vliegtuigmodelletjes in elkaar
plakken die ik dan aan het plafond
van mijn slaapkamer hing. Ook zat ik
als kind op muziekles; mijn instru
ment was, geheel volgens de mode
van dat moment, het elektronische
orgel. Na veel getob kon ik er een re
delijk coherent klinkend muziek
stukje uit pingelen, maar een groot
organist ben ik nooit geworden."
Ron en zijn ouders woonden in
een vrijstaand huis met een flinke
tuin. „Destijds vond ik het huis be
hoorlijk groot. Het had een zolder
met spannende hoekjes en gaatjes
waar je als kind al je fantasie op kon
uitleven. Als het te koud was om bui
ten te spelen, kon ik me daar samen
met vriendjes, neefjes en nichtjes
prima vermaken. Met goed weer gin
gen we altijd naar buiten. De voor
tuin was een soort siertuin, de ach
tertuin bood alle ruimte om je als
kind helemaal uit te leven. Op straat
speelde ik nauwelijks, onze tuin was
voor mij meer dan genoeg."
Met het vliegtuig
Vooral de jaarlijkse vakanties met
zijn ouders zijn Ron bijgebleven.
,,Toen ik acht jaar was gingen we
voor het eerst met het vliegtuig op
vakantie, naar Zwitserland. Een ge
weldige belevenis, zowel de reis als
de bestemming. Dat was toen nog
iets bijzonders, iets waar in het dorp
over gepraat werd. Mijn ouders wa
ren altijd weer blij thuis te zijn. Va
kantie zagen ze als een soort plicht,
wellicht ook om mij kennis met de
wereld te laten maken." Die kennis
van de wereld werd uitgebreid de
keer dat het gezin op familiebezoek
ging in Canada. Al was de timing wat
ongelukkig, een trip midden in de
winter. ,,Voor Canadese begrippen
was het een milde winter, met tem
peraturen tussen de -20 en -30 gra
den. Daar kwam bij dat vooral mijn
moeder zich stoorde aan het totale
gebrek aan cultuur in Canada. Het
enige wat bij cultuur in de buurt
kwam was een museum waar, vol
gens mijn moeder, een opgezette in
diaan tentoongesteld werd. Dat kon
haar, een liefhebber van oude Hol
landse Meesters, maar matig beko
ren."
Privévliegtuig
Terug naar Burgh-Haamstede, een
plek waar Ron warme gevoelens bij
heeft. Al gold dat niet voor iedereen
binnen het gezin. ,,Mijn moeder
heeft er nooit graag gewoond. Ze
kwam van Bruinisse, volgens haar
een wereld van verschil. Zelf vond ik
het leven goed in Haamstede, hoewel
ik ook enkele bezwaren van mijn
moeder kon begrijpen. Ze miste de
saamhorigheid tussen de mensen, de
humor en het relativeringsvermogen
van haar geboortedorp. Destijds was
de sociale controle in het dorp groot
en werd er heel wat af geroddeld.
Toen we eens een rondvluchtje van
een stief kwartiertje met een Cessna
vanaf Midden-Zeeland hadden ge
maakt, deed de volgende dag het ver
haal de ronde dat mijn vader een pri-
vévliegtuig had gekocht." Thuis spra
ken Ron en zijn ouders altijd Zeeuws
met elkaar. ,,Iets anders was ondenk
baar. Op school werd in het Neder-
Zes jaar geleden heb ik
toch weer een
recreatiehuisje
gekocht op de camping
lands les gegeven, maar veel vriend
jes spraken ook Zeeuws. Ik vind het
een mooie taal en zie het als een deel
van mezelf. Mijn vrouw komt uit Hil
versum, maar ze heeft wel oog voor
met name de komische kanten van
het dialect. Af en toe gaan we spon
taan Zeeuws tegen elkaar praten
Geit als passagier
Vooral aan zijn middelbareschooltijd
heeft Ron de nodige anekdotes over
gehouden. ,,Aan mijn periode op het
RSG Professor Zeeman denk ik met
weemoed terug. Zo hadden we een
biologieleraar die geiten hield. Op
een dag moest hij een geit naar de
dierenarts brengen. Het gemis van
een karretje achter zijn auto loste hij
op door de geit naast zich op de pas
sagiersstoel te plaatsen. Zo reed hij
door Zierikzee met een geit als passa
gier die geïnteresseerd door het
raampje naar de voorbijgangers
keek." Ron was op school niet te ver
legen om een nieuwe prijs in het le
ven te roepen. ,,Onze scheikundele
raar had een huisje gekocht wat op
geknapt moest worden. Voor deze
donderdag 24 juni 2021
Gevormd door de camping
Heeft u herinneringen aan uw
ouderlijke huis die u wilt delen en wilt
u weer even terug? U kunt uw verhaal
doen in 'Weer Even Thuis'. U kunt
contact opnemen met Ab van der
Sluis: 08801-30203,
chefnieuws@pzc.nl.
Hans Puik
Een jonge Ron
Giljam in de Zeepe-
duinen in Burgh-
Haamstede.
Ron Giljam met
een houten beeld
uit Chamonix,
Frankrijk. foto's privé-
COLLECTIE
-Ron Giljam
