H 9 ooge natuurlijk, die Rotterdam met Vlissingen wilde laten fuseren. Een toenmalige vriend van mij, Tjeu Strous, zag dat allemaal en zei: 'Piet, weet je wat jij moet doen? Jij moet de politiek in.' Folders van de PvdA De politiek, Piet Kraan moest er niet aan denken. ,,Maar ineens kreeg ik al lemaal folders van de PvdA thuis. Was ik achter mijn rug om lid ge maakt. Dus toen ben ik toch maar naar die vergaderingen gegaan. Na een jaar vroegen ze me mee te doen aan de verkiezingen van 1996. Oké, zei ik, maar dan wel als campagnelei der. Zo gezegd, zo gedaan. Uiteinde lijk hebben we zes zetels gehaald." Piet Kraan was fractieassistent van Gerrit Schoenmakers, die later nog Tweede Kamerlid werd. ,,De eerste fractievergadering, ik weet het nog goed. Ik had me keurig voorbereid, alle notulen gelezen en daar stelde ik wat vragen over. 'Piet', zei Gerrit, 'als jij OOIT iets wil bereiken in de poli tiek, lees dan NOOIT de notulen!' Ik heb zelden zo gelachen als met hem. We zitten nog elke zondag bij café 't Fust." Hotel Britannia In tegenstelling tot Piet, die een rela tie kreeg in Middelburg, is Pim altijd in Vlissingen gebleven. In de krant las hij over de politieke avonturen van zijn broer. ,,Ik vond er niks van, gruwde bovendien van de PvdA. Maar ik was wel betrokken bij mijn stad. Ik schreef brieven naar de PZC, omdat ik alles mis zag gaan rondom Hotel Britannia." Piet lacht. ,,Pim is de meest ad remme van de familie. Hij is veel scherper dan ik. Ik relativeer meer. Maar we doorzien wel dingen, wij al lebei. Mensen die maar voor drie jaar in het college zitten om door te sto men naar Provinciale Staten, dat zie ik gewoon. Die desinteresse, dat ge brek aan liefde voor de stad, het cho queert mij. Al ben ik altijd blijven sa menwerken. Dat leer je wel in de scheepvaart." Pim is anders. Achterdochtiger, zegt Piet. ,,En hij heeft vaak gelijk. Hij krijgt het alleen niet altijd." Pim: ,,Ie- mand in de organisatie zei: jij ziet al lemaal lijnen lopen. Klopt, en ik be noem ze ook. Niet erg tactvol, nee. Daar heb ik het geduld helemaal niet voor. Ik zat in het bedrijfsleven, ik heb geleerd snelle beslissingen te ne men. Maar ik heb hetzelfde als Piet: ik baalde van al die eigenbelangen in de stad." Het kon niet anders of Pim volgde zijn broer de politiek in, alleen dan in Vlissingen. Wim Hirdes haalde hem bij de Lokale Partij Vlissingen. Pim Kraan voelde zich als een vis in het water. ,,Ik zag zoveel dingen die niet klopten. En ik hield vast. Er is wat op mij afgevloekt als ik weer allemaal nare vragen stelde." Die openheid van Vlissingen mis ik in Middelburg wel eens Piet Kraan was inmiddels overge stapt naar de Lokale Partij Middel burg. Die partij werd de grootste van de stad, en zo belandde Piet in de co alitie. Pim zat even in de coalitie, maar stapte eruit en ging naar een andere partij, Progressief Onderne mend Vlissingen. ,,Dat vond ik geen goede zet", zegt Piet. ,,Tot ik hoorde hoe het gegaan was gegaan. Toen wist ik: ik had hetzelfde gedaan." Achterkamertjes Middelburg en Vlissingen mogen zo ongeveer tegen elkaar aan zijn ge groeid, de verschillen tussen de ste den zijn groot. Ook in de raadszaal. ,,In Middelburg is de scheidslijn tus sen coalitie en oppositie veel minder groot dan in Vlissingen", meent Piet. ,,Of ik Vlissingen zou aankunnen? Ja, tuurlijk." Pim lacht. ,,Ik Middelburg niet hoor. Ik kom er wel eens, maar ik krijg er hetzelfde gevoel als bij de provincie. Al die achterkamertjes, brrr." Vlissingen is veel opener, vindt Pim. ,,De vuile was hangt overal. Een plek om je mond open te doen. En dat doe ik dan ook. Ik ben een Kraan!" Dat is Piet ook. ,,We zijn heel eerlijk. En die openheid van Vlissingen mis ik in Middelburg wel eens. Zelf ben ik na jaren coalitie ook wel getem perd. Wat dat betreft ben ik wel eens jaloers op Pim." Eén gemeente De broers zien elkaar minstens één keer per maand. Dan horen ze over en weer wat er speelt en praten ze verder over de utopie van één ge meente Walcheren. Het zou veel effi ciënter zijn, denken de gebroeders Kraan. De provincie houdt het tegen, zegt Pim, omdat wij anders bijna gro ter zijn dan zij. ,,Kijk, dat is nou ty pisch Pim", schatert Piet. ,,Die ziet dat. En die zegt dat!" En toch gaat het ooit gebeuren, denkt Pim. ,,De steden vullen elkaar mooi aan. Al gaat het niet altijd even eerlijk. Kijk maar naar die compensa tie voor de marinierskazerne. Mid delburg harkt weer alles binnen!" Piet weet niet wat hij hoort. ,,Jullie krijgen mil-joe-nen!" Hij krijgt de bal gelijk weer terug. ,,Maar jullie pikken de HZ in!" Echte Kranen Afijn, voorlopig blijven de heren alle bei in hun eigen stad. Ze doen er elke dag hun rondje. Pim ziet nog steeds alles, en anders hoort-ie het wel. „Onderweg word ik continu aange sproken: 'Nu ik je toch zie...' Dat blijft mooi. De band met mensen om ons heen is zo belangrijk. Veel mensen zorgen goed voor zichzelf, maar zeker in een stad als Vlissingen geldt dat niet voor iedereen. Die help je, ook al komt dat niet in de krant. Maar als ik broodjes haal bij bakker Van de Kop, krijg ik toch vaak een paar gebakjes mee. Omdat je zoveel voor de stad doet, hoor je dan." Die ouwe Kraan zou trots zijn ge weest, dat weet Piet zeker. ,,Op ons allebei. Niet in de laatste plaats om dat we échte Kranen zijn gebleken. En gebleven!" GO WOENSDAG 23 JUNI 2021 G Piet (links) en Pim Kraan voor hun ouderlijk huis in Vlissingen. Pim (links) en Piet Kraan zitten samen opgeteld veertig jaar in de politiek. Piet: ,,Pim is veel scherper dan ik. Ik relativeer meer." Pim: ,,Piet was het lievelingetje van onze moeder." FOTO'S RUBEN OREEL - Piet Kraan ■(utUJItW

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2021 | | pagina 37