H
9
ooge natuurlijk, die Rotterdam met
Vlissingen wilde laten fuseren. Een
toenmalige vriend van mij, Tjeu
Strous, zag dat allemaal en zei: 'Piet,
weet je wat jij moet doen? Jij moet de
politiek in.'
Folders van de PvdA
De politiek, Piet Kraan moest er niet
aan denken. ,,Maar ineens kreeg ik al
lemaal folders van de PvdA thuis.
Was ik achter mijn rug om lid ge
maakt. Dus toen ben ik toch maar
naar die vergaderingen gegaan. Na
een jaar vroegen ze me mee te doen
aan de verkiezingen van 1996. Oké,
zei ik, maar dan wel als campagnelei
der. Zo gezegd, zo gedaan. Uiteinde
lijk hebben we zes zetels gehaald."
Piet Kraan was fractieassistent van
Gerrit Schoenmakers, die later nog
Tweede Kamerlid werd. ,,De eerste
fractievergadering, ik weet het nog
goed. Ik had me keurig voorbereid,
alle notulen gelezen en daar stelde ik
wat vragen over. 'Piet', zei Gerrit, 'als
jij OOIT iets wil bereiken in de poli
tiek, lees dan NOOIT de notulen!' Ik
heb zelden zo gelachen als met hem.
We zitten nog elke zondag bij café 't
Fust."
Hotel Britannia
In tegenstelling tot Piet, die een rela
tie kreeg in Middelburg, is Pim altijd
in Vlissingen gebleven. In de krant
las hij over de politieke avonturen
van zijn broer. ,,Ik vond er niks van,
gruwde bovendien van de PvdA.
Maar ik was wel betrokken bij mijn
stad. Ik schreef brieven naar de PZC,
omdat ik alles mis zag gaan rondom
Hotel Britannia."
Piet lacht. ,,Pim is de meest ad
remme van de familie. Hij is veel
scherper dan ik. Ik relativeer meer.
Maar we doorzien wel dingen, wij al
lebei. Mensen die maar voor drie jaar
in het college zitten om door te sto
men naar Provinciale Staten, dat zie
ik gewoon. Die desinteresse, dat ge
brek aan liefde voor de stad, het cho
queert mij. Al ben ik altijd blijven sa
menwerken. Dat leer je wel in de
scheepvaart."
Pim is anders. Achterdochtiger,
zegt Piet. ,,En hij heeft vaak gelijk. Hij
krijgt het alleen niet altijd." Pim: ,,Ie-
mand in de organisatie zei: jij ziet al
lemaal lijnen lopen. Klopt, en ik be
noem ze ook. Niet erg tactvol, nee.
Daar heb ik het geduld helemaal niet
voor. Ik zat in het bedrijfsleven, ik
heb geleerd snelle beslissingen te ne
men. Maar ik heb hetzelfde als Piet: ik
baalde van al die eigenbelangen in de
stad."
Het kon niet anders of Pim volgde
zijn broer de politiek in, alleen dan in
Vlissingen. Wim Hirdes haalde hem
bij de Lokale Partij Vlissingen. Pim
Kraan voelde zich als een vis in het
water. ,,Ik zag zoveel dingen die niet
klopten. En ik hield vast. Er is wat op
mij afgevloekt als ik weer allemaal
nare vragen stelde."
Die openheid van
Vlissingen mis ik in
Middelburg wel eens
Piet Kraan was inmiddels overge
stapt naar de Lokale Partij Middel
burg. Die partij werd de grootste van
de stad, en zo belandde Piet in de co
alitie. Pim zat even in de coalitie,
maar stapte eruit en ging naar een
andere partij, Progressief Onderne
mend Vlissingen. ,,Dat vond ik geen
goede zet", zegt Piet. ,,Tot ik hoorde
hoe het gegaan was gegaan. Toen
wist ik: ik had hetzelfde gedaan."
Achterkamertjes
Middelburg en Vlissingen mogen zo
ongeveer tegen elkaar aan zijn ge
groeid, de verschillen tussen de ste
den zijn groot. Ook in de raadszaal.
,,In Middelburg is de scheidslijn tus
sen coalitie en oppositie veel minder
groot dan in Vlissingen", meent Piet.
,,Of ik Vlissingen zou aankunnen? Ja,
tuurlijk." Pim lacht. ,,Ik Middelburg
niet hoor. Ik kom er wel eens, maar ik
krijg er hetzelfde gevoel als bij de
provincie. Al die achterkamertjes,
brrr."
Vlissingen is veel opener, vindt
Pim. ,,De vuile was hangt overal. Een
plek om je mond open te doen. En
dat doe ik dan ook. Ik ben een Kraan!"
Dat is Piet ook. ,,We zijn heel eerlijk.
En die openheid van Vlissingen mis
ik in Middelburg wel eens. Zelf ben
ik na jaren coalitie ook wel getem
perd. Wat dat betreft ben ik wel eens
jaloers op Pim."
Eén gemeente
De broers zien elkaar minstens één
keer per maand. Dan horen ze over
en weer wat er speelt en praten ze
verder over de utopie van één ge
meente Walcheren. Het zou veel effi
ciënter zijn, denken de gebroeders
Kraan. De provincie houdt het tegen,
zegt Pim, omdat wij anders bijna gro
ter zijn dan zij. ,,Kijk, dat is nou ty
pisch Pim", schatert Piet. ,,Die ziet
dat. En die zegt dat!"
En toch gaat het ooit gebeuren,
denkt Pim. ,,De steden vullen elkaar
mooi aan. Al gaat het niet altijd even
eerlijk. Kijk maar naar die compensa
tie voor de marinierskazerne. Mid
delburg harkt weer alles binnen!"
Piet weet niet wat hij hoort. ,,Jullie
krijgen mil-joe-nen!" Hij krijgt de
bal gelijk weer terug. ,,Maar jullie
pikken de HZ in!"
Echte Kranen
Afijn, voorlopig blijven de heren alle
bei in hun eigen stad. Ze doen er elke
dag hun rondje. Pim ziet nog steeds
alles, en anders hoort-ie het wel.
„Onderweg word ik continu aange
sproken: 'Nu ik je toch zie...' Dat blijft
mooi. De band met mensen om ons
heen is zo belangrijk. Veel mensen
zorgen goed voor zichzelf, maar zeker
in een stad als Vlissingen geldt dat
niet voor iedereen. Die help je, ook al
komt dat niet in de krant. Maar als ik
broodjes haal bij bakker Van de Kop,
krijg ik toch vaak een paar gebakjes
mee. Omdat je zoveel voor de stad
doet, hoor je dan."
Die ouwe Kraan zou trots zijn ge
weest, dat weet Piet zeker. ,,Op ons
allebei. Niet in de laatste plaats om
dat we échte Kranen zijn gebleken.
En gebleven!"
GO WOENSDAG 23 JUNI 2021
G Piet (links) en
Pim Kraan voor
hun ouderlijk huis
in Vlissingen.
Pim (links) en Piet
Kraan zitten samen
opgeteld veertig jaar
in de politiek. Piet:
,,Pim is veel scherper
dan ik. Ik relativeer
meer." Pim: ,,Piet was
het lievelingetje van
onze moeder."
FOTO'S RUBEN OREEL
- Piet Kraan
■(utUJItW