Pim en Piet Kraan, al veertig jaar de lastigste jongetjes van de klas
v- %WA
8
Als ze nou wat diplomatieker waren, dan zouden ze
het nog best ver hebben geschopt. Maar tact, dat zit
niet in de genen van de Kranen. Alertheid wel,
vasthoudendheid en een groot gevoel voor
rechtvaardigheid. Zo rollen Pim en Piet Kraan door de
Walcherse politiek, samen opgeteld al veertig jaar.
Hoofdpijndossiers genoeg
in het stadsgewest. Stin
kende zaakjes als de ver
koop van de voormalige
sociale dienst in Vlissin
gen, open wonden als de Trekdijk bij
Nieuwland. De een haalde de onder
ste steen boven, de ander zorgde dat
iedereen gehoord werd. Het komt
goed, uiteindelijk. Maar wat is er in
de stadhuizen gezucht om de vast
houdendheid van de gebroeders
Kraan.
De historie van Pim en Piet begon
aan de Julianalaan in Vlissingen.
Nummer 8, het huis van dokter
Kraan. Niet alleen de plaatselijke chi
rurg, maar ook de orthopeed, de
vrouwenarts en bedrijfsarts op de
Schelde. Hij deed het er allemaal bij.
'Brulboei' noemden ze hem in het
ziekenhuis. ,,Omdat hij zo'n luide
stem had en omdat hij zo uitgespro
ken was", vertelt Piet Kraan (1946).
,,Hij had het van geen vreemde. Zijn
eigen vader kon er ook wat van."
Onze moeder
Pieter Christiaan Kraan was als stu
dent hoofd van het pathologisch la
boratorium en promoveerde nog
Het was geen
liefdeloos
gezin, maar
met mijn vader
had ik weinig.
Hij was er
gewoon nooit
voor hij zijn bul haalde. Een buiten
gewoon slimme vent. Toch was Ma
ria Wouterlood van Doesburg niet
erg gecharmeerd toen ze de jonge
dokter ontmoette op het Zand-
voortse strand. ,,Onze moeder was
een dame, met adellijke voorouders
bovendien, maar onze vader was
geen heer", vervolgt Pim. ,,Hij liet
zijn schoenen maken in Londen,
maar daar hield het wel bij op."
Er kwamen zes kinderen: vijfjon
gens en een meisje. ,,Kees is de slim
ste", zegt Piet. ,,Die werd jurist. Als je
standaardboeken over notarieel recht
zoekt, kom je bij hem uit. Hij had
hoogleraar moeten worden, maar ja,
veel te direct natuurlijk. En dan heb
ben we nog Nol, die in Jakarta woont,
en Michiel aan de overkant. En San-
drien, ons enige zusje."
Een butler voor pa
Zes kinderen en een vader die altijd
aan het werk was. Moeder Kraan
kreeg het flink voor haar kiezen. ,,Er
heerste een zekere pikorde", vertelt
Pim (1947). ,,Het was geen liefdeloos
gezin, maar met mijn vader had ik
weinig. Hij was er gewoon nooit. En
Piet was het lievelingetj e van onze
moeder. Zij was wel altijd thuis als
we uit school kwamen. Ook al had
den we twee dienstmeisjes in huis,
BmhéU
•v i - s
'-'X.-:
en zelfs nog even een butler voor pa.
Tot de uiencrisis. Toen had-ie in uien
geïnvesteerd en dat ging helemaal
mis. Hij heeft jaren geen uien gege
ten." Hij werkte hard. En niet alleen
voor eigen gewin. ,,Ik weet nog dat
we rekeningen moesten rondbren
gen en dat hij van sommige mensen
de rekeningen weggooide", vertelt
Piet, ,,Die hebben geen geld, zei hij
dan. En wij kregen het geld van de
postzegels. Zo was hij ook wel weer."
Gelijk ruzie
Omdat Piet het niet zo goed deed op
school, moest hij jong de deur uit.
Hup, varen met je donder. Pim ging
de handelskant op. ,,Pim zag altijd al
les", vertelt Piet. ,,Ik weet nog dat we
een keer op zee aan het vissen waren
en iemand zagen dobberen. Een pi
loot in een rubberbootje. We hadden
die arme man amper op het droge ge
bracht of Pim rende al de Walstraat
in, om de PZC te tippen. Kreeg-ie
nog twee kwartjes voor ook."
Na jaren op het water keerde Piet te
rug aan wal, bij het Havenschap. ,,Ik
kreeg mot met de leiding. Ik vond dat
dingen anders moesten, schopte het
tot voorzitter van de Ondernemings
raad. Gelijk ruzie met Daan Bruin-
WOENSDAG 23 JUNI 2021 GO
'We
doorzien
dingen, wij
allebei'
Wendy Wagenmakers
Vlissingen
- Pim Kraan
•*:a -o Z
I--'
