IE KORT
BEENTJES,
DIE GROTE
OREN
Dat was vroeger wel anders, toen
Rachel nog een bordercollie en een
Schotse herder had - Lassies willen
weleens zwaar op de hand zijn.
Daarom begon ze als 17-jarige aan
de cursus Kynologische Kennis: een
pittige opleiding, die weer leidde tot
op hoog niveau trainen en lesgeven.
Met de 'Cardi's' maakte ze een switch
naar het fokken. En naar het showen,
tot in Amerika toe. Dat leverde
meerdere wereld- en Europees
kampioenen op, wat toch de kroon
is op je hobby. Via de honden leerde
ze ook haar man - destijds met
'Pems' bezig - kennen.
Normaal gesproken zou ze nu elk
weekend met een of meer van haar
(momenteel) zes honden op pad
zijn, in binnen- en buitenland.
Dochter Charlotte gaat vaak mee,
die heeft het showen inmiddels
goed in de vingers. Verder is Rachel
nog actief als internationaal keur
meester, ze is er al eens voor naar
Tasmanië gevlogen. Voor haar geldt
echter, zowel op tentoonstellingen
als daarbuiten: een hond moet
tussen de oren leuk en relaxed zijn.
De will to live weegt het zwaarst.
Haar liefde voor corgi's voerde
fokker en keurmeester RACHEL
DIJKHORST-NOIJ (47) uit
Boxmeer - in het dagelijks leven
senior inspecteur bij de
Rijksoverheid - naar diverse
uithoeken van de wereld.
MENSEN MOETEN ALTIJD
glimlachen als ze met de honden
komt aanlopen. Hun verschijning
en gedrag werken aanstekelijk.
Lang geleden, toen Rachel nog bij
haar ouders woonde, dacht ze al:
zo eentje wil ik later ook. Puur
omdat je er vrolijk van wordt.
Die korte beentjes, dat hoofd met
naar verhouding heel grote oren.
Cardigans worden, in tegenstelling
tot Pembrokes, de clowns van beide
Welsh corgi-rassen genoemd.
Ze zijn onderling behoorlijk hand
tastelijk, pakken de ander vaak in
de nek of aan de staart en kunnen
op hun rug rollen en meteen weer
opstaan. Het zijn heerlijk ongecom
pliceerde honden.
