'Ik ben nooit gestopt met werken,
ik denk dat ik dat niet kan'
52
Windstoten jagen
over de Grote
Markt in Haarlem,
sinds 1994 de
woonplaats van
Mart Smeets (74). Op het door hem
geselecteerde terras buigt een
ingeklapte parasol van pakweg
85 kilo vervaarlijk heen en weer,
vanaf diverse tafels wordt er angst
vallig naar gekeken. Melkschuim
van de cappuccino's wordt uit de
kopjes geblazen, Smeets houdt z'n
tapbiertjes ('ik mag er twee per dag
van mezelf') en z'n daaropvolgende
dubbele espresso onder de tafel.
'En als het zo gaat regenen, ga ik
onder de tafel zitten,' giert Smeets
(1.94m, het forse lijf zichtbaar
brozer) het uit tegen de ober, die
ook moet lachen.
Vanochtend heeft hij op NPO
Radio 1 aangegeven dat zijn
commentaarklus bij de nachtduels
uit de Amerikaanse basketbal
competitie NBA voor Ziggo Sport
deze zomer stopt, omdat de
betaalzender de rechten kwijtraakt.
Het blijkt groot medianieuws,
constateert de oud-basketballer,
voormalig wieler- en schaats-
commentator en ex-sportpresen-
tator. Frons op zijn smartwatch,
waarop hij ziet dat hij gebeld
wordt. Gedoe om zijn telefoon uit
zijn jaszak te halen. 'Straks is het
Karen (Smeets echtgenote, red.),
ik moet even horen wat zij wil.'
Het is niet Karen, maar een redac
teur van het televisieprogramma De Vooravond.
Smeets: 'Nee, dat ga ik niet doen.'
'Weet u, ik ga nu zelf over mijn tijd.'
'Nee, echt niet. Daar ben ik veel te knorrig
voor. U moet maar even doorzoeken, dan
vindt u vast een jonge, gesoigneerde, licht
imbeciele BN'er die heel graag mee wil werken.
Goedemiddag!'
'Het is niet belangrijk. Ik word elke maand wel
tien keer uitgenodigd voor televisieprogram
ma's. Maar het is niet belangrijk. Punt. Ik wil
helemaal niet meer in die programma's zitten.'
Waarom niet?
'Waarom wel? Ik maak nu mijn eigen leven uit,
hè.'
'Ach, je overdrijft altijd een beetje in zo'n
gesprek. Dat meisje aan de telefoon begreep
het meteen.'
'In dat soort programma's word ik knorrig,
ja. Maar het is helemaal niet belangrijk, joh.
Het is een deel van mijn leven, dit soort
telefoontjes. Maar het nee zeggen is ook een
deel van mijn leven geworden. Ik maak één
uitzondering, ik ga naar Beau om over mijn
boek over Canada te praten. Maar voor de rest
ga ik nergens zitten en meningen hebben over
ministers en wat er allemaal mis is.'
'Al lang geleden.'
'Daar zat ik niet vaak. Als jij kunt bewijzen dat
ik daar heel vaak zat... Het was nooit meer dan
twee of drie keer per jaar.'
'Nou, ik niet. Maar het is niet
belangrijk.'
'Omdat jij erover doorgaat en dan
word ik knorrig tegen jou. Je kunt
er nog zestien vragen over stellen,
maar het is niet belangrijk.'
Waarom vond u het vroeger wel
belangrijk om bij talkshows te
zitten? Omdat u een uithangbord
van de NOS was?
'Ja, ik vertegenwoordigde de NOS.
Toen ik daar met pensioen ging
was het snel afgelopen met die
talkshows. Ik ben dat gaan down
graden. Soms kwam er wel iets dat
ik leuk vond: de Winterspelen bij
Matthijs aan tafel samenvatten
voor de mensen die overdag niet
gekeken hadden. Dat vond ik toen
zinvol. Maar iedereen heeft nu een
mening. Over Diederik Gommers,
over Ernst Kuipers, over Hugo de
Jonge. Dat zal allemaal wel, maar
ik hoef daar niet aan mee te doen.'
Zijn vrouw kijkt dagelijks naar het
NOS Journaal. Smeets: 'Een goede
gewoonte, ik kijk soms mee. En
ik kijk soms naar ESPN, als er een
goede American Football-wedstrijd
of een honkbalduel te zien is. Maar
ik ben er achter gekomen dat je
sportwedstrijden ook prima kunt
missen. Neem de Giro d'Italia: het
gaat altijd verder en iemand zal
winnen, tsja. Dat heb ik pas laat
ontdekt, toen ik zelf met de Tour
14
Sé
2:
Q
CD
X
X
co
I
O
LU
LU
I
Wat gebeurde daar nou?
Ze moeten maar een licht imbeciele BN'er
zoeken, zei u.
En u zei: ik ben een knorrige man.
Wanneer is dit inzicht gekomen?
Bij De Wereld Draait Door schoof u heel vaak
aan.
Dat vind ik vaak.
Waarom herhaalt u dat de hele tijd,
dat het niet belangrijk is?
