1
1 DEZOMERVANVERLANGEN
NIEUWS 13
Onderwijzers,
agenten,
medisch
personeel hebben
ons door de crisis
geloodst. Onthoud
dat! Laten we deze
mensen nu eindelijk
de waardering
geven die ze
verdienen.
vrijdag 11 juni 2021
Na een lange en lastige coronaperiode krijgen we eindelijk weer meer bewegingsvrijheid. Onze columnisten Angela, Eus, Hugo en Saskia schrijven over
de zomer waar we zo naar hebben verlangd, de zomer waarin er weer ruimte is om te genieten. Vandaag: Özcan Akyol
fgelopen week
end, toen de
tweede versoe
peling in de ho
reca van kracht
werd, staarde ik
ivlak voor het
slapengaan, vanuit onze veilige
woonkamer, naar de mensen die
zich als mieren over het uitgaans-
plein bewogen. Ik gebruik bewust
dat laatste werkwoord want niet
iedereen was nog in staat om te lo
pen; de horecagangers zwalkten,
strompelden, sleepten en kropen
naar hun volgende bestemming,
vaak een slordig geparkeerde fiets.
Ik had dat gemist, die reuring en
levendigheid van vroeger. Wie in
de binnenstad woont, ervaart een
lockdown nét wat anders, denk ik;
alles wat de straten en pleinen geur
en kleur geeft, is plotseling ver
dwenen en alleen een enkele
ramptoerist komt nog even pools
hoogte nemen, ter controle of de
soep echt zo heet wordt gegeten als
hij wekelijks tijdens de persconfe
renties door onze minister-presi
dent is opgediend.
Dronkenschap
Op een bepaald moment viel een
ogenschijnlijk keurige meneer par
does voor ons huis op de grond,
keihard met zijn hoofd op de klin
kers. Hij had te veel gedronken en
omstanders ervoeren veel moeite
om hem omhoog te krijgen, niet
op de laatste plaats omdat hij zijn
eigen dronkenschap ontkende, ook
tegenover de agenten die wilden
checken of alles in orde was.
Ik moest onwillekeurig denken
aan alle krachttermen die vooral
aan het begin van de coronacrisis
zijn gebezigd. Op een bepaalde
manier zou corona, volgens ver
schillende politici en denkers, goed
voor ons zijn, want nu kon er een
grote reset plaatsvinden en dit was
hét moment om goed na te den
ken over hoe we onze levens had
den ingericht. Kochten we niet te
veel nutteloze spullen? Vlogen we
niet te vaak? Gingen we goed om
met de wetenschap? Hoe behan
delden we onze natuur? En in deze
krant suggereerde succesvol voet
balmakelaar Rob Jansen zelfs dat
'transfersommen en bonussen'
voortaan omlaaggaan. Hij moe
digde dat overigens zeer aan, wat
in zijn positie prijzenswaardig is.
Ik geloof er alleen niets van. En
die meneer voor onze deur, die in
middels met zijn elektrische fiets
in de hand letterlijk de weg kwijt
was - hij wist niet welke kant hij
op moest - werd een metafoor
voor hoe sommigen in de samen
leving opkrabbelen. We horen de
eerste verhalen van ondernemers
die misbruik maakten van de pan-
demie, hordes mensen willen vlie
gen naar buitenlanden waar ge
wiekste hoteliers woekerprijzen
vragen voor hun kamers en in de
politiek weigeren verschillende
partijen om tot een coalitie te ko
men, zodat we snel kunnen her
stellen wat de afgelopen tijd door
het virus werd gesloopt.
Ons geheugen, het archief van
de geest, laat ons weleens in de
steek, dus laat mij u herinneren
aan het feit dat vóór de coronapan-
demie agenten, onderwijzers, me
disch personeel en ook jongeren
zich herhaaldelijk op het Malie
veld presenteerden om de over
heid te vragen beter voor hen te
zorgen. En ook het minimumloon
van vakkenvullers was onderwerp
van gesprek, net als wetenschap
pers die in Den Haag tijdens de
batten werden gecriminaliseerd.
Uitgerekend deze groepen - wat
een ironie - hebben ons de afgelo
pen vijftien maanden door de cri
sis moeten loodsen, net als een
hoop andere mensen, uiteraard.
Maar nu we weer enigszins terug
keren naar het oude normaal, en
ook de gesprekken over een betere
Ik hoop dat we inzien
dat het dedain voor
praktisch opgeleide
mensen misplaatst is
honorering voor bijvoorbeeld
zorgpersoneel op gang komen,
blijkt het toch moeilijk om de
juiste waardering te geven aan de
genen die dat het meest verdienen.
We verzanden opnieuw in de ge
dateerde polarisering, die helaas
nog steeds het best resoneert op
onderwerpen als identiteit.
En daarom: wat ik voor deze zo
mer hoop, is dat er een soort mo
rele, maar ook intellectuele revo
lutie plaatsvindt onder alle ge
zagsdragers die zich hiervoor al
leen belangrijk wisten te maken
door te handelen naar de banale
oprispingen van hun achterban.
Voor er een misverstand kan
ontstaan: ik ben niet zo cynisch
om te denken dat er helemaal niets
gaat veranderen. Sommige zaken
zullen alleen al uit praktische re
denen niet terugkeren, zoals het
blind verstrekken van eersteklas
treinkaartjes aan alle medewer
kers van een groot bedrijf zodat ze
hutjemutje in een kantoor werk
doen dat ook prima thuis kan
plaatsvinden.
De winst kan op existentieel ni
veau worden geboekt, Wat deze
zomer ons hopelijk brengt is dat
iedereen, van de onderlaag tot de
elite, tot het inzicht komt dat het
efemeer genieten van de welvaart
en de gezondheid die ons is gege
ven een behoorlijk broos karakter
heeft. We moeten investeren in de
toekomst en dus vooral in mensen.
Het onderwijs moet nóg beter
en de wetenschap verdient grotere
waardering en erkenning, net als
medici en politieagenten. Dat be
tekent niet alleen door meer geld
die kant op te pompen, maar ook
door daadwerkelijk te erkennen
dat al deze vakgebieden onmisbaar
zijn in de ontwikkeling van dit
land - ze zijn onze steunpilaren.
Ik hoop voor deze zomer ook dat
we gaan inzien, aangemoedigd
door politieke partijen die daar
ooit voor waren opgericht, dat het
dedain voor de mensen die prak
tisch zijn opgeleid volkomen mis
plaatst is en dat we door saamho
righeid en wederzijdse erkenning
dit land nog robuuster en crisisbe-
stendiger maken dan het al was.
Waardering
Leuk en aardig, klappen voor de
zorg, maar het wordt nu tijd, zeker
met formatieonderhandelingen op
komst, dat we de belangrijkste
mensen op de juiste manier gaan
behandelen. Ik hoop, hoe naïef dat
misschien ook klinkt, op een zo
mer van overpeinzing en grondige
contemplatie. Dat we veel boeken
gaan lezen die ons anders laten
denken. Dat vreemden elkaar gaan
ontmoeten en naar elkaar luiste
ren. En dat we uiteindelijk van alle
ellende en frustratie die uit de co
ronacrisis voortvloeiden, en dat
was nogal veel, iets moois zullen
maken; een maatschappij waarin
iedereen de waardering en aan
dacht krijgt die hij verdient.
GO
ijU
'We moeten vooral investeren
in mensen
ILLUSTRATIE GERRIT DE JAGER
