II
4
GEDUMPT EEN PRACHTIG PLAATJE DIE SCHILDPADDEN IN DE GOESE VESTE, MAAR:
Een schildpad als
huisdier, hoe leuk
is dat!? Voor even
dan. Veel van deze
dieren eindigen in
waterpartijen in
steden en dorpen.
Dat is natuurlijk een
prachtig gezicht.
Maar hoe wenselijk
is het? ,,Het zijn
exoten, ze horen
hier niet thuis'',
zeggen twee
kenners die we
erover spraken.
padden worden gevangen en in
opvangcentra terechtkomen. Maar
daar is wel extra ruimte en dus
veel geld voor nodig. De Vlissingse
reptielenzoo Iguana zit op dit mo
ment helemaal vol. Er worden
honderden schildpadden opge
vangen. ,,Pas nog stond een me
vrouw voor de deur met een
schildpad die ze had gevonden aan
de rand van een bedrijventerrein",
vertelt Bom. ,,Maar wij hadden
echt geen plaats meer. Gelukkig
hebben we een plekje gevonden
bij iemand met een grote vijver,
die al een paar schildpadden
had. Ze wilde er nog wel eentje bij
nemen. Zo proberen we altijd een
oplossing te vinden.''
Volgens Lambrikx kan het pro
bleem zichzelf oplossen. Sinds
2016 is het namelijk verboden om
zogeheten lettersierschildpadden
(daartoe behoren de meeste
schildpadden die hier in waterpar
tijen leven) te verkopen in Neder
land. Daarmee zouden ook dum
pingen in de natuur tot het verle
den moeten behoren. Bovendien is
in ons land nog nooit een geboorte
van een jong schildpadje in de
vrije natuur vastgesteld. Daar zijn
de periodes van forse hitte te kort
voor, stelt Lambrikx. Door de
combinatie van deze twee factoren
(geen dumpingen, geen geboor
tes) zou het aantal schildpadden in
de natuur langzaam moeten gaan
afnemen. Lettersierschildpadden
worden vaak tussen de twintig en
dertig jaar oud, met uitschieters
tot 40.
digheden. ,,Ze gedijen het best in
een tropisch of subtropisch kli
maat'', weet Bom. Lambrikx vult
aan dat het grote delen van het jaar
te koud is voor de dieren, waar
door ze minder eten en inactief
zijn. ,,Ze vinden hier bovendien
niet het voedsel dat ze in hun na
tuurlijke leefomgeving wel vin
den. Het is gewoon een ongezonde
situatie.''
Dan ligt ook nog het gevaar op
Ze vinden hier niet
het voedsel dat ze in
hun natuurlijke
leefomgeving wel
vinden
de loer dat al die duizenden
schildpadden in Nederland de in
heemse natuur gaan verstoren.
Signalen dat dit op grote schaal ge
beurt, zijn er nog niet, maar waak
zaamheid is op z'n plaats. Volgens
Lambrikx eten ze zo'n beetje alles
wat ze tegenkomen, maar zijn met
name de eitjes van amfibieën een
lievelingskostje. Dat kan gevolgen
hebben voor amfibiepopulaties.
RAVON, de organisatie waarvoor
Lambrikx werkt, brengt in kaart
hoe groepen schildpadden in de
Nederlandse natuur zich ontwik
kelen. In Zeeland wordt nog ge
zocht naar vrijwilligers die daarbij
een handje willen helpen.
Vangen en opvangen
Bom zegt het probleem regelmatig
aan te kaarten bij het ministerie.
Het zou volgens hem goed zijn als
alle in het wild levende schild-
Een bericht in de popu
laire Facebookgroep
'Muurkrant Goes' le
verde een paar dagen
geleden een discussie
op. Iemand plaatste een foto van
een schildpad in een waterpartij in
de Goese Polder. De eerste reacties
waren positief: 'Mooi hè!' en 'Heel
gaaf dit!' Maar de teneur veran
derde snel. 'Dat dier hoort daar he
lemaal niet thuis', stelde iemand.
'God mag weten wat het beestje
intussen onder de leden heeft'.
Deze kritische noot vond bijval.
Het moet haast wel gaan om een
gedumpte schildpad die ooit als
huisdier is aangeschaft. ,,Ik denk
niet dat schildpadden uit zichzelf
naar hier komen vanuit hun leef
gebied in het zuiden van de Ver
enigde Staten'', grapt Naomi Lam-
brikx van RAVON, een kenniscen
trum op het gebied van onder
meer reptielen. Het staat volgens
haar buiten kijf dat de dieren hier
niet thuishoren in de vrije na
tuur. ,,Het zijn exoten, het is onge
wenst.'' Daar is directeur Ad Bom
van reptielenzoo annex opvang
centrum Iguana in Vlissingen het
mee eens. Hij noemt het faunaver
valsing.
Massaal geïmporteerd
Bom vermoedt dat in vijvers, slo
ten en andere waterpartijen
in heel Zeeland wel zo'n
honderd schildpadden le
ven. In Goes zit in de West
vest al heel wat jaren een
groep, maar ook in de
Goese Polder worden de
reptielen gezien. In
heel de stad zijn het er
misschien wel vijftien
tot twintig. Volgens Bom werden
de schildpadden in de jaren 80 en
90 met tienduizenden tegelijk
aangevoerd in Europa. Een schild
pad als huisdier, dat was
leuk. Maar kleine dieren worden
groot en vragen steeds meer ver
zorging. ,,Als het leuke en nieuwe
er af was, gooiden mensen ze maar
in de sloot of de vijver'', aldus de
directeur van Iguana. Hij velt daar
een hard oordeel over. ,,Het is die
renmishandeling. Als je van je
hond af wil, breng je zo'n dier naar
een asiel en dump je het niet op
straat. Waarom vinden we het wél
normaal als dit met schildpadden
gebeurt?''
De meeste dieren lijken het best
te redden in de Nederlandse wa
tertjes. Toch leven ze
hier volgens de
kenners niet on
der de goede
omstan-
donderdag 10 juni 2021
'Het blijft dierenmishandeling'
Rob Paardekam
Goes
Kijk op de site
bij /video
Directeur Ad Bom (r) van Iguana samen met medewerker Martin
Fieret, die één van de vele schildpadden die worden opgevangen
vasthoudt. foto jan bos
Een groep schildpadden op een eilandje in de Goese Westvest. foto marcelle davidse
-Naomi Lambrikx
Een roodwangschildpad. Samen met de geel-
wangschildpad en de geelbuikschildpad komt deze
veel voor in de Nederlandse natuur. foto shutterstock
