De Boer doet
eindexamen
CO
efikie
je .shiR-
'dit
EK VOETBAL
Het Nederlands elftal wordt na een aantal moeizame
Hype
Zeven jaar moest Nederland wachten op een
eindtoernooi van het Nederlands elftal. Het
leidde tot bijtend cynisme, opgebloeide liefde en
alles daar tussenin. Eindelijk houden we weer van
Oranje. Al is het lijntje nog dun.
'&0ttj»
COLUMN HUGO BORST
Volgens mij moet je het zo zien: de wed
strijden tegen Oekraïne, Oostenrijk en
Noord-Macedonië zijn vriendschappe
lijke potjes. En mocht het Nederlands elftal
daarna nog een achtste of zelfs een kwartfinale
spelen: leuk, maar onthoud: óók vriendschappe
lijke potjes. Wel heel serieuze, zinvolle vriend
schappelijke potjes.
Laat ik het duidelijk uitleggen. We wonnen het
EK al eens. In dat schubbenshirt. 33 jaar geleden
was dat. De Staatsloterij refereert er in een sterke,
leuke commercial aan. Sindsdien zijn er ver
woede pogingen gedaan dat kunstje te herhalen.
In 1992 hoorde Oranje het EK te winnen; in 1996
ontplofte de selectie; in 2000 struikelden we
weer eens over de penaltystip; in 2004 gaven we,
ten onrechte, alleen Dickie (Advocaat) de schuld
van een collectief falen; in 2008 stierf Oranje in
schoonheid; de laatste keer, in 2012, werd het een
fiasco. Weggegooide jaren. Allemaal vergeefse
inspanningen.
geen Argentinië, Italië, Frankrijk, Spanje of Enge
land. Zelfs Uruguay is een slagje groter. Een natie
heeft cultuurhistorisch pas bestaansrecht na het
winnen van een wereldkampioenschap voetbal.
Ach, wat waren we dicht
bij. In 2010 nog het meest,
Laat ik het maar in 1978 en 1974 had
voorzichtig het ook zo maar kunnen
gebeuren.
Wij Nederlanders ver-
bondscoach ^enzoW^dritd
ook. We zijn klein maar
heeft nog dapper, we hechten waarde
aan de esthetiek van het
geen mdmk spel, we hebben de voet-
gemaakt balgeschiedenis veranderd,
we zijn pioniers geweest.
In 2030 is het 100 jaar gele
den dat het eerste officiële wereldkampioen
schap werd gespeeld. De laatste 50 jaar deden wij
er qua voetbal toe. Van Johan Cruijff tot en met
Memphis, van Michels tot en met Van Gaal.
Hoogste tijd dat we die prijs gaan ophalen. Des
noods in Qatar.
Maar mogen we wel meedoen over anderhalf
jaar? Ik bedoel, je moet je wel zien te plaatsen. In
de kwalificatiereeks struikelden we al meteen
over Turkije. Laat ik het voorzichtig stellen:
bondscoach Frank de Boer heeft nog geen indruk
gemaakt. Ik weet dat zijn contract bij de KNVB
doorloopt, maar voor mij doet hij de komende
maand eindexamen. Met zesjes wordt geen ge
noegen genomen. Was ik zijn baas, met het oog
op het WK in 2022, dan zouden mijn eisen nu
zijn: 1) op karakter/lelijk de EK-finale halen of
2) met spannend, goed voetbal en meesterzetten
vanaf de kant tot en met de kwartfinale reiken.
Als deze bondscoach aan een
van die twee eisen voldoet dan
vertrouwen we de boel nog
en mag hij zijn klus afma
ken. Zo niet, dan gaat Frank
1 zijn tweelingbroer maar
lekker helpen als ambassa
deur van organisator Qatar.
\ÏIUM
ml
Colofon
e jaarlijkse fandag in
Zeist was er on
langs weer eentje
op afstand. Als
supporter kon je de
openbare training al
leen via YouTube volgen, de spe
lers deelden 'digitale handteke
ningen' uit en de zogenoemde
Q&A verliep in zijn geheel via In-
stagram.
Je doet er weinig aan in corona-
tijd, maar vlak voor het EK bleef
een echte omarming van het pu
bliek opnieuw achterwege. Zon
dag speelde het Nederlands elftal
nog voor 7500 hongerige toe
schouwers tegen Georgië in de
Grolsch Veste, maar nooit was de
afstand tussen Oranje en zijn ach
terban zo groot als nu.
In letterlijke zin dan, want de ja
ren tussen grofweg 2015 en 2018
waren nog veel kouder en killer.
Deze zomer is het Nederlands elf
tal tenminste eindelijk weer pre
sent op een groot eindtoernooi, de
juichcapes en de hollandicons lig
gen weer in de schappen, het bier
ligt koud in de koelkast in de tuin-
schuur. Maar in hoeverre houdt
Nederland - indachtig de klassie
ker van André Hazes - nu eigenlijk
weer echt van Oranje?
Dat is lastig meetbaar natuurlijk,
maar helder is dat de zwaar be
proefde liefde voorzichtig weer
een beetje opleeft. De donkerste
Ui
jaren zijn voorbij, een EK-zomer
maakt altijd nieuwe hoop en verse
verwachting los. Als de lockdown
straks nog wat verder wordt losge
laten, en de Johan Cruijff Arena
is toch nog aardig gevuld voor
de eerste groepsduels, bloeit de
oranjegekte ongetwijfeld weer vij
snel op.
Dit Nederlands elftal heeft een
aantal frisse gezichten bovendien.
Deze generatie spelers heeft alles
nog te winnen en te bereiken - en
dat is weleens anders geweest.
Toen Oranje een paar maanden na
het bronzen WK van 2014 finaal
ineenstortte, eerst onder Guus
Hiddink en later onder Danny
Blind, daalde de populariteit van
het Nederlands elftal tot histori
sche diepte. Uiteraard door de be
roerde prestaties, maar óók door
het aanzien van een wat grijze ver
zameling voetballers.
Typerend: kledingsponsor Nike
had destijds geen idee meer wie
het tot zijn boegbeeld van de
nieuwe generatie moest gaan
kronen. Wesley Sneijder had zijn
beste jaren al gehad. Kevin Stroot-
man was als speler te degelijk om
écht een gezicht van het flitsende
Amerikaanse merk te worden.
Dus toen Nike een nieuwe cam
pagne rond Oranje wilde uitrollen,
woensdag 9 juni 2021
GO
Er is sprake van een groot misverstand.
Kijk, we zijn geen Brazilië of Duitsland. Ook
Hoewel Nederland
in de jaren 70 twee
keer de WK-finale
haalde, ontstond de
échte Oranje-gekte
pas in 1988. Een
impressie aan de
hand van de EK's
vanaf dat jaar.
Het begin van de
Oranje-hype.
Massaal gaan we
naar Duitsland.
Na de triomf is er
een onvergete
lijke huldiging.
inmi
Aan deze bijlage werkten mee: Martijn van Beeten, Pim Bijl,
Martijn Cogenbach, Peter van Duyl, Mikos Gouka, Sjoerd Mossou,
Lars Omloo, Pim Ras, Maarten Wijffels
De bijlage is een uitgave van ADR Nieuwsmedia.
Directeur journalistiek: Erik van Gruijthuijsen
Zakelijk directeur: Bart Verkade DPG Media B.V.
We houden
weer
(een beetje)
van Oranje
Sjoerd Mossou
Frenkie de Jong is populair bij de fans van
Oranje. fotos pim ras
Nieuwelingen zoals Jurriën Timber, hier in
actie tegen Schotland, zorgen voor fris elan.
