li
12 NIEUWS
DAAN DE KORT PIONIER
Wie het kersverse
Kamerlid Daan de Kort
aan het werk ziet,
merkt niets aan hem. Hij
draagt een bril, maar
desondanks ziet hij
amper iets. Als bijna-
blinde is hij een pionier
in de Kamerbankjes.
Met een
handicap
kun je
vaak meer
dan je
omgeving
denkt
M'n gehoor
is zo
scherp, dat
ik mensen
verderop
hoor
fluisteren
Ik had een zorgeloze
jeugd. Tot 15 maart 2008.
Die dag werd ik plotse
ling nagenoeg blind.''
Zo begon VVD-Kamer-
lid Daan de Kort (28) on
langs zijn maidenspeech
in de Tweede Kamer. Een filmpje van
de speech werd tienduizenden keren
bekeken op internet en leverde hem
een stortvloed aan reacties op van
andere gehandicapten en ouders van
gehandicapten die zich in zijn ver
haal herkenden.
Een verhaal van een jongen die
zich niet neerlegde bij wat hij alle
maal niet meer kon, maar zich vast
hield aan wat hij nog wél kon.
De Kort is nog amper bekomen van
alle reacties. ,,Ik vertel die mensen
niet meteen het eer
ste advies te accepte
ren dat je krijgt als je
gehandicapt raakt. Je
kunt vaak meer dan
je omgeving denkt.''
Die bewuste
15 maart fietste De
Kort zoals elke dag
naar zijn middelbare
school in Veldhoven.
Het zou de laatste
keer zijn dat hij op
een fiets zat.
,,Onder de les
merkte ik dat ik wat
minder zag. En de
uren daarna nog minder. Na de
schooldag kon ik niet meer fietsen en
moest ik lopend naar huis. Ik was nog
niet in paniek. Net daarvoor had ik
Pfeiffer gehad. Maar toen mijn vader
me zag, wist hij meteen dat het mis
was en hij bracht me naar de spoed
eisende hulp.''
Nog diezelfde avond werd hij over
gebracht naar het academisch zie
kenhuis in Maastricht. Er moest een
professor worden ingevlogen voor
een spoedoperatie. ,,Ik bleek een
zeldzame botziekte te hebben waar
door het bot in mijn hoofd door
groeide en tegen mijn oogzenuwen
drukte.''
De operatie slaagde, maar de
schade die was aangericht was niet
meer te herstellen. De Kort ziet in
een straal van 3 tot 4 meter nog kleur
en contouren, meer niet. „Genoeg
om niet tegen een stoel aan te botsen.
Verder is het alsof alles geblurd is. Ik
heb nog geluk gehad, want ik had ook
helemaal blind kunnen zijn.''
Dat optimisme had De Kort ook al
direct na de operatie. Instanties zoals
het Blindeninstituut adviseerden
hem zich te laten opnemen. ,,Maar ik
wilde per se thuis wonen. En op mijn
eigen school mijn havo-diploma ha
len. Met hulp van mijn ouders en le-
raren die heel erg hun best hebben
gedaan, is dat ook gelukt. Ik zei als
puber meteen: laat me maar de straat
op gaan en tegen een paaltje oplopen,
alleen zo leer ik zelfredzaam te wor
den.''
De Kort werd op zijn 18de nog wel
volledig afgekeurd voor werk. Hij
zegde zijn Wajong-uitkering al snel
op toen hij als dj Braille geld ver
diende op feesten en partijen. Hij
ging ook de gemeenteraad van Veld
hoven in. Op zijn 25ste, tien jaar na
dat zijn leven op zijn kop werd gezet,
was hij er al wethouder Economie en
Onderwijs. Hij woont nog in Veldho
ven en heeft sinds de verkiezingen
een pied-a-terre op loopafstand van
het Tweede Kamergebouw. Alleen bij
het oversteken gebruikt hij een gelei-
destok.
,,In 2008 werd er nog met gehandi
capten omgegaan als: jij bent zielig.
Terwijl het andersom moet zijn: wat
kun je allemaal nog? Tegenwoordig
gaan we al een stuk beter met gehan
dicapten om, maar het kan nog beter.
Ik heb me voorgenomen om me hier
in de Kamer in te zetten voor die
groep. We leven in een land waarin
het godzijdank goed geregeld is en je
een Wajong-uitkering krijgt als je ge
handicapt bent. Maar je levensgeluk
haal je uit contacten met andere
mensen. Die ontmoet je vooral via
werk. Ik wil als Kamerlid drempels
wegnemen.''
Als geen ander beseft hij dat het
niet voor iedereen even makkelijk is.
Ook hijzelf heeft periodes gehad dat
hij het niet meer zag zitten. Kort na
zijn eerste operatie moest zijn sche
del worden gelicht toen ook zijn ge
hoor dreigde weg te vallen. Dit keer
groeide zijn bot aan tegen zijn ge
hoororgaan. ,,De kans dat de operatie
zou slagen was klein. Maar mijn ge
hoor herstelde zich. Ik heb toen echt
wel gedacht: als dit ook nog wegvalt,
dan weet ik het niet meer.''
Zijn telefoon en iPad lezen alles
voor wat er binnenkomt: sms'jes,
mails, documenten. Dat afspelen gaat
in razend tempo
en is voor anderen
niet te verstaan.
,,Maar ik ben erin
getraind. Nadat ik
blind werd,
merkte ik dat mijn
andere zintuigen
beter werden.
Mijn geheugen is
veel beter gewor
den dan vroeger.
En mijn gehoor is
zo scherp dat ik
hier in de kantine
van de Tweede
Kamer mensen
kan verstaan die een heel stuk ver
derop met elkaar fluisteren.'' (lacht)
,,Ik weet niet of ik dit moet vertellen
eigenlijk.''
Verder is het gebouw van de
Tweede Kamer niet ingericht op
blinden en slechtzienden. De dag
voordat De Kort zijn maidenspeech
hield, oefende hij lang op het lopen
van zijn bankje naar het spreekge
stoelte in de vergaderzaal. ,,Ik wilde
niet dat iemand me moest begelei
den.''
En voorlezen van papier kan hij
niet. ,,Ik kan niet alles vooraf uit mijn
hoofd leren. Afgesproken is nu dat als
ik moties wil indienen, de Kamer
voorzitter die namens mij voorleest.''
Wie er tegenover hem staat in een
debat, kan hij niet zien. ,,Ik herken
mensen aan hun stem en dichtbij aan
hun geur. Gelukkig dragen mensen
vaak hetzelfde luchtje.''
En in zijn vrije tijd maakt De Kort
een podcast: Eyeopener. Daarin
spreekt hij gehandicapten die ook
positief in het leven staan. ,,Zelf ben
ik een rasoptimist. Ik voer als Kamer
lid ook niet alleen het woord over de
Wajong, maar ook over bijvoorbeeld
Binnenlandse Zaken. Ik wil mensen
laten zien dat je meer bent dan je
handicap.''
woensdag 9 juni 2021
GO
Hans van Soest
Den Haag
Bijna-blind Kamerlid
als rasoptimist niet
bang voor obstakels
c
VVD-Kamerlid Daan
de Kort raakte door
een zeldzame bot
ziekte bijna zijn zicht
kwijt. Zijn handicap
weerhoudt hem er
niet van dingen aan te
pakken. ,,Je moet kij
ken wat je kunt.'' foto
MARCO DE SWART
