Naast een seriemoordenaar zijn in de nieuwe thriller van
KARIN SLAUGHTER hoofdrollen weggelegd voor twee zussen,
van wie er een zwaar verslaafd is - net als een van Slaughters
eigen zussen dat vijftien jaar lang was. 'Ik wil laten zien dat junks
ook sympathiek kunnen zijn.
r ia, als je de scènes over ons huidige
I gedrag bij elkaar zet, zijn het zó 25
I pagina's: mondkapjes opdoen, stip-
I pen op de vloer, afstand houden...
I Ik heb er bewust voor gekozen de
wereld te beschrijven zoals-ie nu is.
Wie dit over tien jaar leest, krijgt een goed
tijdsbeeld.'
Karin Slaughter (50) zit tijdens het Zoom-
interview in haar 'uniform'- zwart T-shirt met
opdruk - voor een kast met haar verzameld
werk in haar huis in Atlanta, in het diepe
zuiden van de VS. Dat dat haar thuisbasis
is kun je aan haar accent ook goed horen.
Ze is bepaald niet optimistisch over deze tijd.
'Covid-19 zal een grote weerslag hebben op
de wereld. Niets is meer zeker. Kinderen
leven losgezongen van de maatschappij.
Hun ouders verliezen hun baan, opa en oma
sterven, scholen zijn gesloten. Voor veel
kinderen is thuis geen veilige plek. Dat zal
de komende vijftien a twintig jaar resoneren.
Wat betekent dit voor toekomstige ouders
en hun kinderen? Ik denk dat de wereld er
blijvende schade aan overhoudt.'
De twee zussen in Valse getuige gaan heel
verschillend om met hün jeugdtrauma's. 'Callie
verdooft zich met drugs, de ambitieuze Leigh
verdringt ze en heeft het tot topadvocaat
geschopt.' Leigh neemt een nieuwe rechtszaak
aan en loopt het gevaar dat alles wat ze heeft
bereikt wordt verwoest, haar zusje in de onder
gang meesleurend. En geheel in de geest
van haar eerdere werk - vaak gewelddadige,
bloederige thrillers waarin de slachtoffers
uiteindelijk meestal aan het langste eind
trekken - zit er ook in deze rechtbankthriller
een seriemoordenaar, die op gruwelijke wijze
huishoudt in de omgeving van de twee zussen.
Zelf groeide de Queen of Crime op met twee
oudere zussen, waarvan de oudste vroeg het
huis uit was en de middelste vijftien jaar lang
verslaafd was aan crystal meth. 'Je begrijpt:
wij zijn héél verschillend, net als Callie en
Leigh. Het gaat nu goed met haar, maar vijftien
jaar lang heb ik van dichtbij meegemaakt wat
zo'n verslaving met je doet. Die ervaringen
heb ik kunnen gebruiken in het boek: via het
personage Callie laat ik zien dat junks ook
sympathiek kunnen zijn.
Zelf ben ik het braafste meisje uit de klas,
ik heb nooit ook maar iets geprobeerd. Dat
komt door mijn zus. De hardste drug waaraan
ik me overgeef is suiker. Ik drink niet eens
alcohol. Voor die hoeveelheid calorieën neem
ik liever een cupcake. Bovendien, ik haat het
de controle kwijt te raken. Ik ben een creatief
persoon en ik zal nooit iets doen dat mijn
brein blijvend kan veranderen.'
Het is moeilijk voor te stellen dat deze
innemende, grapjes makende vrouw de
afschuwelijkste misdaden verzint. 'Ik kan
34
De realiteit is
o
o
O
I
O
Lu
H
O
O
dan de fantasie'
co
UJ
i
